Games zijn vaak ontspanning. Even ontsnappen uit de echte wereld door te scoren als Ronaldo of een avontuur te beleven als Link. Games zijn echter ook een perfect medium om een meer serieuze boodschap over te brengen, iets wat ontwikkelaar Ninja Theory heeft getracht met Hellblade: Senua's Sacrifice.
Het is goed mogelijk dat deze titel je bekend in de oren klinkt. Vorig jaar werd het spel reeds uitgebracht op de PC en PlayStation 4 en inmiddels kunnen ook Xbox One bezitters dit bijzondere project ervaren. Een project die de ontwikkelaar zelf omschreef als een kleinere ervaring met meer focus op het verhaal, gemaakt door een team van zo'n twintig ontwikkelaars. Toegegeven, op papier is het verhaal niet heel bijzonder. De Noorse mythologie is weliswaar interessant, een vrouw die naar het dodenrijk afreist om haar geliefde terug te eisen bij de godin Hella is daarentegen niet echt origineel te noemen. Het is echter de achtergrond van Senua zelf waar de studio indruk mee weet te maken. De dame heeft namelijk psychoses, een zwaar onderwerp dat op respectvolle wijze is behandeld en waar we dankzij het spelen van deze game een beter beeld van hebben gekregen.
Maar wat is een psychose nu precies? Het is een vraag waar geen eenduidig antwoord op te geven is maar waarvan diverse achtergronden in de game zijn verwerkt. Senua krijgt bijvoorbeeld te maken met hallucinaties waarbij ze de werkelijkheid uit het oog verliest. De meest voorkomende hiervan is het horen van stemmen, hetgeen met name goed tot uiting komt als je een koptelefoon gebruikt. Soms helpen ze je door te waarschuwen dat er zich een vijand buiten je gezichtsveld begeeft, een ander keer fluisteren ze je toe dat je zult falen en het niet gaat redden. Het zorgde er bij mij voor dat ik vermoeid raakte tijdens het spelen. Begrijp me niet verkeerd, ik werd niet vermoeid van de game als geheel. In plaats daarvan raakte ik vermoeid door de intensiteit waar je mee geconfronteerd raakt. Voortdurend is er een stemmetje in je hoofd die je acties beoordeeld en waar je moeilijk een waarde aan kunt hechter. Immers, als de stem zegt dat ik verkeerd loop, is dit dan ook daadwerkelijk het geval of tracht het mij op het verkeerde been te zetten?
Dat psychoses als wezenlijk onderdeel van de gameplay niet enkel een gimmick zijn blijkt wel dat de studio met veel doktoren en patiënten heeft gesproken om het onderwerp goed naar voren te brengen en onderdeel vormt van de gameplay. Als ware een innerlijke strijd zijn er gevechten waarbij we het opnemen tegen onze demonen. Ondanks de ervarenheid van de studio in dit genre met titels als Heavenly Sword en DmC: Devil May Cry is het hier duidelijk afgezwakt tot de basis. We hebben een lichte en zware aanval, kunnen inkomende aanvallen blokkeren en wegduiken en op momenten is de tijd te vertragen en hier blijft het wel bij. Hoewel we de gedachte achter de gevechten begrijpen moet gezegd worden dat dit het zwakste onderdeel van de game vormt. Het komt net iets te vaak terug en haalt je veelal uit de ervaring die ze juist zo sterk hebben neergezet.
Gelukkig vormt deze combat niet de enige gameplay, zo is het spel verder vooral te zien als een walking simulator waarbij we lorestones kunnen vinden die ons meer vertellen over de Noorse mythologie en het verhaal achter de game. Tevens dienen we puzzels op te lossen door symbolen in de omgeving na te bootsen. De ene keer vallen deze direct op, een ander keer moet je er meer moeite voor doen zoals het aansteken van een toorts waarna je het symbool in de schaduw dient te vinden. Duidelijk is wel dat alle handelingen in termen van gameplay gemaakt zijn ter ondersteuning van het verhaal en het uitleggen wat psychoses nu precies zijn. Dit betekent dat de gameplay op zich weliswaar niet erg hoogstaand is, wel doet het prima dienst om op een treffende manier over te brengen waar Senua (en velen met haar) mee te kampen heeft. Speciale aandacht gaat hierbij uit naar Melina Juergens. Deze dame is de video editor bij Ninja Theory en werd in eerste instantie ingezet als actrice om Senua vorm te geven en dit deed ze dermate goed dat ze de rol uiteindelijk in het geheel in mocht vullen. De animaties van het karakter en de audio zijn werkelijk subliem te noemen, waarbij je op de Xbox One X een drietal grafische instellingen hebt om uit te kiezen, denk aan meer nadruk op framerate of juist grafische pracht. In totaal duurt Hellblade: Senua's Sacrifice zo'n acht uur en dit is prima omdat ze in deze tijd de boodschap goed over weten te brengen en het spel een adviesprijs heeft van €29,99. Ninja Theory bewijst dat games niet alleen voor ontspanning kunnen zorgen maar ook een perfect medium zijn om een meer serieuze boodschap over te brengen.
|
