Ghostbusters fans kijken massaal uit naar volgend jaar, dan verschijnt er eindelijk een nieuwe film van deze populaire franchise (nee, het deel uit 2016 tellen we niet mee). Toch had het allemaal anders kunnen lopen als we het verleden in duiken en daar speelt de Ghostbusters game ook een grote rol in.
In de jaren negentig schreven Dan Aykroyd en Tom Davis een script voor een derde Ghostbusters film onder de naam Hellbent. In het verhaal zouden de karakters naar Manhellton worden gestuurd, een helse, alternatieve versie van Manhattan. De film zou er uiteindelijk nooit komen en om (een deel van) de ideeën niet verloren te laten gaan werd besloten om er een game van te maken. Ghostbusters: The Video Game verscheen in 2009 op de destijds gangbare systemen en inmiddels is er ook een remaster verkrijgbaar voor de PC, Xbox One, PlayStation 4 en Nintendo Switch.
Als speler nemen we de rol op ons van een vijfde, naamloze en nog onervaren lid van het team. Het doel van het script was dat de game aan zou sluiten bij de films en dus hebben Bill Murray, Dan Aykroyd, Ernie Hudson en (de inmiddels overleden) Harold Ramis hun stemmen aan de karakters verleend en is de toon van het bronmateriaal toegepast. Dit zien we ook terug in bekende locaties als het Sedgewick Hotel en de brandweerkazerne, waarbij met name deze laatste een walhalla is voor de fans met vele te ontdekken easter eggs. Gebeurtenissen uit de films worden dan ook verweven met het plot van de game en daardoor heb je nooit het gevoel dat dit een gemakzuchtige cash in betrof.
De verhaallijn is een lineaire belevenis waar je zo'n acht uur over doet om deze uit te spelen. Gedurende deze tijd ben je vooral bezig met het oplossen van kleine puzzels en – uiteraard – het vangen van spoken. Dit laatste bestaat vooral uit een handeling van drie stappen. Eerst dien je een spook te verzwakken, vervolgens moet je deze op zijn plek houden en als laatste zet je een valstrik klaar om het spook mee te vangen. Om dit niet als teveel herhaling aan te laten voelen zijn er verschillende spoken met ieder hun zwakke punten, tevens dien je er rekening mee te houden dat je Proton Pack niet oververhit raakt. Dit is met name lastig als je te maken krijgt met meerdere spoken tegelijkertijd. Van je metgezellen hoef je weinig te verwachten en het is enkel te hopen dat ze lang genoeg leven om jou weer op de been te helpen wanneer dit nodig is.
Met het geld dat je in de game verdient kun je weer nieuwe wapens vrijspelen of ze juist upgraden zodat je een constant gevoel van progressie hebt. Helaas stopt dit gevoel na driekwart in de game, op dat moment heb je alle upgrades reeds in handen en een betere spreiding was dan ook welkom geweest. Een ander punt van kritiek is dat iets meer variatie welkom was geweest. Het vangen van spoken, zo ook middels baasgevechten, gaat iets te snel vervelen en komt te vaak terug. Een multiplayer had dit nog op kunnen vangen alleen schittert deze door afwezigheid. De ontwikkelaar heeft toegezegd dat ze deze later toe zullen voegen, de vraag is nog of dit ook zo zal zijn voor de coöperatieve missies die zich buiten het hoofdverhaal afspelen.
Deze Ghostbusters: The Video Game uitgave doet de naam Remastered eer aan. Het spel is niet meer dan een grafische update die er met zijn hogere resolutie en anti-aliasing scherper uit ziet dan het origineel. Wel is er een duidelijk verschil waarneembaar tussen de gameplay waarop dit van toepassing is en de tussenfilmpjes die niet zijn aangepakt. Vermoedelijk ontbrak het de studio aan het bronmateriaal om hier iets aan te kunnen doen. Verder miste er een stukje afwerking, zo is de lip syncing niet best te noemen en zijn de laadtijden aan de lange kant. Toch heb ik een leuke tijd gehad met Ghostbusters, iets wat vooral voort komt uit de liefde voor de serie en omdat ik het origineel niet eerder heb gespeeld. Als je deze verbintenis niet hebt of destijds al met de titel aan de slag bent geweest dan biedt deze remaster te weinig om er (nogmaals) naar terug te keren.
Beoordeling
70
Ghostbusters: The Video Game Remastered is een leuke game voor de fans van de serie. Dit komt omdat de bekende stemacteurs te horen zijn en het verhaal nauw aansluit bij de eerste twee films. Als we deze nostalgische bril afzetten is er ook wel wat op de game aan te merken, zo ontbreekt de multiplayer, is de gameplay wat herhalend en zijn de tussenfilmpjes niet van een zelfde niveau als de gameplay zelf. Het is dan ook een echte game voor de liefhebber die het origineel niet hebben ervaren, meer dan verbeterde graphics en belichting stelt deze remaster namelijk niet voor.
