Kan een game die op vrijwel ieder vlak goed scoort toch een zure nasmaak hebben? NBA 2K18 bewees dat dit mogelijk is, hoewel het spel namelijk een grootse indruk achter liet was er een onzichtbare hand die ons richting microtransacties duwde. Met NBA 2K19 zal er dus iets moeten veranderen.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen; dit is slechts deels gelukt. Vorig jaar kreeg de ontwikkelaar veel kritiek toen bleek dat je lang moest grinden om een minimaal aantal Virtual Currency te verdienen. Deze in-game valuta is nodig om het karakter te verbeteren, een proces dat heel traag verliep. Nu klinkt dit op papier als iets logisch, een carrière bouw je immers op over meerdere jaren en niet na enkele potjes. Het grote probleem was echter dat dit juist wel mogelijk was als je de portemonnee trok. Wanneer jij met hard werken een 70+ rating had behaald hoefde je niet raar te kijken als je online spelers met een 90+ rating tegen kwam. Niet omdat ze nog meer tijd in de game hadden gestoken, het was juist de portemonnee die werd gebruikt in dit geval. Met NBA 2K19 is de balans iets beter. Voor het veranderen van je haardracht hoef je ditmaal geen VC-punten meer uit te geven en per gespeeld potje krijg je nu iets meer punten toebedeeld. Kan ik 2K nu dan ook een aai over de bol geven? Dat niet. Mensen die echt geld neerleggen hebben nog altijd een te groot voordeel. Het sluit aan bij een uitspraak van senior producer Rob Jones die in een interview aan gaf dat microtransacties 'de onfortuinlijke realiteit van het moderne gaming' zijn. Het ziet er dan ook niet naar uit dat 2K een handreiking zal doen om de kloof verder te dichten.
In het verlengde van de microtransacties ligt ook de Auction House mode van MyTeam. Deze modus is te vergelijken met FIFA Ultimate Team en laat je een team creëren op basis van verdiende punten en een portie geluk. De vraag die bij de Kansspelcommissie naar voren kwam was alleen; wat is de scheidingslijn tussen geluk en gokken? Voor Nederland en België heeft dit het gevolg dat het Auction House niet langer te benaderen is en we dan ook geen spelerskaartjes meer kunnen verhandelen. Wel kunnen we nog altijd pakjes aankopen, er is alleen een extra barrière opgeworpen om je droomteam op te bouwen.
Goed, genoeg over microtransacties, uiteindelijk draait het natuurlijk om de gameplay zelf. Op dit vlak zien we een duidelijk verschil met NBA Live 19 als het gaat om toegankelijkheid. Daar waar Electronic Arts gekozen heeft voor een toegankelijke ervaring borduurt 2K voort op het neerzetten van een realistische simulatie. Dit betekent dat het spel lastiger is om als nieuwkomer op te pikken maar dat het tegelijkertijd een stuk dieper gaat. Het is knap dat 2K het wederom voor elkaar heeft gekregen om de toch al solide basis weer verder te verstevigen. Het verdedigen voelt weer net iets natuurlijker aan waardoor je meer controle hebt over het afpakken van de bal. Verder is het Takeover systeem nu meer naar de voorgrond gebracht. Voorheen was het ook al zo dat een speler beter ging spelen nadat hij een aantal goede acties had gemaakt, nu zien we dit terug middels een meter die zich vult en die je in kunt schakelen. Een verdediger heeft op dat moment meer kans om een bal afhandig te maken terwijl een aanvaller meer kans maakt om driepunters raak te schieten of een succesvolle dunk te maken. Verder zien we vooral kleine wijzigingen zoals een shotmeter bij het maken van een layup. Op deze manier krijg je net iets meer feedback om jezelf te verbeteren.
