Grafisch was het wellicht beter geweest als Half-Life 2 voor de Xbox 360 was verschenen. Vooral de laadtijden en het gebrek aan multiplayer zijn een doorn in het oog. De goede gameplay en vooral de sfeer maken echter heel veel goed.
Valve had wat moeite om hun succesvolle pcspel naar de Xbox te porten. Ten eerste kondigde de ontwikkelaar al in april aan dat de Xbox versie geen multiplayer zou kennen en dat het spel een lagere resolutie zou kennen. Dat laatste was niet verwonderlijk gezien de systeemeisen van de PC versie. Daarnaast zou het spel eigenlijk deze zomer al uit komen, maar uiteindelijk werd het pas het eind van de herfst.
Het is te merken dat Half-Life 2 kopzorgen baarde. Qua graphics ziet het spel er weliswaar goed uit, maar het spel wil af en toe eens wat haperen. Het beeld schokt hier en daar een beetje en soms verdwijnen er ineens objecten voor je neus. Toen een karakter in het spel met mij in gesprek was en ik mij om mijn as draaide, werd zijn gezicht ineens spierwit. En er zijn wel meer van dat soort kleine slordigheden, hoewel ze niet erg storend zijn.
Laadtijden
Irritanter zijn de laadtijden. Om de zoveel tijd wordt je spel onderbroken omdat de Xbox vier tot zes seconden nodig heeft om een level of bepaalde scčne te laden. Vervelend, omdat je daardoor nooit het gevoel krijgt in een aaneensluitende wereld te lopen - wat in het eerste deel wel het geval was. Daarnaast wordt het spel - vooral tijdens de straatgevechten in de latere episodes - wat voorspelbaar. Als het laadscherm in beeld komt, weet je dat er iets aan zit te komen. En dat is best jammer.
Je zou bijna gaan denken dat Valve wellicht zijn pijlen beter op de Xbox 360 kunnen richten...totdat je de sfeer en de besturing erbij haalt.
De sfeer is namelijk in een woord overweldigend. Het grijpt je bij je strot en laat je niet meer los. De G-man dumpt je zonder wapen in een stad die regelrecht uit het boek 1984 van George Orwell lijkt te komen. Overal zijn camera's en ongure politieagenten die je om het minste geringste een beuk geven. Al snel moet je rennen voor je leven terwijl de kogels om je oren vliegen. En intussen heb je nog steeds geen idee wat er aan de hand is.
Dit gaat het hele spel zo door. Continu wordt er op je gejaagd door soldaten, aanvalshelikopters of vliegende zagen. Op een punt in het spel balanceer je op de spijlen van een brug terwijl je door een buitenaardse gunship wordt bestookt. Later speel je in een kapot geschoten gebouw een dodelijk kat-en-muis-spel met een gigantische mechanische spin. Doordat je zo druk bezig bent met overleven, valt dat haperen niet meer zo op en kan je na hectische momenten even op adem komen tijdens een laadpauze.
Rechterschouderknop
Verder compenseert Valve de grafische problemen met een uitstekende besturing. Het draaien en richten gaat erg soepel. De voertuigen in het spel besturen in het begin wat moeizaam (voor het eerst in de buggy rijden is zelfs een ramp) maar na wat oefenen ga je plankgas door de velden heen. De meeste wapens zijn weliswaar vrij standaard, echter wel goed uitgewerkt. Om te schieten hoef je bijvoorbeeld de rechterschouderknop niet helemaal in te drukken, zodat je met het pistool in een rap tempo kan schieten. Ook hoef je de shotgun niet helemaal te herladen om te kunnen schieten, wat ideaal is in gevechten van man tegen zombie.
Een vuurwapen verdient overigens wel speciale aandacht: de gravity gun. Hiermee kan je niet alleen kosteloos kleine voorwerpen oppakken en weer neerzetten, maar ook met geweldige snelheid afvuren. Bakstenen, tonnen en zaagbladen worden ineens dodelijke wapens en onbegaanbare gebieden worden ineens makkelijker bereikbaar. Vooral in het door zombies geplaagde Ravenholm zal je er veel plezier mee hebben. Later wordt het wapen nog krachtiger waardoor je zelfs mensen kan oppakken.
|
95
