Een menselijk leven is kort en eindig, maar de nalatenschap van sommige mensen gaat veel langer mee. In ‘Zijn Erfenis’ bekijken we de nalatenschap van de iconen van de game-industrie. Vandaag staat Richard Garriot de Cayeux, op 4 juli 1961 geboren als Richard Allen Garriott, centraal.

Garriott was meteen een wetenschapper in hart en nieren met een voorliefde voor de ruimte. Die voorliefde erfde hij ongetwijfeld van zijn vader Owen K. Garriott, een wetenschapper en astronaut met meerdere missies op zijn conto. Garriott had echter ook een grote liefde voor computers. Op zijn middelbare school kon hij zijn leerkrachten overtuigen om een programmeercursus te starten. Die cursus was echter niet voor hem zelf bedoeld, maar voor zijn medeleerlingen. Hij zou de cursus namelijk zelf gaan geven waarbij hij hen leerde om fantasiegames te maken. Garriott was dan ook duidelijk gebeten door het computervirus, iets wat zijn ouders niet ontging. In 1977 stuurden ze hem naar een zeven weken durend computerkamp bij de University of Oklahoma. Op dat kamp verdiende hij de bijnaam British, een bijnaam die hij de rest van zijn leven zou koesteren. In games als Ultima Online en Tabula Rasa liep Garriott respectievelijk rond als Lord British en General British.

De cursus en het zomerkamp waren een leuke start voor Garriott, maar zijn echte doorbraak kwam er in de zomer van 1979. Zoals zovele jongeren moest hij dat jaar een zomerbaantje nemen waarbij hij aan de slag ging bij ComputerLand, een keten die onder andere Apple computers verkocht. Tijdens zijn periode daar ontwikkelde hij Akalabeth voor zijn plezier. Hij toonde de game onder andere aan de eigenaar van de winkel, die een leuk idee had: waarom de game niet verkopen in de winkel? Garriott maakte een handleiding en zijn moeder tekende een cover voor het spel, waarna ze het spel verkochten in de winkel. Er werden amper een tiental exemplaren verkocht. Eén van die exemplaren werd echter verkocht aan een vertegenwoordiger van California Pacific en zij wilden de game wel op de markt brengen. Er werden meer dan 30.000 exemplaren verkocht waarbij Garriott $5 per exemplaar verdiende.


Met een opbrengst van $150.000 zou je natuurlijk meteen kunnen stoppen met school, maar ondanks dat succes besloot hij toch te starten op de University of Texas, maar de liefde voor games bleef leven en hij bedacht er Ultima I: The First Age of Darkness, de eerste game in een iconische RPG-serie. De game werd hierbij opnieuw door California Pacific op de markt gebracht en zij verkochten het spel net zoals Akalabeth in plastieken zakjes. Voor het vervolg dat amper een jaar later kwam, wilde hij echter meer. Met Ultima II: The Revenge of the Enchantress belandde hij bij Sierra On-Line die als enigen de game in een doosje wilden verkopen. Door het succes van Ultima I en Ultima II was een Ultima III natuurlijk een logische keuze, maar Garriott en zijn kompanen hadden ondertussen zoveel verdiend dat ze een eigen bedrijf openden. Origin Systems was geboren.

Onder de naam Origin Systems ontwikkelde Garriott onder andere met zijn broer Robert en enkele vrienden de games Ultima III Exodus, Ultima IV: Quest of the Avatar, Autoduel, Ultima V: Warriors of Destiny, Omega, Ultima VI: The False Prophet, Worlds of Ultima: The Savage Empire, Ultima: Worlds of Adventure 2: Martian Dreams, Ultima: Runes of Virtue, Ultima Underworld: The Stygian Abyss en Ultima VII: The Black Gate. De opeenvolgende stroom van toppers zorgde ervoor dat Origin Systems in beeld kwam bij Electronic Arts en Garriott besloot zijn bedrijf in september 1992 te verkopen. Veel veranderde er uiteindelijk niet. De Ultima-games bleven elkaar in snel tempo opvolgen met als hoogtepunt Ultima Online, de game die in 1997 het MMORPG-genre lanceerde en die Garriott meteen van richting deed veranderen. De jaren erop zou hij zich focussen op MMORPGs, maar dan niet meer bij EA. Rond de eeuwwisseling verliet Garriott terwijl EA Origin sloot.

In april 2000 opende Garriott samen met zijn broer en Starr Long, de producer van Ultima Online, een nieuwe studio. Met deze nieuwe studio gingen ze samenwerken met NCSoft. Op deze manier werkte hij mee aan onder andere Lineage, City of Heroes en Tabula Rasa. Door het falen van Tabula Rasa werd Garriott echter op oneerlijke wijze naar buiten gewerkt bij NCSoft, iets wat de rechtbank later zou erkennen. Hij besloot dan ook maar te doen wat iedereen zou doen in deze situatie: de Aarde verlaten. Zoals eerder gezegd was Garriott de zoon van een astronaut en hij wilde dolgraag zelf astronaut worden. Origineel zou hij begin jaren ’00 reeds een ruimtereis maken met het geld dat hij verdiende aan Origin Systems, maar de financiële crisis van 2001 trof hem hard. Hij moest zijn droom meerdere jaren uitstellen, maar in oktober 2008 werd hij de zesde ruimtetoerist ooit.


Garriott verbleef in totaal twaalf dagen in de ruimte (in het International Space Station) waarbij hij onder andere foto’s nam van de Aarde welke online vergeleken kunnen worden met de foto’s die zijn vader dertig jaar eerder had genomen om te kijken hoe de Aarde is geëvolueerd. Zelfs als ruimtetoerist word je daar dus aan het werk gezet. Door zijn reis werd hij ook de eerste Amerikaanse astronaut die zoon is van een astronaut. Internationaal ging alleen de Rus Sergei Volkov hem voor. Hij richtte hierna ook Zero Gravity Corp op, een bedrijf dat gewichtloosheid aanbiedt door een Boeing 727 omhoog te laten vliegen en dan in vrije val te laten gaan. Tijdens zo’n vlucht was hij de priester van het eerste huwelijk in gewichtloosheid. Hij kocht ook de Luna 21 Lander en de Lunokhod 2 Rover, hij moet ze wel ooit zelf gaan ophalen op de maan.

Het geld dat hij verdiende met zijn ene liefde investeerde hij dus bijna compleet in zijn andere liefdes zoals ruimtevaart en magie, maar hij blijft ook investeren in games. In 2009 opende hij Portalarium waarmee hij Shroud of the Avatar: Forsaken Virtues ontwikkelt, een spirituele opvolger voor Ultima Online. Wat we de komende jaren mogen verwachten van Richard Garriott – die in 2011 trouwde en zijn naam veranderde naar Richard Garriott de Cayeux – blijft een mysterie, maar de prestaties in zijn verleden zijn alvast duidelijk. Hij werd in 2006 dan ook de negende persoon in de Academy of Interactive Arts and Sciences’ Hall of Fame.