Kijkend naar de algehele presentatie dan verdient NBA 2K19 niets dan lof. Op grafisch vlak worden er weliswaar geen grootse stappen gemaakt, kijkend naar de hoge standaard die al eerder werd neergezet is dit ook amper kwalijk te noemen. Verder kunnen we het de ontwikkelaar toevertrouwen om wederom met energieke muziek te komen en het beste commentaar te leveren wat we in een sportgame hebben gehoord. Tegelijkertijd zijn we iets minder enthousiast over MyCareer. De verhaallijn van een speler die via de Chinese competitie in de NBA wil komen heeft hetzelfde soapniveau als vorig jaar, met als enige verschil dat we de cutscenes ditmaal gelukkig over kunnen slaan. Het is zonde dat het schrijfwerk achter blijft op de inhoud en dat de hoofdpersoon amper op enige empathie van de speler kan rekenen, door de inmenging van de nodige beroemdheden en een meer compacte Neighborhood zijn er namelijk wel degelijk stappen gemaakt. Het is dan wel weer jammer dat 2K bij iedere stap die je maakt microtransacties voor je gezicht laat bungelen. Aangezien een speler met een 60 rating nog amper een bal kan dribbelen is duidelijk dat 2K je ook hiermee wat geld afhandig wil maken.
In MyTeam zijn er verder enkele wijzigingen aangebracht. Pack and Playoffs en SuperMax zijn in de prullenbak geworpen en we krijgen hier MyTeam Unlimited en Triple Threat voor terug. In de eerste stel je de beste spelers op en zul je niet gehinderd worden door een salarisplafond. Dit is niet vreemd, het doel is namelijk om een ongeslagen reeks van twaalf winstpartijen te behalen, waarna je een exclusieve Player of the Month kaart verkrijgt. Is dit iets teveel gevraagd dan krijg je gelukkig ook andere, tussentijdse beloningen. Verlies je echter drie keer in je jacht naar twaalf winstpartijen dan zul je opnieuw moeten beginnen. De naam Triple Threat verwijst naar drie-tegen-drie wedstrijden met spelers afkomstig uit alle NBA teams. Je kunt dit zowel offline als online spelen en door te winnen verkrijg je diverse prijzen. Verder keren de bekende modi terug, zo kun je rustig oefenen, met een team proberen het kampioenschap te winnen of online de strijd aan gaan. De potjes speelden, op een enkele uitzondering na, vrijwel allemaal vloeiend. Ook MyGM is weer van de partij, alleen is deze nog altijd zonder ingesproken stemmen waardoor je ook nu door ellenlange teksten moet scrollen.
Op de vraag of NBA 2K19 aan te raden is kunnen we geen eenzijdig antwoord geven. In plaats daarvan stellen we een andere vraag; wat is de reden dat je deze game wil spelen? Wanneer je een carrière op wil bouwen met een eigen speler en hier online de strijd aan wil gaan is het onderwerp microtransacties namelijk van belang. Spelers die echt geld in de game stoppen hebben namelijk altijd een voordeel en dat is de ontwikkelaar kwalijk te nemen. Tegelijkertijd kunnen we moeilijk ontkennen dat we hier te maken hebben met een titel die op ieder ander vlak kwaliteit uitstraalt. Of het nu gaat om de presentatie, het commentaar of de gameplay; ieder van deze onderdelen zijn van een hoog niveau. Het is daarom zo jammer dat de zure nasmaak van de microtransacties blijft hangen en als een donkere wolk boven de game zweeft.
Beoordeling
75
We kunnen moeilijk om de kwaliteit van NBA 2K19 heen. Grafisch top, heerlijke gameplay, geweldig commentaar en uitgebreide modi; wat wil je nog meer? Nou, wat te denken van minder nadruk op microtransacties? Vorig jaar maakte 2K het helemaal bont en hoewel ze nu iets toegeeflijker zijn steken ze nog altijd niet onder stoelen of banken dat je tegen betaling een groots voordeel kunt behalen. Dit soort praktijken zorgde al voor de nodige kritiek en met deze herhalingsoefening geven ze aan nog altijd niets geleerd te hebben.
