Een groots avontuur om de wereld te redden en het ultieme kwaad te bestrijden, het is een veelvoorkomend cliché in Japanse Role Playing Games. Het zijn echter niet de enige clichés in het genre.

De Grand List of Console Role Playing Game Cliches is een epische lijst die werd opgesteld door Mark Sachs. Hij postuleerde een serie clichés die frequent voorkomen in Japanse Role Playing Games, waarbij hij voornamelijk de succesvolle Super Nintendo, PlayStation en PlayStation 2 generaties viseerde. De grootste klassiekers dienden als inspiratie voor de samenstelling van een lijst die iedere speler bekend in de oren zal klinken. De originele lijst kan bekeken worden op zijn site, maar de lijst telt geen voorbeelden waardoor hij ietwat ontoegankelijk is. Wij werpen dan ook een diepere blik op de lijst om de geheimen erachter te onthullen.

Cliché 74. If You Meet The Buddha In A Random Encounter, Kill Him!
"When you're out wandering around the world, you must kill everything you meet. People, animals, plants, insects, fire hydrants, small cottages, anything and everything is just plain out to get you. It may be because of your rampant kleptomania."

Wanneer je rondloopt in de wereld van de Role Playing Game, zul je alles moeten uitmoorden dat je tegenkomt. Mensen, dieren, planten, insecten, brandkranen, kleine huisjes; ze kunnen allemaal opduiken. Het idee is dat alles en iedereen jou dood wil, en jij hebt geen andere keuze dan hen te verslaan. Dit heeft misschien te maken met het feit dat je een gigantische dief bent die gestopt moet worden. Nu, wanneer we zeggen alles, dan bedoelen we ook effectief alles. Bedenk het raarste ding dat je zou kunnen aanvullen. Kijk maar of je het kunt vinden in onderstaande lijst. De Super Nintendo RPG EarthBound brengt ons honden, kraaien, muizen, beren, dinosaurussen, robots, UFOs, zombies, brandkranen, kunstwerken, exploderende bomen, tomaten, koffie, hippies, holbewoners, oude vrouwtjes, verkeersborden, circustenten, braaksel, benzinepompen en de andere Mother games breiden het aanbod verder uit.

Oké, ondertussen zul je wel de meeste mogelijkheden hebben dus gaan we maar verder naar de Dragon Quest serie. De serie brengt ons vijanden als een zak geld, bellen, een rozenstruik, boeken, potten, zakken juwelen, schatkisten, spiegels, beelden van Paaseiland, waterputten, wijnflessen, slakken, pinguïns en zelfs een kasteel. In die laatste categorie vinden we ook Hell House uit Final Fantasy VII. Persona doet er nog een schepje bovenop met hartjes, handschoenen, weegschalen en tafels. Pokémon wordt ook gekker met elke generatie, iets wat zelfs opvalt aan de trainers. Je kunt aangevallen worden door wetenschappers, ingenieurs, vissers, zwemmers, jongleerders, dansers, kinderen, inbrekers, leerkrachten en vele anderen. Deze hebben allen niets beter te doen dan te vechten met jou. Zoals eerder gezegd, alles en iedereen is jouw vijand.



Cliché 75. Law of Numbers
"There will be several items or effects which depend on the numerical value of your hit points, level, etc., which makes no sense unless the characters can see all the numbers in their world and find it perfectly normal that a spell only works on a monster whose level is a multiple of 5."

Er zijn verschillende voorwerpen en spreuken waarvan het effect afhankelijk is van de numerieke waardes van je gezondheid, je niveau, etc. Het gebruik hiervan is logisch voor de speler die deze numerieke waarden kan zien, maar die compleet onlogisch zijn vanuit het oogpunt van de personages die deze statistieken onmogelijk kunnen zien. Shin Megami Tensei III: Nocturne is zowat de enige Role Playing Game waarin de personages ook kunnen zien wat hun statistieken zijn, via gigantische deuren die deze statistieken tonen en zeggen of hun niveau hoog genoeg is. Specifieke voorbeelden gaan we niet geven want het komt voor in elke game. Een Potion dat bijvoorbeeld maximaal 20 HP geneest, werkt heel onlogisch voor personages die hun eigen HP niet kennen. Waarom zouden ze dit dan kopen? Het gaat om een abstractie voor de speler die geen zin heeft als je het bekijkt vanuit het standpunt van de personages.

Cliché 76. Magical Inequality Theorem
"In the course of your travels you may find useful-sounding spells such as Petrify, Silence, and Instant Death. However, you will end up never using these spells in combat because a) all ordinary enemies can be killed with a few normal attacks, making fancy attacks unnecessary, b) all bosses and other stronger-than-average monsters are immune to those effects so there's no point in using them for long fights where they'd actually come in handy, and c) the spells usually don't work anyway."

