Een menselijk leven is kort en eindig, maar de nalatenschap van sommige mensen gaat veel langer mee. In ‘Zijn Erfenis’ bekijken we de nalatenschap van de iconen van de game-industrie, waarbij die nalatenschap in het geval van Trip Hawkins absoluut gigantisch is.

Trip Hawkins, die geboren werd in 1953, droomde al op jonge leeftijd over een carričre in videogames. Op achttienjarige leeftijd besliste hij dat hij videogames zou ontwikkelen en vier jaar later viel de beslissing dat hij zijn bedrijf in 1982 zou beginnen. In die periode ontwikkelde Hawkins zelf al games zoals een football game op basis van de Super Bowl. De game werd nooit uitgebracht, maar het was een belangrijke game voor hem persoonlijk. Hawkins deed echter meer dan videogames spelen. Hij behaalde een 'Game Theory' diploma op Harvard en verdiende daarna zijn MBA. Die MBA hielp hem toen hij in 1978 startte bij Apple. Daar praatte hij niet over videogames want Apple had hier geen interesse in. Zelfs Steve Jobs was volgens Hawkins nooit geďnteresseerd in games. Hij kreeg er een veel belangrijkere taak dan games: hij moest de Apple II computer succesvol maken. Origineel werden er amper een duizendtal exemplaren van verkocht, maar hij moest de computer aan een groot publiek verkocht krijgen, iets waar hij later ook in slaagde.

Daarnaast was hij betrokken bij de popularisatie van de computermuis. Hawkins speelde dan ook een grote rol bij Apple waar hij uiteindelijk gepromoveerd werd tot Director of Strategy and Marketing. Tijdens zijn periode bij Apple was hij één van de beste vrienden van Jobs, ze rookten zelfs samen joints, waarbij hij leerde van zijn goede en slechte kanten. Hij zag onder andere hoe Jobs creatieve mensen uitstekend behandelde terwijl hij anderen compleet afbrak. Een positie als directeur bij Apple zou Hawkins echter niet stoppen, zoals gepland verliet hij in 1982 Apple om Electronic Arts te openen. Het was meteen het einde van de vriendschap met Jobs, die had geen interesse in mensen die hem verlieten. Hawkins mocht wel naar de Pixar premičres komen toen Jobs er werkte, maar hij vermoedt dat hij enkel werd uitgenodigd omdat Hawkins op dat moment een bekendheid was. Electronic Arts was echter zijn grote droom en die zou hij verwezenlijken. Zijn tijd bij Apple was hierbij echter zeer nuttig want het hielp hem de basis te leggen voor de principes van EA.

Trip Hawkins promoot Apple
In de eerste plaats besefte hij dat het onzinnig was om games te ontwikkelen op hardware die even krachtig was als de machines waarop ze gespeeld worden. Ontwikkelaars hebben namelijk krachtigere tools nodig, een principe dat vandaag nog steeds geldt in de game-industrie. Zo worden PlayStation 4 en Xbox One-games ontwikkeld op development kits met 12 GB RAM. Een tweede principe was de distributie. Apple gebruikte regionale distributeurs om hun computers te verkopen waardoor ze zelf weinig controle hadden op de winkeliers. Ook hier wilde Hawkins veranderingen doorvoeren. EA moest de hele distributieketen uitbaten en zelf verkopen aan de winkels. Het derde principe lag hem in de behandeling van het personeel. Was Jobs nog een gemene baas voor iedereen buiten zijn vrienden, daar zou Hawkins al zijn werknemers als rocksterren behandelen. Advertenties focusten dan ook op die rocksterren en games werden verkocht in een formaat dat sterk lijkt op albums. Electronic Arts moest een hemel worden voor game-ontwikkelaars. Zelfs de winsten werden gedeeld met de werknemers waardoor EA met gemak mensen als Daniella Bunten en Richard Garriott aan trok.

Het was allemaal deel van een grote droom om als eerste gamebedrijf een omzet van een miljard dollar te realiseren, iets wat Electronic Arts tegenwoordig met gemak doet, maar destijds een hele prestatie was. Tijdens de eerste jaren van Hawkins bracht EA vele iconische games op de markt waaronder M.U.L.E., Archon, and Seven Cities Of Gold. Hawkins en EA hielpen hierbij zoveel als nodig was. Zo bemoeide hij zich totaal niet met Archon, maar hielp hij uitgebreid met de ontwikkeling van Archon II. Bij welke games hij exact hielp, zullen we echter niet gemakkelijk zien. Hawkins vond het zeer belangrijk de namen van de ontwikkelaars aan te duiden in de game, maar zijn eigen naam hoorde daar niet bij. Hij deed simpelweg alles wat moest gebeuren waarvoor hij niemand anders kon vinden. Hij legde bijvoorbeeld Daniella Bunten de economische principes uit die de basis vormden voor M.U.L.E. en hij schreef uiteindelijk zelfs de handleiding. Hij wist namelijk als beste hoe de game te spelen dus hij was de beste persoon daarvoor.


Hawkins had dan ook een rol in vele grote games, maar hij had ook tijd voor enkele eigen projecten zoals sportgames. Hij geloofde sterk in sportgames en ontwikkelde grote delen van de games One On One en Madden Football. Zelfs het testen deed hij zelf. Die focus op sportgames bepaalde uiteindelijk de strategie van EA voor de komende jaren en zorgde ervoor dat Hawkins zijn droom verwezenlijkte: het behalen van een miljard dollar aan omzet. In 1991 legde hij de dagdagelijkse leiding van Electronic Arts neer voor zijn nieuwe droom: de oprichting van The 3DO Company dat een 3D console op de markt zou brengen. Hij koos hierbij voor een revolutionaire aanpak: hij bedacht de console en verkocht licenties aan andere bedrijven voor de productie. Hij wilde eigenlijk het model van de videospeler naar de gamemarkt brengen. Hoge prijzen, slechte games en een volwaardige 3D console in de vorm van de PlayStation zorgden voor een snelle dood. Tegen 1995 was de 3DO dood, The 3DO Company ging verder als ontwikkelaar.

De sterke principes die hij had bij Electronic Arts, behield hij niet voor The 3DO Company. Hawkins legde de nadruk op snelle ontwikkeltijden wat de kwaliteit niet ten goede kwam. Het leidde tot slechte games als Army Men welke met elke release slechter werden. Ondanks dat strenge ontwikkelschema lanceerde men meerdere succesvolle games als High Heat Baseball, Meridian 59, Might and Magic en Heroes of Might and Magic. Door de slechte reputatie verkochten de games echter slecht en The 3DO Company leed zware verliezen. Jarenlang gebruikte Hawkins zijn persoonlijke fortuin om het bedrijf te redden, maar in 2003 begreep hij dat het nutteloos was. Hij liet The 3DO Company failliet gaan terwijl hij zelf verder ging met een nieuwe firma, Digital Chocolate. Dit bedrijf leidde hij van 2003 tot 2012 waarbij hij weinig betrokken was bij effectieve game-ontwikkeling. Ondertussen heeft Hawkins tijdelijk afscheid genomen van de game-industrie, maar hij denkt niet dat het afscheid definitief is. Hij heeft de game-industrie nodig en hij denkt dat de game-industrie hem nog nodig heeft. Dat is alvast een uitspraak waarin we hem geen ongelijk geven. Zijn vele ervaring en zijn sterke principes hielpen de game-industrie om te vormen tot wat het nu is. Er zijn dan ook heel wat bedrijven die zijn hulp kunnen gebruiken.