Review: ArcaniA: The Complete Tale
Door Joni Philips op 16-06-2013 om 09:04
|
Bron: Gamed
|
Met ArcaniA: The Complete Tale ontwikkelden Spellbound Entertainment en Black Forest Games een PlayStation 3 en Xbox 360-versie van ArcaniA: Gothic 4 en diens alleenstaande uitbreiding ArcaniA: Fall of Setarrif. Origineel kenden beide een middelmatige ontvangst, kent de complete collectie een betere ontvangst?
The Complete Tale vertelt het verhaal van een nieuwe, naamloze protagonist die een rustig leven kent op de zuidelijke eilanden van het continent Midland. Wanneer koning Rhobar the Third echter bezeten raakt door een kwade vloek, is het gedaan met de rust. Op zoek naar een mysterieus amulet begint hij een bloederige zoektocht, waarbij hij ook de zuidelijke eilanden passeert. Het hele dorp van de protagonist wordt hierbij uitgemoord, waaronder zijn verloofde, maar zelf blijft hij gespaard omdat hij op dat moment niet aanwezig was. Uit wraak start hij een avontuur, waarbij hij ontdekt dat een leger demonen Midland in zijn greep heeft en dat hij orde op zaken moet stellen. In de uitbreiding Fall of Setarrif weten de demonen terug te keren, maar richten ze hun pijlen alleen op het afgelegen Setarrif. Spijtig genoeg voor hen duikt de naamloze protagonist opnieuw op, klaar om opnieuw wraak te nemen.
Op het eerste gezicht brengt ArcaniA dus een spannend en interessant verhaal, maar de uitwerking laat flink te wensen over. In plaats van een open wereld waarin je zelf kiest hoe het verhaal verder gaat, krijg je een lineair avontuur waarin je van NPC naar NPC trekt. Hoewel je zou verwachten dat deze je, gezien de demonen-invasie, helpen, willen ze eerst dat je enkele klusjes voor hen opknapt. Dat gaat dan altijd om stomme klusjes zoals het verslaan van enkele monsters of het zoeken van een item. Het is al irritant wanneer het optioneel zou zijn, maar het is nog erger wanneer het compleet verplicht is om maar iets verder te raken. Ter afwisseling zijn er ook optionele missies, welke op hetzelfde neerkomen. Door de ervaringspunten die je hiervoor krijgt, heb je echter weinig keuze dan ze toch te doen om voldoende sterk te worden.
Die herhalende klusjes vertalen zich ook in de gameplay, door je bijvoorbeeld steeds terug te sturen naar dezelfde omgevingen om de aanwezige vijanden te doden. Het vechten met die vijanden zou in principe anders moeten verlopen afhankelijk van je lievelingswapens zoals zwaarden, pijlen of magie: maar in praktijk komt het steeds neer op het indrukken van het vierkantje om je wapen te gebruiken. Doe dit snel genoeg en je wint. Door een gebrekkige AI – monsters negeren je vaak omdat je net een metertje te ver van hun staat terwijl je hun soortgenoten afslacht – is het ook gewoon de beste strategie. Het gebruiken van magie is geen goed alternatief, zo zijn er maar drie types offensieve magiespreuken en zijn er amper ondersteunende spreuken. Je bent ook te beperken in het aantal spreuken dat je kunt gebruiken in een gevecht om dit de moeite te maken.
Vechten met zwaarden of met pijlen is veel uitgebreider, zelfs al komt de uitwerking ervan neer op button mashing. De game dwingt je gelukkig geen bepaald punt in, je kunt vaardigheidspunten verdelen over de drie categorieën tegelijk zodat je in elke categorie zonder veel moeite sterk kunt worden. Tegen het einde van de game heb je dan ook veel mogelijkheden. Bij elk gevecht krijg je ook de nodige loot, waarbij die loot snel zijn waarde verliest en er vaak weinig verschil zit in de loot die de vijanden bij zich hebben. Je wordt overdonderd met vele items welke compleet nutteloos zijn om te gebruiken en welke amper iets opbrengen bij de verkoop. Toch moet je ze verzamelen en verkopen om de blauwdrukken te kunnen betalen voor nieuwe zeldzame wapens die je zeker wilt hebben, je zult ze namelijk zelden krijgen van vijanden.
