Een groots avontuur om de wereld te redden en het ultieme kwaad te bestrijden, het is een veelvoorkomend cliché in Japanse Role Playing Games. Het zijn echter niet de enige clichés in het genre.

De Grand List of Console Role Playing Game Cliches is een epische lijst die werd opgesteld door Mark Sachs. Hij postuleerde een serie clichés die frequent voorkomen in Japanse Role Playing Games, waarbij hij voornamelijk de succesvolle Super Nintendo, PlayStation en PlayStation 2 generaties viseerde. De grootste klassiekers dienden als inspiratie voor de samenstelling van een lijst die iedere speler bekend in de oren zal klinken. De originele lijst kan bekeken worden op zijn site, maar de lijst telt geen voorbeelden waardoor hij ietwat ontoegankelijk is. Wij werpen dan ook een diepere blik op de lijst om de geheimen erachter te onthullen.

Cliché 36. Clockwork Universe Rule
"No matter how hard you try to stop it, that comet or meteor will always hit the earth."

Cliché 36 is een overduidelijk vervolg op Cliché 35. Je hebt je uiterste best gedaan om het grote kwaad te stoppen alvorens hij de eerste fase van zijn plan in beweging kan zetten, maar je faalt. De eindbaas zal steeds de eerste fasen van zijn plan kunnen vervullen, ongeacht jouw inbreng. Het wordt pas mogelijk hem te stoppen net voor hij de allerlaatste fase tot een goed einde brengt. Het lot speelt soms ook een grote rol. Als voorspeld is dat bepaalde gebeurtenissen moeten plaatsvinden, dan kun je zelfs door de tijd reizen om het te proberen, maar nooit zul je slagen. In Odin Sphere probeer je bijvoorbeeld om de Armageddon tegen te houden, maar aan het einde blijkt dat je hierin nooit kon slagen. Je beperkt gewoon de impact.

Hetzelfde zien we in Dissidia: Final Fantasy en Final Fantasy XIII-2. Dissidia: Final Fantasy speelt zich af in vele universa waar een oorlog tussen goed en slecht heerst. Als de strijd afloopt in één universum, dan gaat het gewoon verder in een ander. Final Fantasy XIII-2 laat je dan weer spelen met tijdreizen om Caius af te stoppen, maar elke verhaallijn eindigt met zijn overwinning. Je bereikt absoluut niets met je verzet. De voorbeelden zijn natuurlijk speciaal omdat ze een invloed hebben op het volledige plot, maar elke Role Playing Game krijgt hiermee te maken. Als je de tegenstander vroeger zou verslaan, dan zou je eigenlijk 2/3 van de game overslaan. Hij moet slagen zodat ook jouw avontuur verder kan gaan.

Die meteoorinslag kunnen we toch stoppen.

Cliché 37. Fake Ending
"There will be a sequence which pretends to be the end of the game but obviously isn't -- if for no other reason than because you're still on Disk 1 of 4."

Het verhaal van een Role Playing Game probeert je frequent te verrassen, waarbij men bijvoorbeeld een vals einde voorspiegelt. De aanloop naar het valse einde doet alsof het gaat om een echt einde, maar het is overduidelijk dat de game nog niet gedaan is, bijvoorbeeld omdat je nog steeds op de eerste disk zit en er nog vier disks in het doosje zitten. Dit cliché wordt onder andere frequent gebruikt in de Final Fantasy games. Het is bijvoorbeeld zichtbaar in Final Fantasy VII en Final Fantasy VIII waar de eerste disk eindigt met een confrontatie met respectievelijk Sephiroth en Edea. Final Fantasy VIII beëindigt zijn tweede disk eveneens met een confrontatie met Edea, maar haar nederlaag luidt de introductie van de echte eindbaas in.

Final Fantasy X wordt verteld vanuit een flashback, waarbij die flashback eindigt wanneer Tidus en co aankomen bij Zanarkand waar grote slechterik Sin op hen wacht. Het lijkt er dus echt op dat de game zal eindigen met deze confrontatie. De flashback is voorbij, je eindigt in de stad welke het einddoel was van je reis en je komt de eindbaas tegen. Het zijn stevige hints dat het gaat om het definitieve einde, maar het blijkt een valse. Final Fantasy V heeft eveneens een overtuigend vals einde. Je reist naar het kasteel van Exdeath, dat gevuld is met zeer krachtige monsters en waar Exdeath bezig is met de laatste fase van zijn plan. De nederlaag van Exdeath leidt echter naar de voltooiing van zijn plan en het volgende deel van de game.

