De Duitse studio Fizbin bracht in 2013 de point and click adventure The Inner World uit. Hoewel ik fan ben van het genre ging het spel destijds aan me voorbij, maar met een nieuwe release op de PlayStation 4 en Xbox One is een herkansing mogelijk.
Games binnen het point and click adventure genre zijn vaak in te delen in een tweetal categorieën. We hebben de serieuze games met veelal een historische achtergrond en de games die dermate absurd zijn dat je jezelf afvraagt wie tot deze gekke ideeën is gekomen. Of het komt omdat Fizbin een Duitse studio is laten we even in het midden, duidelijk is wel dat ook hier een paar scriptschrijvers werkzaam zijn met een hoop fantasie. The Inner World speelt zich af in Asposia. Het is een locatie die zich niet aan het aardoppervlak begeeft maar er juist onder. Een belangrijke levensbron is de wind die middels een drietal gaten door Asposia blaast, maar aan het begin van de game blijkt er nog maar één van te werken. Nog maar nauwelijks onderweg om redding te bieden kregen we te maken met windgoden, het najagen van een duif, een gewelddadige egel en een neus die als fluit fungeert. Opvallend genoeg wordt al deze absurditeit doorkruist met serieuze thema's als zelfmoord, castraties en seks. Een mengelmoes die – ondanks de goede momenten van humor – niet altijd goed te plaatsen is en kinderen buitenspel zet.
Gedurende het avontuur, die een uur of zeven in beslag neemt, ben je vooral bezig met het zoeken naar en toepassen van items. Verwacht niet dat het spel op dit vlak veel logischer is dan het verhaal zelf. Veelal had ik geen enkel idee wat er van me verwacht werd en dus ga je op goed geluk items combineren of gebruiken. Gelukkig is er ook een hintsysteem die je op weg helpt zonder direct de oplossing aan te bieden. Hoewel ik normaliter geen fan ben van dit soort hulpmiddelen was de kans groot geweest dat ik het spel anders vroegtijdig zou eindigen.
Het grootste gemis van een console is bij dit soort games natuurlijk de muis. Het gebruik van een controller werkt veelal omslachtiger en dat is ook hier het geval. Wanneer je ergens een interactie mee uit kan voeren druk je op 'X', vervolgens blader je met de schouderknoppen door de opties en gebruik je 'A' om een mogelijkheid te selecteren. Het vraagt enige gewenning en het gevoel dat het simpeler had gekund blijft overheersen.
Op grafisch vlak weet The Inner World ook enkele jaren na zijn eerste release te scoren. De handgetekende omgevingen en diens bizarre inwoners lijken uit een cartoon gestapt te zijn en de stemacteurs doen hun best om deze schepsels tot leven te laten komen. Resumerend kunnen we optekenen dat het spel zeker niet voor iedereen is weggelegd, zelfs niet als je fan bent van het genre. De absurditeit van het verhaal en de onlogica van de puzzels zal lang niet bij iedereen in goede aarde vallen. Ben je daarentegen niet vies van dit soort ervaringen dan is het zeker de moeite waard om te doorlopen.
|
