Drie jaar geleden lanceerde Ubisoft met The Division een nieuwe game die draaide om een 'What if…'-scenario. Plaats van handeling was New York, het probleem de verspreiding van een pandemie middels geld. Ditzelfde probleem vormt ook nu het uitgangspunt van dit vervolg, de locatie is daarentegen ingewisseld voor Washington DC.
De keuze voor een geheel nieuwe plaats van handeling heeft op het verhaal geen invloed. Het uitgangspunt van het origineel, waarover later meer, is ook hier wederom toegepast. Toch zorgt juist het vervangen van New York voor Washington DC van een grote impact die los staat van het verhaal. Omdat er zeven maanden verstreken zijn sinds het origineel is de zomer aangebroken en we zien dit direct terug in het kleurenpalet met veelal felle kleuren. Gecombineerd met de architectuur van de stad levert het een andere beleving op, zeker ook omdat de veelal nauwe straatjes vervangen zijn door meer gevarieerde en open omgevingen. The Division 2 ziet er hiernaast ook nog eens prima uit met vrijwel geen textureproblemen in onze gespeelde Xbox One versie.
Zoals opgemerkt heeft het verhaal geen extra verdieping gehad. De gebeurtenissen uit het origineel zorgen nog altijd voor ontreddering bij de bevolking en afgezien van de veranderde plaats der handeling is er op dit gebied dan ook weinig aangepast. Wederom ben je dan ook een spil in de operatie om orde op zaken te brengen terwijl de stad is overlopen door groeperingen die er niet voor terugdeinzen om hun bezette gebieden binnen de stad te verdedigen. Jij laat dit uiteraard niet zomaar gebeuren en je doel is dan ook om de gebieden langzaamaan terug te veroveren en zo Washington DC te bevrijden. Dit doe je door je uitrusting steeds weer te verbeteren, nieuwe wapens te vinden en ervaringspunten in te zetten. Niet voor niets is er regelmatig verwezen naar The Division als looter shooter, voortdurend krijg je nieuwigheden toegeschoven die je een gevoel van progressie geven en je versterken in de strijd.
Aan content is er in ieder geval geen gebrek. Naast de hoofdmissies zijn er tal van andere kleine en grote activiteiten om aan deel te nemen waarbij er per zone is aangegeven of je hier al enige kans van slagen hebt. Missies die veelal samenhangen met elkaar en qua verhaal interessant genoeg zijn om niet alleen als opvulling aangemerkt te worden. Je kunt gelukkig altijd terugvallen op je basis in het Witte Huis of één van de andere veilige locaties die je hebt ontdekt. Het is sowieso mooi om te zien dat je steeds meer veiligheid in de stad weet te bereiken door nederzettingen te ondersteunen en inwoners te helpen. Dit alles is weergegeven in een map die netjes ordent waar de activiteiten liggen, enkel de overdaad aan icoontjes kan in het begin wat overweldigend over komen.
Het bovenstaande is, op de verbeterde setting na, grotendeels een kopie van wat The Division ons te bieden had. We zien weliswaar wat veranderingen in het healthsysteem, de wapens zijn net even wat meer uitgebreid en vijanden (meestal) net even wat slimmer, toch is de blauwdruk duidelijk waarneembaar. Dit klinkt alsof Ubisoft zich er wat gemakzuchtig vanaf heeft gemaakt, toch is dit niet het geval en dat komt met name door de endgame content. Daar waar deze in The Division als grootste kritiekpunt werd aangedragen is er nu een stuk meer te doen, hetgeen alles te maken heeft met de komst van de Black Tusk. Deze factie neemt de stad over nadat je juist zo goed op weg was om het te ontdoen van diens gespuis en is dermate pittig dat het de game vanaf dat moment weer fris aan laat voelen. Eenmaal level 30 bereikt kun je ook een specialisatie kiezen waarmee je toegang krijgt tot een bijbehorend wapen en skilltree en worden er gear scores toegekend die je kunt verhogen. Een andere verandering zien we in de (PvPvE) Dark Zone waar er ditmaal drie zones zijn in plaats van één en waar al je wapens zijn 'genormaliseerd'. Anders gezegd: iedereen vecht nu met dezelfde wapens. Op zichzelf geen ingrijpende veranderingen, wel zorgt het ervoor dat veel frustraties uit het eerste deel zijn aangepakt.
The Division 2 is door de bovenstaande aanpassingen niet ineens heel anders geworden. Nog altijd kun je het grootste deel alleen ervaren, toch raad ik ook nu aan om wat gelijkgestemden te vinden en samen te spelen. Voor mij gaf het in ieder geval meer plezier dan alles alleen doorlopen, hoewel dit natuurlijk een persoonlijk punt blijft en prima mogelijk is. De enorme hoeveelheid content, waar je gerust tientallen uren in kunt stoppen, is zowel een zegen als een vloek. Aan de ene kant heb je door het voortdurend verkrijgen van nieuwe loot altijd een zeker idee van progressie, aan de andere kant kun je de kritiek aandragen dat het spel na verloop van tijd wat herhalend begint aan te voelen. Iets om rekening mee te houden als je The Division niet eerder gespeeld hebt. Laten we echter vooral positief afsluiten want de kracht van The Division 2 is ditmaal, zeker in vergelijking met het origineel, dat het langer speelbaar is tot je op dit punt komt. Wat ook zeker helpt is dat alle downloadable content in het eerste jaar geheel gratis zal worden aangeboden.
Beoordeling
85
The Division 2 pakt niet alleen de kritiekpunten van het origineel aan, het weet ook nog eens op interessante wijze de nodige verdieping aan te brengen in de punten waar ze reeds eerder indruk mee maakten. De nieuwe setting, betere endgame content en voortdurend aangegeven loot zorgen voor tientallen uren spelplezier.
