Xbox 360 games worden de laatste tijd in drie varianten op de markt gebracht: titels die geen Kinect functionaliteit kennen, titels die Kinect gebruiken voor optionele of kleine handelingen en de titels die geheel draaien om je bewegingen voor de camera. In deze laatste categorie is Fable: The Journey te plaatsen.

Hoewel de gameplay nu geheel draait om je lichamelijke handelingen betreft het hier zeker geen product waarbij het verhaal achterwege gelaten is. Alles draait ditmaal om Gabriel, een dromerige jongen die zichzelf in grootse avonturen plaatst waarin hij de heldenrol op zich neemt. Het lijkt bij dromen te blijven omdat zijn realiteit ver af staat van deze fictie, tot het moment dat hij zijn familie uit het oog verliest en in zijn zoektocht de ziener Theresda tegen komt. De dame heeft hulp nodig en omdat Gabriel haar helpt is een band tussen de twee snel geschept. Deze band zorgt er zelfs voor dat hij zijn dromen waarheid kan laten worden, de op het oog zo onschuldige jongen blijkt namelijk heldenbloed te hebben die hem de ideale kandidaat maakt om Albion te redden.


De band tussen de twee zal als een rode draad door de game heen lopen en ook het paard Seren neemt een belangrijke rol in. Gedurende het spel zal Gabriel veel vertellen over zijn metgezel, maar het zijn vooral de handelingen die je uitvoert waar liefde uit spreekt. Het kalmeren na het gewond raken, het voorzichtig verwijderen van een getroffen pijl of het verwijderen van vuil na een stoffige weg; het is niet de gameplay waar het in Fable: The Journey om draait maar is wel de juiste toon om de relatie tussen mens en dier naar voren te brengen, net zoals dit eerder gedaan werd met je hond. Het is te hopen dat je deze band zult waarderen aangezien het paard een prominente rol in neemt binnen de game. On-rails zul je op diens rug de teugels hanteren en nieuwe locaties ontdekken, hetgeen allemaal zittend te doen is. Door de teugels aan te halen bepaal je de snelheid terwijl je door met je linker- of rechterhand aan een teugel te trekken kunt sturen. Het is om deze reden erg jammer dat het paardrijden nogal saai is, ondanks dat de verhalen die Gabriel tussendoor verteld het aanhoren waard zijn.

Ook het vechten, naast het paardrijden het andere onderdeel van de gameplay, vraagt niet al teveel denkwerk van de gamer. Je linkerhand is gebruikt om vijanden op te tillen en weg te duwen, je rechterhand vuurt magische spreuken op ze af en door je handen voor je borstkas te houden weer je af. Later in de game is er iets meer diepgang door het aanleren van nieuwe spreuken die je ook daadwerkelijk nodig zult hebben om verder te komen. Helaas blijkt ook in deze titel dat Kinect niet altijd goed werkt, waardoor je bepaalde handelingen meermaals uit zult moeten voeren om ze als succesvol te laten registreren. Zeker op de momenten dat de game meer precisie van je vraagt is dit storend.


De sprookjesachtige sfeer die kenmerkend was binnen de voorgaande Fable titels weet ook nu te overtuigen. Omdat de game, zoals eerder aangegeven, geheel on-rails is word je bij de hand genomen langs diverse indrukwekkende omgevingen. Door motion capture voor zowel de personages als het paard worden deze realistisch in beeld gebracht en ook de soundtrack en voice-acting zijn beiden overtuigend en dragen bij aan de sfeer. Het is juist om deze reden zo jammer dat Kinect achter blijft op deze ervaringen. Door niet al te moeilijke handelingen en de gameplay tijdig te variëren tussen bijvoorbeeld vechten, reizen, ontdekken en het behandelen van je paard zal het nooit leiden tot frustratie, vervelend is het echter wel dat je handelingen niet goed worden opgepikt. Ook het verzamelen van orbs, niet onbekend voor Fable spelers, is ditmaal iets meer naar de achtergrond gedrukt en minder prominent door de game verworven. Kun je dit de game vergeven dan haal je met The Journey een leuke Fable game in huis die het gat met Fable IV zeker zal overbruggen.