Een goede dungeon crawler? Op de handhelds vind je er genoeg, maar op de consoles is het genre wat minder dichtbevolkt. Ontwikkelstudio Digital Sun waagt dan ook zijn kans met Moonlighter, een game voor PC, PlayStation 4, Xbox One en binnenkort Switch die je niet alleen dungeons laat verkennen maar je tussendoor ook opdraagt om een winkeltje uit te baten. Alleen al voor dat uitgangspunt verdient de game de nodige aandacht.
Het uitbaten van dat winkeltje is namelijk geen losstaand element van het achtergrondelement, maar een integraal deel van de ervaring. Zoals het een goede dungeon crawler betaamt, ben je tijdens die verkenningstochten continu bezig met het verzamelen van items. Die items kun je dan weer te koop aanbieden in je eigen winkel, waarbij je zelf verantwoordelijk bent voor het bepalen van de prijs en het beheren van de voorraad. Het is dan ook kwestie van een goede balans te zoeken qua prijs zodat je klanten vlot kopen, maar jij toch voldoende winst maakt. Ondertussen dien je ook af te rekenen met andere problemen, zoals winkeldieven die je af moet stoppen. Het geld dat je hierbij verdient kun je dan weer investeren in verbeteringen voor je winkel. Je krijgt zelfs de optie om te investeren in andere handelszaken, zoals een bank of een wapensmid waarmee je op termijn ook profijt kan hebben.
Het is dan ook een leuke verademing. In veel dungeon crawlers valt er maar weinig te beleven buiten het vechten om, maar hier is een origineel systeem dat wat meer inhoud geeft aan het verkennen. Het kan zeker nog wat verder verdiept worden, maar het maakt van Moonlighter een frisse ervaring met eveneens een positieve impact op het vechten. In andere games weet je na een tijdje welke soort rommel je aandacht niet waard is, maar hier heeft alles waarde. Zelfs de dingen die je niet verkocht krijgt in je winkel, kun je omzetten in goud wat je kunt gebruiken om te ontsnappen uit de dungeons wanneer het te moeilijk wordt. Aangezien de game een gezonde moeilijkheidsgraad heeft, waarbij je alle verzamelde items verliest als je sterft, is dat een optie die je regelmatig zult gebruiken. Je moet dus afwegen wanneer je genoeg verdiend hebt om een terugkeer rendabel te maken.
Het verkennen van dungeons is dan ook zeker een herhalingsoefening waarbij je leert welke voorwerpen genoeg opbrengen, en dan teruggaan om deze te vinden. Het is dus meer dan een race naar het einde van de dungeon. Hier en daar zorgt de game voor een twist, bijvoorbeeld door je vervloekte items te laten vinden. Deze worden schadelijk eens je de dungeon verlaat, zodat je eerst de 'counter' moet zoeken om deze alsnog winstgevend te maken. Eens je weet wat je wil verzamelen in een dungeon, kan het vechten echt beginnen. En dat vechten is dan de enige focus, je moet bijvoorbeeld geen puzzels verwachten. De opzet van de dungeons – drie etages met een eindbaas – verandert niet gedurende het spel, en de eindbazen zijn niets om over naar huis te schrijven. Er is dan ook duidelijk ruimte voor verbetering door meer diepgang aan te brengen, maar het vechten op zich maakt de game al een aanrader.
Dit vechten werkt namelijk zeer vlot. De game heeft niet veel mogelijkheden maar het samenspel tussen aanvallen, verdedigen en ontwijken zorgt voor een dynamisch systeem. Je moet eveneens rekening houden met de zwaktes van deze moves. Zo vermijd je niet noodzakelijk alle schade wanneer je een aanval blokkeert, en kun je niet eindeloos blijven aanvallen want na elke aanval is er een kleine recharge periode. Snelle reacties, strategisch denkwerk en een goede positionering zijn dan ook de beste elementen om de gevechten te overleven. Het enige spijtige is dat er weinig evolutie in dit element zit. Wat je in het begin doet, doe je ook aan het einde van de game. Je voelt je zelfs niet sterker worden, aangezien de kracht van de nieuwe vijanden ongeveer evenredig stijgt met de kracht van je wapens.
Digital Sun weet met zijn debuutgame eveneens technisch een goede prestatie neer te zetten. Er zijn hier en daar wat bugs zoals een bezoeker die vast blijft steken in je winkel, maar deze doen je zelden meer dan enkele minuten vooruitgang verliezen. Dat zul je dan ook al snel vergeten door het audiovisuele, waar vooral de luchtige muzikale begeleiding van David Fenn een aandachtstrekker is. Deze weet met de achtergrondmuziek zelfs het karakter van de verschillende inwoners te benadrukken wat een unieke prestatie is. Het grafische effect – een sprite-stijl – is niet echt origineel maar daarom niet minder sterk uitgevoerd. Hoewel de dungeons – die willekeurig aangemaakt zijn – iets te veel in herhaling aanvallen naar onze smaak, is er genoeg detail om te genieten van deze kleurrijke belevenis. Ondanks dat detail blijft alles functioneel zodat je nooit wordt gehinderd, wat de ervaring 'af' maakt.
|
