Na vier hoofddelen in de Borderlands franchise en flink wat extra downloadable content is het tijd voor de volgende stap, een spin-off waarin Tiny Tina de hoofdrol op haar neemt. Ondanks de andere insteek heeft Tiny Tina’s Wonderlands veel gemeen met zijn grote voorbeeld, misschien zelfs wel iets teveel.
De verhaallijn is na de Borderlands 2 uitbreiding Assault on Dragon Keep te plaatsen en brengt Tiny Tina terug als de Bunker Master. In deze rol organiseert ze de tabletop RPG Bunkers & Badasses, een verwijzing naar Dungeons & Dragons. In de door haar bedachte campaign neem je het samen met Captain Valantine (gespeeld door Andy Samberg, bekend van Brooklyn Nine-Nine) en Frette (Wanda Sykes, The Good Fight) op tegen de Dragon Lord (Will Arnett, Bojack Horseman), terwijl Tiny Tina (Ashly Burch, Horizon: Zero Dawn) het geheel voortdurend van commentaar voorziet. De sterrencast weet het script op overtuigende, humoristische wijze tot leven te brengen, het is alleen jammer dat de stem van de speler dit niet bij kan benen en voortdurend in herhaling valt. Een kritiek die op momenten ook van toepassing is op Tiny Tina zelf, als je haar tientallen keren het woord ‘baby’ op een net iets andere manier uit hoort spreken is de grap er wel vanaf.
De fantasysetting is ingevuld met verschillende gebieden waarin je skeletten, piraten en wandelende paddenstoelen tegen zult komen. Ze passen allen perfect binnen de wereld die Tiny Tina heeft gecreëerd, het is alleen jammer dat de verrassing er al snel af is. Steeds weer het gevecht aan gaan met dezelfde vijanden in een game waar je makkelijk twintig uur in kwijt kunt zorgt na verloop van tijd voor een ‘daar gaan we weer’-gevoel. Als je eerder een Borderlands game hebt gespeeld valt al snel op dat het vooral nieuwe invullingen van bekende vijanden betreffen en het aantal echte verrassingen te summier zijn. Wat dan ook niet helpt is dat je deze vijanden veelal tegen komt tijdens random encounters die de speler in een kleine, afgesloten arena plaatst. Een idee dat juist haaks staat op de vrijheid die de Borderlands franchise normaliter bevat. De random encounters zijn alleen te voorkomen door een vijand snel een klap te verkopen op het moment dat ze verschijnen, iets wat helaas niet altijd mogelijk is. Het idee van een overworld, waarbij je als een minifiguur rondloopt en optionele missies aan gaat en geheimen kunt ontdekken, voelt hierdoor niet erg overtuigend aan en werkt beter in de klassieke RPG’s waar ze op gebaseerd zijn dan in een shooter.
Waar deze spin-off je wel een stuk meer vrijheid in geeft is het neerzetten van je eigen personage. Aan het begin van de game kies je uit één van de zes classes en later in de game kun je hier een tweede in combineren. Op deze manier kun je lekker experimenteren en de kwaliteiten van je oorspronkelijke class versterken met een tweede keuze. Voor een game die fantasy als boventoon voert is het wel jammer dat de ontwikkelaar niet helemaal los is gegaan. Nog altijd knal je met bekende wapens als pistolen en snipers en het vervangen van granaten door magie is, ondanks de verschillende effecten, uiteindelijk te mager om het als een groot verschil te kunnen noteren.
Als je het avontuur liever met meerdere spelers aan gaat kun je terecht in Cooperation en Coopetition. De eerste is een wat vriendelijkere vorm van gameplay, en krijgt iedere speler zijn eigen loot en zal het niveau worden geschaald naar je party. In Coopetition is het competitieaspect veel meer aanwezig, alhier bepaalt de host het niveau en zul je daadwerkelijk jacht moeten maken op de loot aangezien deze slechts eenmaal op te pikken valt. Door de mogelijkheid tot cross-play op ieder platform hoeft niemand buitengesloten te worden en nergens werden er verbindingsproblemen ervaren. Mocht je de game uiteindelijk uit hebben gespeeld dan kun je altijd nog terecht in de Chaos Chamber, een willekeurig gegenereerde end-game dungeon waarin je steeds weer nieuwe runs kunt maken op jacht naar betere loot.
Het verslaan van vijanden, verkrijgen van betere loot en verkennen van de omgevingen is wat Borderlands al jaren goed doet en wat ook te noteren valt voor Tiny Tina’s Wonderlands. Er is geen gebrek aan content en de humor is over het algemeen leuk genoeg om je hier uren mee te vermaken. In combinatie met de cell-shaded graphics, die overigens geen update lijkt te hebben in vergelijking met vorige delen, is het wederom een prima ervaring als je Borderlands een warm hart toedraagt. Wel moet je er bewust van zijn dat dit ook precies is wat de game je gaat geven: meer Borderlands. Als spin-off had de ontwikkelaar wat mij betreft nog een stuk verder mogen gaan. Meer wapens die gebaseerd zijn op fantasy en meer uiteenlopende vijanden zijn hier voorbeelden van.
Beoordeling
75
Tiny Tina's Wonderlands is een prima voortzetting van de Borderlands franchise, als spin-off had ik echter gehoopt op iets meer vernieuwing. De ontwikkelaar speelt wel heel erg op safe en voor toekomstige delen, ongeacht of het nu hoofddelen of spin-offs betreffen, is het te hopen dat ze een nieuwe richting inslaan waarmee ze ons weer echt weten te verrassen.
