Net als vele andere ontwikkelaars greep Borealys Games Kickstarter aan om hun titel Mages of Mystralia te realiseren. Hun doel was om 25.000 Canadese Dollars op te halen en bij het beëindigen van de deadline gaf de teller bijna het tienvoudige aan. Hiermee stond niets ze in de weg om hun droomgame te realiseren.

Om het verhaal van Mages of Mystralia te begrijpen dient er eerst een duik in diens geschiedenis genomen te worden. In het land Mystralia was tovenarij iets van alledag, tot de Mad King de macht op wilde eisen. Zijn snode plannen werden echter tijdig geblokkeerd en om een herhaling te voorkomen werd besloten om alle vormen van tovenarij te verbannen. Terugkerend naar het heden ontmoeten we Zia, een roodharig meisje die pas haar gave van magie heeft ontdekt. Niet geheel op zachtaardige wijze, ze heeft per ongeluk haar huis platgebrand en als straf is ze verbannen uit het dorp. Het brengt haar op een reis waarbij ze leert om een goede tovenaarster te zijn terwijl ze redding moet brengen tegenover een groot kwaad. Hoewel dit verhaal geschreven is door Ed Greenwood, bedenker van de Forgotton Realms fantasy wereld voor Dungeons and Dragons en vele andere fantasieboeken, is het niet al te origineel te noemen en voelt het naar het einde toe zelfs wat gehaast aan. Al te erg is dit gelukkig niet, ook een simpel verhaal kan soms prima dienst doen als achtergrond voor het avontuur.


Terwijl Zia op reis gaat om zowel haar gaven te ontdekken als redding te bieden aan Mystralia kan ze teruggrijpen op verschillende spreuken. Te denken valt aan het gebruik van een vuurbal om dingen mee weg te branden, ijs om platformen mee te creëren en een schild om als bescherming te dienen. Al deze spreuken zijn naar hartenlust uit te bouwen door runes te vinden die je in een grid rondom je spreuk plaatst. Na diens activatie kun je een vuurbal bijvoorbeeld weg laten schieten of vermenigvuldigen. Het experimenteren hierin, al dan niet om (optionele) puzzels op te lossen, is één van de leukste elementen uit de game. Wel dien je er rekening mee te houden dat ze Mana vereisen en dus niet voortdurend gebruikt kunnen worden.

Hoewel het verhaal op redelijk lineaire wijze gevolgd zal worden is er tussentijds de nodige ruimte voor exploratie, bijvoorbeeld om Runes te vinden. Dit betekent echter ook dat er soms enige mate van backtracking nodig is om een kwaliteit te vinden die je verder helpt. Gelukkig zijn de puzzels nooit al te lastig, mede omdat je een helpende hand zal worden toegereikt in hoe ze opgelost dienen te worden. Naast het hoofdverhaal zijn er ook sidequests om te voltooien, echter stellen deze ietwat teleur omdat je voornamelijk bezig bent om items voor inwoners te zoeken of af moet rekenen met vijanden. De bazen waar je mee te maken hebt doen verder denken aan The Legend of Zelda, zo dien je ook hier specifieke zwaktes te ontdekken en aan te vallen om van ze te winnen. Al te lastig zullen deze momenten nooit worden en het kan dan ook gezien worden als een makkelijkere variant.


Grafisch lijkt Mages of Mystralia op een cartoon, hetgeen er veelal leuk uit ziet maar in sommige cutscenes wat raar oogt. Dit komt mede door de karaktermodellen die wat onaf voelen als de game erop inzoomt. Door het isometrische camerastandpunt valt dit niet heel erg op en storen doet het dan ook zelden. De muziek springt er niet echt uit maar is wel dynamisch wanneer er vijanden ten tonele verschijnen. Stemmen zijn niet ingesproken en dit is gelukkig nergens storend, iets wat helaas niet opgetekend kan worden voor een lage gezondheid. Wanneer je namelijk bijna dood gaat krijg je een alarmerende melding die net zo lang door gaat tot je leven is aangevuld. Het is gelukkig slechts een kleine stoorzender in een leuke game die je in acht tot twaalf uur uit kan spelen, afhankelijk of je enkel de hoofdlijnen volgt of voor de honderd procent wil gaan.