Met Splatoon stapt Nintendo even van de alom bekende karakters en concepten uit hun catalogus af en komen ze met een shooter voor de Wii U. Wees echter niet bang dat deze game het zoveelste dertien in een dozijn avontuur is, met Splatoon overtreft Nintendo zichzelf om dit concept eens flink te verfrissen.

De premisse van Splatoon is zo simpel als maar kan zijn. Deze 'shooter' deelt je in in een tweetal teams van vier. Het team waar jij in zit zijn altijd de 'good guys' en het andere team natuurlijk de 'bad guys'. Lekker simpel en niet zwaar beladen, heerlijk Nintendo. Dan de grote verassing, je schiet niet met kogels, je schiet met verf. Tevens gaat het er niet om hoeveel tegenstanders je met jouw verf vergiftigd, maar hoeveel procent je van het leveloppervlak je in jouw kleur weet te schieten. Oververven is een must, zeker omdat je niet over het verf van je tegenstander kan lopen zonder vergiftigd te raken. Een strategische aanpak is een must.


De allergrootste twist is dat je karakter kan veranderen in een inktvis – see what they did there? - waarmee je onopvallend door je eigen kleur verf kan zwemmen. Je kan zelfs tegen muren omhoog zwemmen om nieuwe hoogten te bereiken waar je als normaal karakter niet bij kan komen. Als je verftank leeg is zul je ook als inktvis door je eigen verf moeten zwemmen om je tank terug vol te krijgen. Samenspel is hierin belangrijk. Om achter de vijandelijke linie te komen zal een medespeler een verfspoor voor je moeten schieten, waarna jij als inktvis daar snel doorheen moet zwemmen voor een verrassingsaanval.

Ik werd aangenaam verrast door deze unieke gameplay. Na het zien van de E3 beelden was ik nog redelijk sceptisch en ik bleek op Nintendo's Post-E3 evenement niet de enige. Al snel tijdens het spelen vormde zich echter een grote glimlach op mijn gezicht, deze game is gaaf. Op de Wii U GamePad zie je een kaart van het level met de huidige positie van je teammaten en de plaatsen waar al geverfd is, wat voor mensen met hoge levels aan OCD voor een enorme afleiding kan gaan zorgen, maar dat terzijde. De gameplay gaat vrijwel volledig soepel, mijn enige probleem was dat je met de GamePad verticaal richt. Bewegingen en naar links en naar rechts kijken voer je nog steeds uit met de pookjes, maar op en neer kijken doe je door de GamePad te bewegen. Dit zorgde voor wat frustraties en ik hoop dat in de uiteindelijke versie van de game deze functie uit te schakelen is.


Dit probleem doet zich vooral op als je specifiek op een speler probeert te schieten, wat essentieel is om meer ruimte te creëren voor je eigen territorium. Door goed te spelen speel je daarbij een power-up vrij als een verfelwind – zelfbedachte combinatie tussen verf en wervelwind – om tegenstanders direct buitenspel te zetten. Deze aanval wil je niet misschieten natuurlijk. Ondanks dit kleine akkefietje heb ik mezelf kostelijk vermaakt met Splatoon. De game zit vol kleur en is samen met de frisse gameplay een veelbelovende titel voor de Wii U. Jong en oud zullen hier plezier aan gaan beleven. De vraag is echter nog of er split-screen aan de game wordt toegevoegd, hier is nog geen duidelijkheid over gegeven. In 2015 zullen we daar achter gaan komen, als Splatoon in de winkel ligt.