Het verhaal van Metroid werd in 1984 afgetrapt op de NES en na negen tussenliggende delen zijn we nu aanbeland bij Metroid Dread voor de Nintendo Switch. We kunnen het je dan ook niet kwalijk nemen als de verhaallijn je niet helder voor de geest staat en dat is ook helemaal niet nodig. Metroid Dread is namelijk de ideale game voor oudgedienden en nieuwkomers.
Bij het opstarten schotelt ontwikkelaar MercurySteam direct een samenvatting voor die je in enkele minuten up-to-date brengt. De Galactic Federation ontvangt een video met daarop beelden van de X, een gevaarlijke parasiet die anderen kan infecteren en diens kwaliteiten na kan bootsen, en waarvan gedacht werd dat het was uitgeroeid. Om ervoor te zorgen dat X niet nog meer schade aan kan richten worden er zeven onderzoeksrobots, de E.M.M.I.’s, naar de planeet ZDR gestuurd, echter verliezen ze korte tijd later het contact. Als laatste redmiddel besluit de Federation om Samus Aran in te zetten, een operatie die al niet veel beter verloopt. Bij aankomst op de planeet komt ze tegenover een Chozo te staan, een sterke krijger die haar krachten ontneemt en in de diepte van ZDR werpt. Nadat ze ontwaakt krijgt ze één opdracht mee van haar computer Adam: keer terug naar de oppervlakte. Een allesbehalve makkelijke opdracht waar je jezelf tien uur in vast kunt bijten.
Metroid Dread is geen game die je hand vast gaat houden. Na een uitleg van de basisprincipes als gericht schieten en sliden mag je het zelf uit gaan zoeken. Verwacht geen punten op je map die je vertellen waar je naartoe moet of hoe je een deur opent die je voortgang belemmert. Een rustige verkenning hoef je ook niet te verwachten. Overal zitten vijanden die het op je voorzien hebben en als je even niet oppast kom je in een sectie terecht die de E.M.M.I. als hun domein zien. Alhier hebben wapens geen nut, vluchten en ontwijken zijn je enige opties. Als de robot je eenmaal in de smiezen heeft zal hij de jacht openen en regelmatig rende ik gillend om mijn moeder weg in de hoop te kunnen ontkomen. Als dit niet lukt heb je nog een kleine kans om een kleine, goed getimede counter in te zetten, anders zal je het opnieuw moeten proberen. Gelukkig krijg je na verloop van tijd hulpmiddelen, denk aan het tijdelijk onzichtbaar worden of geruisloos bewegen, toch nam de spanning nooit af omdat de E.M.M.I. zelf eveneens slimmer worden. De opluchting was dan ook steeds weer groot als ik de energie wist te vinden waarmee ik ze uit kon schakelen, een opdracht die overigens de nodige moeite kost.
Het spelconcept van verkenning, upgrades verzamelen en daarmee nieuwe plaatsen bereiken is bepaald niet nieuw te noemen - de term Metroidvania is zelfs van de serie afgeleid - toch weet het dit simpele principe tot het einde toe boeiend te houden. Er zullen ongetwijfeld momenten zijn waarbij je even geen idee hebt wat je volgende doel is, gelukkig kun je zelf markers op de map plaatsen om geheugensteuntjes in te bouwen. Hoogtepunten tijdens deze verkenning, naast het vergaren van nieuwe kwaliteiten, zijn ongetwijfeld de eindbazen. Grootse monsters die bijna het hele scherm in beslag nemen en het uiterste van je kunnen vragen, en een gevoel van euforie oproepen als je er na meerdere pogingen in slaagt om ze neer te krijgen.
Is dan alles perfect aan de opzet van Metroid Dread? Het is misschien muggenziften, maar de mate waarin de game smijt met het aanleveren van extra raketten is wat overbodig omdat ze zichzelf toch al makkelijk aanvullen. Ook de momenten waarop je even niet weet waar je precies naartoe moet of wat de game van je verlangt kunnen frustrerend zijn. Tegelijkertijd is dit inherent aan het genre en vormt het een deel van de uitdaging.
Gedurende je reis naar het aardoppervlak doe je verschillende omgevingen aan die ieder indruk maken. In combinatie met de strakke framerate van 60fps, een sterke soundtrack en de dreigende omgevingsgeluiden is het misschien wel één van de meest audiovisueel indrukwekkende Nintendo Switch games. Ook op ander vlak is dit waarneembaar. Van de kleine animaties tot de tussenfilmpjes, alles is tot in de puntjes verzorgd. We hebben even moeten wachten op een nieuwe Metroid, en met dit als eindresultaat kunnen we alleen maar hopen dat een nieuw deel zich een stuk sneller aan zal bieden.
Beoordeling
90
Al jaren wachten fans op een nieuwe Metroid en deze 2D-uitgave maakt de verwachtingen meer dan waar. Natuurlijk zullen er momenten zijn waarop je even geen idee hebt waar je naartoe moet of waar je jezelf stukbijt op één van de eindbazen, toch is er weinig fijner dan het gevoel van opwinding als je met een nieuw verworven kwaliteit weer verder kunt waar je eerder vast liep. Verpakt in een schitterend jasje is Metroid Dread een game die zowel oude fans weet te vermaken als nieuwe fans voor zich weet te winnen.
Toch valt me op dat ik in deze Metroid net wat te vaak niet weet waar moet zijn.Bij andere delen had ik daar minder last van.
Gast (78.23.203.xxx)
op 13-10-2021 om 11:40
Samus moet in de thumbnail van de video dudelijk heel dringend schijten!
Gast (84.85.163.xxx)
op 17-10-2021 om 16:07
Veel minder dan Super Metroid, Fusion & Zero Mission. Ik heb me zelfs nog meer vermaakt met Samus Returns.
De game is goed, maar heeft weinig focus. De EMMI's zijn de eerste keer wel leuk, maar 2x verveeld het al gauw. Ook de irritante herhaling van de vele mini-bosses is een beetje teveel van het goede. Gast hierboven slaat de spijker op zijn.
