Naast de grootschalige singleplayer avonturen zijn er ook games die zich juist richten op het plezier van de multiplayer. Hoewel Wondershot alleen te spelen is richt het zich duidelijk op laatstgenoemde categorie, waarbij het eindresultaat gemengde gevoelens achter laat.
Na het opstarten van Wondershot kun je direct een tutorial induiken om jezelf eigen te maken met de gameplay, die zich afspeelt in één scherm. Je leert al snel dat het een top-down actiespel betreft in een middeleeuwse setting. Belangrijker dan de setting zijn echter de wapens waar je mee vecht en diens verschillende uitwerkingen. Een hamer is bijvoorbeeld handig voor aanvallen van dichtbij, terwijl de pijl en boog weer handiger is voor de langere afstand. Wat dat betreft geeft de singleplayer tutorial een nuttige bijdrage aangezien het je op rustige wijze kennis laat maken met de verschillende spelmechanieken. Al te lastig is dit gelukkig niet, hetgeen begrijpelijk is aangezien het zich voornamelijk richt op een jonger publiek, wat de game ook duidelijk aan te zien is in termen van graphics.
In totaal kunnen vier spelers de strijd met elkaar aan gaan, waarbij direct opgemerkt moet worden dat dit enkel lokaal mogelijk is. Enerzijds is dit te rechtvaardigen door het jongere publiek waar de ontwikkelaar zich op richt, anderzijds voelt het gemakzuchtig aan. In de hedendaagse tijd waarin vrijwel iedere game enige vorm van online gameplay heeft voelt het toch als een gemis om een partygame enkel op de bank te kunnen spelen. De simpliciteit komt ook op ander vlak naar voren, je gebruikt namelijk slechts één stick om te richten en te schieten. Nogmaals; het is te begrijpen als je beseft dat ze een jong publiek aan willen spreken, maar het staat een vlottere manier van gameplay in de weg.
Toch krijgt Wondershot het voor elkaar om een zekere spanning mee te brengen door het 'one shot, one kill'-principe, hetgeen zowel op gaat voor de spelers als diens tegenstanders. Dit schieten is eveneens onder één knop samengekomen, waarbij je de knop eenmalig in kunt drukken of ingedrukt kunt blijven houden voor een verschillend resultaat. Gelukkig draait niet alles om de aanval, aangezien je ook een defensieve duik kunt nemen om situaties te ontvluchten. De gameplay komt het beste tot uiting in de multiplayer, waarin je zowel tegen elkaar als met elkaar kunt strijden, maar er is tevens ruimte voor een singleplayer variant. Je dient het koninkrijk alhier te beschermen tegen aanvallers en kunt ondertussen de tijden van ontwikkelaars bestrijden in de online leaderboards.
Door de bovenstaande opties was Wondershot de eerste uren leuk om te spelen, maar hierna slaat de verveling toe. Met slechts drie gelijkende modi (Multiplayer, Challenges en Endless), twee vrouwelijke en twee mannelijke karakters, een viertal wapens en een beperkt aantal locaties valt het spel sneller in herhaling dan nodig was geweest. Een online multiplayer had dit nog enigszins op kunnen vangen, maar zoals eerder aangegeven ontbreekt dit in het pakket. Toch heeft het spel ook zijn charmes. De oplopende moeilijkheidsgraad in de Challenges en de power-ups maken het spel interessanter, maar toch weten ook deze niet te verbergen dat er meer in had gezeten. Een kritiekpunt dat we ook op kunnen tekenen voor de herhalende achtergrondmuziek en de irriterende stemgeluiden van de karakters. Zoek je een partygame die je met een jonge doelgroep kunt spelen dan heeft Wondershot zeker wat te bieden, maar zoek je een diepgaandere ervaring dan is het verstandig om verder te kijken.
|