Je magische personages zullen tijdens hun reis verschillende spreuken als Petrify, Silence en Instant Death leren. De spreuken klinken ongelofelijk nuttig, maar je zult ze uiteindelijk nooit gebruiken omdat alle normale vijanden sneller verslagen kunnen worden zonder deze spreuken; en alle bazen en sterkere monsters immuun zijn tegen hun effecten zodat je ze niet kunt gebruiken in gevechten waarin het interessant zou kunnen zijn. Dit wordt erger gemaakt door het feit dat de spreuken meestal niet werken wanneer je ze kunt gebruiken. Shining Force geeft je bijvoorbeeld de spreuk Desoul, welke vijanden meteen doodt met één aanval. Je leert deze spreuk op een moment dat je geconfronteerd wordt met ondode vijanden welke per definitie immuun zijn tegen de dood. Waarom zou je dan nog ooit gebruiken?

De Final Fantasy franchise is een grote misbruiker van het principe. Je zult vele nuttig klinkende spreuken vinden waaronder Gravity, Demi, Bio, Zombify, Break, Petrify, Silence en vele meer. De meeste bazen en sterke monsters zijn consequent beschermd ertegen. Het gebruik van deze handige spreuken wordt op momenten zelfs gevaarlijk. Spreuken als Gravity gaan specifieke vijanden namelijk genezen. De originele Final Fantasy had zelfs een bug waardoor de spreuken letterlijk geen effect hadden als jij ze gebruikte. Dit is hersteld in de remakes en ports, waardoor ze daar wat bruikbaarder zijn. Er zijn wel enkele leuke uitzonderingen binnen de serie. Final Fantasy VII baas Emerald Weapon kan gekwetst worden door Demi en Final Fantasy I baas Tiamat kan verslagen worden met Break, maar het blijven uitzonderingen. Je zult hierdoor de spreuken nooit gaan gebruiken tenzij je het weet op voorhand.

Cliché 77. Magical Inequality Corollary
"When the enemy uses Petrify, Silence, Instant Death, et cetera spells on you, they will be effective 100% of the time."

Wanneer de vijand Petrify, Silence, Instant Death of een dergelijke spreuk gebruikt op jou; dan zal deze altijd werken. De bijregel op Cliché 76 is eigenlijk het compleet omgekeerde op die voorgaande, waardoor jij tweemaal de klos bent. Het werkt niet wanneer jij het doet, maar het werkt wel wanneer het op jou gebruikt wordt. Voor voorbeelden dien je simpelweg de lijst met spreuken uit het voorgaande cliché te bekijken. Vijanden zullen deze consequent en succesvol gebruiken op jou, waarbij eventuele beperkingen die de spreuken opleggen, geen effect hebben op de computer. Aangezien deze spreuken vooral gebruikt worden door bazen – en Marlboro, die ergerlijke Marlboro – is het een kwestie van goede voorbereiding alvorens je begint aan het gevecht zodat je toch het einde kunt halen.

Een random plaatje dat absoluut niets te maken heeft met het volgende cliché.

Cliché 78. Pretty Line Syndrome. Crash Bandicoot: The RPG
"Seen in most modern RPGs. The key to completing your quest is to walk forward in a straight line for fifty hours, stopping along the way to look at, kill, and/or have meaningful conversations with various pretty things."

Het geheim om je avontuur tot een goed einde te brengen is zeer simpel: je wandelt gewoon vijftig uur lang vooruit in een rechte lijn, waarbij je af en toe de tijd neemt om monsters te doden of te praten met Non Player Characters. Je kunt amper afwijken van dit pad waardoor de vergelijking met Crash Bandicoot snel gemaakt is. De originele Crash Bandicoot was een platformgame waarin je in een rechte lijn van punt A naar punt B liep zonder onderbrekingen. Het is een concept dat zeer raar lijkt in RPGs waar verkenning centraal staat, maar het wordt toch vaak gebruikt. Grandia en Grandia II zijn hier bijvoorbeeld zeer slecht in. Breath of Fire: Dragon Quarter doet hetzelfde, en geeft je hiervoor zelfs een reden aangezien je snel moet gaan om je vrienden te redden.

De oude Final Fantasy games beperken je vrijheid aan de start van de game, maar gaan langzaam open waarmee ze je zeer veel vrijheid geven. De meer recentere werken houden je ervaring echter gedurende de volledige game lineair. Final Fantasy X bijvoorbeeld laat je bijna heel de tijd in één richting wandelen, maar je pad wordt hierbij gevuld met vele sidequests zodat het weinig opvalt dat de complete vrijheid van oudere delen is weggevallen en laat in de game krijg je alsnog een luchtschip om vrij rond te reizen tussen reeds bezochte omgevingen, hoewel deze zelf lineair blijven. Het recente Final Fantasy XIII geeft echter geen enkel gevoel van vrijheid waar men met opzet voor een rechte lijn heeft gekozen, met amper één hoofdstuk dat een uitzondering volgt.