Een beklemmende sfeer en toch geen horror. Een shooter en toch geen geweren. Eén van de drukste locaties ter wereld en toch geen mens op straat. Het moge duidelijk zijn dat Ghostwire: Tokyo, afkomstig van de studio achter The Evil Within, een bijzondere game is geworden. Hoe bijzonder precies lees je in onze review.
Shibuya is normaliter één van de drukste wijken in Tokio, gekenmerkt door zijn vele eetgelegenheden, nachtclubs en schreeuwerige neonverlichting. Toch ligt de wijk er in Ghostwire: Tokyo verlaten bij als de inwoners op mysterieuze wijze verdwijnen en enkel nog de geestelijke Visitors over de straten dwalen. De enige uitzondering is Akito, een man die zijn laatste adem uit lijkt te blazen na een motorongeluk en het aan KK te danken heeft dat hij het kan navertellen. KK is de overgebleven geest van een voormalige detective die zich in Akito nestelt en hem bovennatuurlijke krachten geeft. Op deze manier proberen ze, ieder met hun eigen beweegredenen, om erachter te komen wie er achter een Hannya masker schuil gaat en waarom hij demonen op de stad heeft losgelaten.
Deze Visitors komen in verschillende vormen en zijn gebaseerd op Japanse folklore. Te denken valt aan zakenmannen zonder gezicht die een paraplu meedragen, meisjes die uit The Ring gestapt lijken te zijn en schoolkinderen die hun hoofd thuis hebben gelaten. De eerste kennismaking met deze bijzondere figuren maakt indruk, totdat blijkt dat de ontwikkelaar te snel zijn kruit heeft verschoten en er halverwege het verhaal geen verrassingen meer voorbij komen omdat je alles al hebt gezien. Een kritiek die ook voor de combat te noteren valt.
Om de gameplay het beste te omschrijven is Ghostwire: Tokyo te zien als een shooter, in plaats van geweren gebruik je hier alleen Ethereal Weaving, krachten die vanuit je vingertoppen komen en gebaseerd zijn op de wind, vuur en water. De uitwerking is te vergelijken met het snelle schieten van een machinegeweer of de kracht van een shotgun en ondanks de toevoeging van een pijl en boog is het eindresultaat mager. De implementatie van een skilltree kan dit helaas niet verbloemen aangezien het niet verder gaat dan je aanvallen sneller of krachtiger maken.
De ontwikkelaar heeft getracht om de combat iets verder uit te diepen door je inkomende aanvallen te laten blokkeren, stealth als mogelijkheid op te werpen en talismannen beschikbaar te stellen. Deze laatste geven je een voordeel in de strijd, zoals het tijdelijk uitschakelen van vijanden of het plaatsen van een struik zodat je niet opgemerkt wordt. Er zijn zelfs momenten waarop je een tekening na moet bootsen met je rechterstick om, als een ware exorcist, een ziel uit je vijand te verdrijven. Hoewel leuk bedacht kun je deze tekeningen ook door KK uit laten voeren. Het ontbreekt de combat dan ook niet aan ideeën, voornaamste kritiekpunt is dat de kwaliteit niet gelijk staat aan de kwantiteit. Dat wat aanwezig is werkt prima, het is alleen te weinig waardoor je ook op dit punt alles te snel hebt gezien, terwijl het verhaal nog vele uren door gaat. De eerste keer een vijand verzwakken om zijn kern zichtbaar te maken en deze eruit te trekken is indrukwekkend, als je dit tientallen keren doet bij steeds weer terugkerende, voorspelbare, identieke Visitors begint de verveling toe te slaan.
Als ik Ghostwire: Tokyo puur zou beoordelen op de combat is er dan ook weinig reden om enthousiast te worden. De reden dat ik door bleef spelen had alles te maken met het verhaal en de setting. Voor een open wereld is Tokio eindelijk eens iets compleet anders en de sfeer is op indrukwekkende wijze neergezet. Hoewel de ontwikkelaar weg is gestapt van het horrorgenre krijg je wel degelijk te maken met het bovennatuurlijke, denk aan kamers die ineens verdraaien, bloed dat van de muren druipt of meubilair dat plotseling van plaats verwisselt. Naast het hoofdverhaal is er ook genoeg te ontdekken en te verzamelen, zo zijn er uiteenlopende zij-missies en leer je meer door de notities van KK’s eerdere onderzoeken te verzamelen. Het is zelfs mogelijk om de daken op te gaan door je vast te klampen aan Japanse fabeldieren. Op dit vlak weten ze juist wél te imponeren door kwaliteit en kwantiteit met elkaar te verweven.
Eerder werd al bekend dat er maar liefst zes grafische modi zijn om uit te kiezen. Dit klinkt indrukwekkend op papier, in de praktijk is dit niet het geval omdat sommigen gepaard gaan met screen tearing of wazige textures. In plaats daarvan is de keuze eigenlijk simpel: ga voor de Quality Mode als je betere graphics prefereert boven de framerate van de Performance Mode en visa versa. Ook is er ondersteuning van de DualSense middels het weergeven van trillingen en het gebruik van audio. Door de stem van KK via de controller naar voren te laten komen heb je meer het idee dat het om iemand gaat die opgesloten zit binnen het lichaam van Akito.
De zes hoofdstukken zijn in een uur of twaalf te doorlopen en je kunt dit aantal verdubbelen als je echt alles uit de game wil halen. Of je daadwerkelijk op dit punt zal komen vraag ik me echter af. Daar waar Ghostwire: Tokyo hoge ogen gooit als het gaat om het neerzetten van de sfeer valt de gameplay te snel in herhaling en heb je halverwege het verhaal alles gezien wat de ontwikkelaar te bieden heeft.
Beoordeling
75
Ontwikkelaar Tango Gameworks weet met Ghostwire: Tokyo een indrukwekkende setting neer te zetten om hun mysterieuze verhaal in te plaatsen, helaas kunnen ze dit niet onderbouwen met gameplay die gedurende dit verhaal blijft verrassen. Halverwege de game hebben ze hun kruit verschoten en resteert voornamelijk een herhaling van zetten.
Ik ben de game op dit moment aan het spelen en vermaak me er prima mee.
dantekloon
op 29-03-2022 om 18:05
[Niv: 185 / Exp: 9264]
Ben er nu op dit moment mee bezig. Qua Tokyo settinf erg vet. Combat is het enige minpunt wat ik er idd ook mee heb. Heb nu alle vijand gerelateerde trophies behaald, nu voelt het verslaan van vijanden best nutteloos(weinig exp, geen cash). Ook is het idd best eentonig en alles wat je wel extra leert leer je te snel in de game.
Het heeft wel extreem veel collectables wat je uren en uren bezig houd.
Al en al vind ik het een geweldige game.
Gast (81.207.120.xxx)
op 31-03-2022 om 14:16
ziet er leuk en uniek uit, misschien eens proberen in de toekomst :)