Het vechten is dus één van de meest prominente aspecten van de game, maar door de opzet van het queeste-systeem en de noodzaak aan button mashing gaat het gewoon vervelen tijdens de dertig-veertig uur die je bezig bent met de game. Er zitten wel enkele leuke extra's in zoals alchemie. Met behulp van allerlei ingrediënten kun je zo zelf de nodige drankjes maken om onder andere jezelf te genezen of om jezelf te verbeteren. Het maken van zulke drankjes is zeer gemakkelijk, maar ze hebben toch een grote invloed op je vaardigheden en het voelt dan ook leuk aan om een nieuw drankje te maken. Ook de besturing is een absoluut pluspunt. Bij de overgang van PC naar console blijft de game vlot bestuurbaar zodat je zonder problemen deze wereld kunt verkennen.
Het verkennen van deze wereld is de moeite waard, hoewel de consoleversies duidelijk minder zijn dan de originele PC-versie. Het spel brengt een rustieke fantasiewereld met af en toe mooie landschappen. De animaties zijn duidelijk minder, personages bewegen onrealistisch door de wereld waardoor het lijkt alsof je enkele consolegeneraties terug in de tijd bent gegaan. Om dit nog erger te maken klinken ze ook slecht waardoor het vaak beter is om het geluid uit te zetten. De muziek van de game is daarentegen niet slecht, maar is ook niet zo goed dat je wil blijven luisteren naar de andere personages. Het is gewoon beter om hun dialogen – die wel de moeite zijn – simpelweg te lezen in plaats van te beluisteren. Opvallend genoeg klinkt het hoofdpersonage zelf goed en maakt hij regelmatig snedige opmerkingen. De game heeft ook de nodige problemen met pop-in en pop-up op de meest opvallende momenten en ook de framerate is met momenten zeer problematisch.
Toen ArcaniA: Gothic 4 en Fall of Setariff op de PC verschenen, kenden beide games een slechte tot middelmatige ontvangst. Met deze console-release heeft ontwikkelaar Black Forest Games hun best gedaan om de ArcaniA games kundig naar de console te brengen, maar ze hebben hierbij geen aandacht besteed aan het oplossen van de problemen van het origineel. De ongeďnspireerde combat, slechte voice-acting en de grafische problemen zorgen ervoor dat zelfs met zijn lagere prijs de game niet opweegt tegen toppers in het genre.
|
|
|
Beoordeling
| Gameplay |
 50 |
| Sound |
40 |
| Graphics |
40 |
| Replay |
60 |
Ook compleet is ArcaniA de moeite niet.
|
48 |
|
|
|
|
 09:04 Packshot Sunday - Deel 90
 08:32 [E3] The Witcher 3 met video-interview
|
| Reacties (2) |
|
|
Pagina:
1
|
|
Asianator
op 16-06-2013 om 12:41
[Niv: 164 / Exp: 8198]
|
Ondanks het cijfer dat hier gegeven wordt, vind ik deze game toch erg leuk. Ben er momenteel mee bezig op de PlayStation 3. 
|
|
D:
op 17-06-2013 om 00:02
[Niv: 172 / Exp: 8612]
|
Ik ook, het is een ongelovelijk amateuristisch spel maar het is wel verslavend en na een tijdje vind je de graphics (al komt het allemaal ps2 era over) toch wel goed.. weet niet waarom maar ok zo ervaar ik het.
Beetje een low budget dark souls.
Ik speel trouwens op gothic (hoogste) difficulty, melee 2handed.
edit: gister weer ff gespeeld, het is echt wel leuk maar als je teveel verwacht wanneer je het spel begint heb je zoiets van 'dikke miskoop' maar zodra je wat verder in het spel zit heb je net zoveel plezier als in dark souls, maar dan in het bos.
Gewijzigd door D: op 17-06-2013 om 11:10
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
