Ontwikkelstudio Camouflaj zorgde middels een succesvolle Kickstarter campagne voor de cineastische iOS stealthgame République. Het was een ambitieuze ervaring die nu in Remastered formaat is overgezet naar PC en PlayStation 4, een kans voor de opmerkelijke iOS titel om een nieuw publiek te bereiken.
République kon initieel de aandacht trekken op duale wijze: een zeer stevige audiovisuele ervaring met onder andere Dwilight Schultz en David Hayter in prominente rollen, en een unieke gameplay waarin de speler geen directe controle heeft maar in de plaats daarvan de aandacht van de protagoniste lokt via de camera's die hij kan manipuleren. Het zijn elementen die wederkeren in deze versie maar met de nodige veranderingen om de game zeker op de console toegankelijker te maken. Het gaat dan onder andere om meer controle over de hoofdrolspeelster en grafische vernieuwingen door de overschakeling op Unity 5, waardoor de game zijn mobiele origine duidelijk op de achtergrond blijft. Het is iets dat misloopt in vele overzettingen van iOS naar console, zodat République een prettige uitzondering betreft. Het is echter maar een klein onderdeel van het pakket dat zijn positieve en negatieve kanten heeft.
Het start alvast met een verhaal dat de toegankelijkheid niet hoog in het vaandel draagt. République begint in een gevangeniscel waar gevangene Hope – alias 390-H – een standje krijgt van enkele bewakers. Het is een tafereel dat je enkel kun volgen via een camera, zonder enige aanduiding van de persoon die deze controleert. Het wordt snel duidelijk dat de republiek Metamorphosis een dictatuur is waar intellectuelen worden onderdrukt en vrijzinnigheid een reden voor paniek is. Het is een uitgangspunt dat in de eerste drie van de vijf hoofdstukken verder wordt onderbouwd, wat de nieuwsgierigheid van de speler doet pieken. République kan echter niet overtuigen in de finale episodes. De vierde episode zorgt voor een significante twist die geen toegevoegde waarde biedt, terwijl de vijfde episode geen logisch einde aan het avontuur weet te geven zodat er geen moment is dat alle puzzelstukken samenvallen.
De basis van République ligt in de camera's uit welke ooghoek wordt toegekeken op de actie. De camera's vormen in principe het hoofdpersonage, want dit is de manier waarop de speler door het avontuur vordert. Via een druk op de knop wordt de tijd gepauzeerd waarna het mogelijk is om naar een andere camera te springen, wat een nieuwe blik op de omgeving geeft. Dit maakt bijvoorbeeld verborgen voorwerpen zichtbaar of toont bewakers die omzeild moeten worden. Dit geeft onder andere toegang tot interessante puzzels die het hoogtepunt van République vormen. Het is een principe dat tijdens het tien uur durende spel weinig verandert, wat betekent dat het gemakkelijk is om het systeem meester te worden. Het betekent dat de problemen van het systeem eveneens snel zichtbaar worden. Er zijn bijvoorbeeld teveel manipulaties nodig om een beperkte afstand te vorderen en het duurt lang om over te springen van de ene naar de andere.
De speler heeft eveneens controle over Hope, in de PC versie geeft deze aanwijzingen over waar Hope heen moet gaan terwijl dit op de PlayStation 4 direct met de linkerstick gebeurt. Het beperkt zich echter sowieso tot kleine bewegingen. Het is bijvoorbeeld de bedoeling om haar van de ene naar de andere schuilplaats te begeleiden of haar kleine voorwerpen als pepperspray te laten oprapen. Hope heeft echter geen vechtopleiding gehad, ze kan zich dus alleen maar verdedigen met die voorwerpen. Als ze gepakt wordt, wordt ze opgesloten zodat ze een klein stuk opnieuw moet doen. Het is geen grote straf, maar het is effectief genoeg om dit te vermijden. De speler moet dan ook goed uitkijken waar de vijanden zich bevinden alvorens Hope te verplaatsen, het is de enige manier om verder te komen. Het is dus toekijken vanuit de camera's alvorens hier en daar een kleine stap te zetten.
De interactie met de omgeving is dus beperkt, waardoor Camouflaj meer kon investeren in de uitwerking. De stad is opgebouwd rond royale zalen, vol pracht en praal die via de Unity 5 engine ook echt tot hun recht komen. Het lijkt met momenten echter té zwaar voor de engine, die onder andere te kampen heeft met lange laadtijden tussen het frequente wisselen van camera. Het is telkens maar enkele seconden, maar dit loopt op. De omgevingen bevatten eveneens de nodige verborgen voorwerpen, onder andere verbannen boeken en videospellen waarop steeds gevat commentaar wordt gegeven. Het is één van de momenten waarop de voice-cast naar voren wordt geschoven, iets wat gezien de grote namen iets te weinig gebeurt. David Hayter – alias Solid Snake – wordt bijvoorbeeld te zelden gebruikt om een echte meerwaarde te vormen terwijl Jennifer Hale wordt opgezadeld met een overduidelijk vals accent.
|