Pokémon Gold & Silver volgt origineel grotendeels dezelfde plotlijn als Pokémon Red & Blue. Je verslaat acht gymleiders en belandt uiteindelijk bij de Elite Four waar je de kampioen wordt. Gold & Silver verrast echter met de onthulling dat je maar op de helft zit. Je kunt namelijk vertrekken naar de wereld Kanto waar je opnieuw acht badges kunt verdienen. Er blijft dus nog een halve game over. Pokémon Black & White verrast eveneens. Je hebt net de Elite Four verslagen en je lijkt op weg naar de kampioen. De kampioen is echter net verslagen door het vijandelijke team waarna hun gigantische basis verschijnt. Je moet nu de legendarische Pokémon vangen en hiermee de eindbaas definitief verslaan. Het is een cliché dat dus zelfs in Pokémon opduikt.

Het is vaak echter gemakkelijk om te zien dat het valse einde het echte eind niet is aan het aantal disks dat overblijft. Als je in de helft van een boek zit, dan weet je ook dat het einde van het boek niet snel zal komen. Dit is natuurlijk wat moeilijker in avonturen zonder meerdere disks of cartridges. Het wordt soms ook verraden door het feit dat er nog lege plekken zijn binnen het menu of dat je nog niet alles hebt gezien in de omgeving. Final Fantasy games VII, VIII en IX werken met meerdere disks. In Dragon Quest VI wordt het dan weer duidelijk dat de game nog niet voorbij is omdat je nog niet de volledige wereldmap hebt gezien. Oplettende gamers zullen dan ook doorhebben dat een einde niet het echte einde kan zijn.

Gestahl heeft pret met Kefka.

Cliché 38. You Die, And We All Move Up In Rank
"During that fake ending, the true villain of the story will kill the guy you'd thought was the villain, just to demonstrate what a badass the true villain really is. You never get to kill the fake villain yourself."

Het valse betekent ook meestal het einde van de grote baas die je tot nu toe bezig hield. De valse eindbaas waar jij veel problemen mee had, wordt gemakkelijk verslagen door de echte eindbaas zodat jouw einddoel plots veel verder lijkt te liggen. Het is een cliché dat sterk wordt toegepast binnen de Final Fantasy franchise. Xande wordt vervangen door Cloud of Darkness, Golbez blijkt een slachtoffer van Zeromus, Gestahl wordt gedood door zijn hulpje Kefka, President Shinra wordt gedood door Sephiroth, Edea blijkt het speeltje van Ultimecia, Beatrix en Queen Brahne werken voor Kuja die op zijn beurt voor Garland werkt. Final Fantasy II vermijdt dit cliché dan weer door zijn verslagen eindbaas te laten terugkeren vanuit de hel in plaats van hem te vervangen.

Er wordt ook vaak gespeeld met het cliché. Chrono Trigger laat je het bijvoorbeeld opnemen tegen Magus, die op weg lijkt om het grote kwaad Lavos te bevrijden. Het wordt dus meteen duidelijk dat Lavos de eindbaas wordt. Wanneer je Magus effectief verslaat, wordt echter duidelijk dat hij Lavos wilde oproepen om hem zelf te doden. Jouw ingreep betekent zijn bevrijding. Dit verschijnt evenzeer zeer pijnlijk in Baten Kaitos Origins, waar de valse eindbaas eigenlijk de echte eindbaas wil saboteren, waardoor jij de echte eindbaas ongewild helpt door de valse te stoppen. Het doden van de valse eindbaas wordt echter altijd overgelaten aan de nieuwe baas, maar de originele baas verzwakken is vaak jouw taak. Je krijgt echter niet altijd de kans om dat te doen.

Kefka en Kuja doden bijvoorbeeld Gestahl en Brahne voor je de kans krijgt om hen te verslaan. Je mag wel vechten tegen Final Fantasy IV's Golbez, maar dat gevecht eindigt in een snelle nederlaag voor jou. Het echte 'eindgevecht' met Golbez wordt namelijk onderbroken. Het is evenzeer opvallend in Xenosaga waar de grote eindbaas Wilhelm verslagen wordt door zijn eigen hulpje. Het komt ook frequent voor in Kingdom Hearts waar je bijvoorbeeld nooit vecht met Zexion in Kingdom Hearts: Chain of Memories, Maleficent in Kingdom Hearts II en de Wicked Queen in Kingdom Hearts: Birth By Sleep.