Ontwikkelaar Housemarque wist met games als Resogun, Alienation en Nex Machina veel gamers voor zich te winnen. Toch bleek dit geen garantie voor succes, games in het arcadegenre brachten simpelweg te weinig op om rendabel te zijn. De Finse studio moest grootser gaan denken, zonder hun eigen identiteit compleet overboord te gooien. Het resultaat is Returnal en in onze review kun je lezen of ze geslaagd zijn in hun opzet.
De start van Returnal is meteen veelbelovend. Astronaut Selene crasht met haar schip Helios op de planeet Astropos en is gedwongen op onderzoek uit te gaan aangezien het schip te verwoest is om haar reis te kunnen vervolgen. Al snel ontdekt ze een lijk van iemand die geen vreemde voor haar is, ze blijkt het namelijk zelf te zijn. Het blijkt de consequentie van het sterven. Bij iedere dood keer je terug naar het begin van de game, met iets meer wijsheid van je vorige run, mede door de audio logs die je tegen komt en zelf hebt ingesproken. Vele vragen worden opgeworpen en de antwoorden dien je te achterhalen door de zes regionen van Astropos te trotseren. Het knappe is dat de verhaallijn weliswaar rechtlijnig is, de spelwereld is dit allerminst. Steeds weer zal de omgeving willekeurig worden gegenereerd en terugvallen op eerder opgedane kennis, denk aan de plaatsing van hulpmiddelen en vijanden, is onmogelijk.
De dood voelt op momenten dan ook extra pijnlijk, hoewel dit inherent is aan het roguelike-genre. Verwacht niet dat de ontwikkelaar je op ander vlak tegemoet zal treden. Ga je dood? Zeg dan maar gedag tegen je health upgrades, je wapens en een veelvoud van je items. Wel mag je enkele items behouden die samenhangen met het verhaal, denk aan een zwaard en een grijphaak, alsmede enkele vrijgespeelde wapeneigenschappen en hoef je eerder verslagen bazen niet iedere keer opnieuw te bestrijden. Als je na een run van meerdere uren ten onder gaat kan het dus zomaar zo zijn dat je amper iets hebt om mee te pronken. Er vanuit gaande dat je de tijd hebt om uren achter elkaar te gamen. In Returnal is er geen optie om halverwege een run op te slaan en de enige ‘oplossing’ is om je PlayStation 5 in Rest Mode te zetten. Omdat je op voorhand nooit weet hoe lang een run duurt, dit kan namelijk variëren van een paar minuten tot een paar uur, is dit een punt om rekening mee te houden.
Aangezien je bij iedere run enkel terug kunt vallen op een pistool probeer je snel wapens en upgrades te vinden die je sterker maken. Toch is niet alles wat je tegen komt per definitie het oppakken waard. Neem de parasieten die zich aan je pak hechten. Bij één van de exemplaren is het voordeel dat verslagen vijanden betere items laten vallen, het nadeel is dat het oppakken van deze items je schade toebrengt. Je zult dus altijd moeten kijken of de baten opwegen tegen de lasten die je ervan ondervindt. Voor items is dit overigens niet anders. De zogeheten Malignant items kunnen negatieve effecten bevatten zoals een langere cooldown op je dash-beweging. Met het verzamelde Ether kun je deze effecten gelukkig ongedaan maken, mits je er genoeg van hebt verzameld. Heb je een item gevonden om je levensbalk te vergroten? Dan kan het zijn dat dit gepaard gaat met een negatief effect dat enkel te verwijderen is door aan een opdracht te voldoen, denk aan het vermoorden van tien vijanden. Terwijl je bezig bent om steeds weer afwegingen te maken over wat je wel of niet oppakt verdien je ook nog Oblites, de valuta waar je items mee kunt kopen om je te helpen tijdens je run.
Als het bovenstaande je is gaan duizelen dan is dit te begrijpen. De spelwereld, de vijanden en de items worden random aan je voorgeschoteld en er zijn meerdere spelsystemen om onder de knie te krijgen. Mocht je hier op een gegeven moment een klik mee krijgen dan is de kans groot dat het je niet snel los zal laten. Hoofdverantwoordelijke hiervoor is de soepele gameplay. Terwijl vijanden je bestoken met lasers, lichtgevende bollen en andere aanvalspatronen ren, spring en dash je heen en weer terwijl je ze bestookt met het wapen dat je op dat moment voorhanden hebt. Dit alles in 4K resolutie met 60 frames per seconde die slechts sporadisch een dipje vertoont. Wel moet je sterk in je schoenen staan om alles van de game te kunnen waarderen. De complete willekeur waarmee de game is opgebouwd zal lang niet bij iedereen in de smaak vallen. In de ene run krijg je wapens en items aangereikt alsof de studio je een knipoog en een duwtje in de rug geeft, een volgende run lijken ze lachend hun middelvinger op te steken en alles op je pad te sturen om het je onmogelijk te maken. De balans tussen deze twee uitersten is veelal zoek en de kans is groot dat het gros van de gamers die aan Returnal begint het einde nooit zal zien of zin heeft om de dagelijkse uitdagingen een kans te geven, ondanks dat hier het verdienen van Ether tegenover staat.
Als laatste ga ik graag nog iets dieper in op het technische aspect. Als tweede PlayStation 5 exclusive, na het uitstekende Demon’s Souls, is het nu al goed te merken waartoe de console in staat is. Niet alleen zijn er vrijwel geen laadtijden en ziet de game er schitterend uit, voor zover je de lugubere planeet Astropos als zodanig mag omschrijven, ook 3D Audio en de DualSense voegen veel toe. Met een headset komt de belevenis nog meer naar voren en hoor je de vijanden vanuit verschillende hoeken hun wanstaltigheid uitademen. De DualSense controller doet hier nog een schepje bovenop door het tikken van de regen subtiel voelbaar te maken terwijl je wapens verschillend reageren op hoe ver je de triggers indrukt. Er is nog zoveel meer wat ik over Returnal zou willen vertellen, toch doe ik dit doelbewust niet. Met de bovenstaande tekst heb ik getracht een beeld te schetsen van wat je mag verwachten en of dit iets voor je is. Ben je enthousiast over de eerdere games van deze studio en durf je nog een stapje verder te gaan? Dan is de kans groot dat Returnal een game voor je is waar je veel liefde voor gaat hebben … om het op andere momenten luidkeels te vervloeken.
Beoordeling
80
Returnal is niet voor jou. Dit klinkt wellicht raar, toch is dit de harde waarheid voor het overgrote deel van de gamers. Behoor je daarentegen tot de kleinere groep die zijn tanden wel stuk wil bijten in een roguelike waarin de ontwikkelaar je voortdurend tegen lijkt te willen werken, dan is Returnal ineens wel een game die ik je volmondig aan wil raden, mits je rekening houdt met een grote mate van onbalans en een savefunctie die echt wel iets vergevingsgezinder had gemogen.
