Rockstar heeft met Grand Theft Auto een nieuw genre geschapen dat gretig aftrek vindt bij andere developers. Zo zagen we Mafia en The Getaway langskomen, die zich net als GTA in een grote stad afspeelden waarin je kon doen en laten wat je wilde. Activision’s antwoord op deze succesformule heet True Crime: Streets of LA, maar in tegenstelling tot de eerder genoemde games speel je in deze game aan de goede zijde van de wet. Althans, je speelt een politieagent, maar je bent nog steeds vrij om te doen en laten wat je wilt.

Karma, wat is dat eigenlijk? Het is een oeroud religieus concept vanuit het Hindoeďsme en later voor een deel uit het Boeddhisme. Karma betekent dat de mens volledig verantwoordelijk is voor zijn eigen daden, oorzaak en gevolg zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Als je gedisciplineerd leeft en kiest voor het goede, betekent dat je goed karma teweegbrengt, zowel voor jezelf als voor anderen. Dat zou uiteindelijk beloond worden via duizenden levens die de mens leeft via reďncarnatie (steeds opnieuw geboren worden) door uit het rad van de eindeloze herhaling te geraken en tot Verlichting te komen. Slecht en destructief gedrag zou daarentegen op den duur leiden tot het oneindig reďncarneren en steeds gevangen blijven in het spel van het wereldse. Persoonlijke Verlichting zou uitgesloten zijn, mits iemand op een gegeven moment tot inkeer zal komen en hij of zij zal kiezen voor het pad van het goede, wat dat dan moge zijn.

Het Christendom gelooft in één leven met één verantwoordelijkheid, maar het Oosten denkt vanuit hun religieuze traditie dus dat we steeds opnieuw geboren worden. Het karma lijkt een simpel en doeltreffend mechanisme, een concept voor het kiezen voor het goede. Toch is niets minder waar, de karmaleer is uiteindelijk verworden tot een star principe waar mensen aan zijn (en nog steeds worden) opgehangen. Luister naar de priester en hij zal je het goede vertellen, waar je je aan moet houden, je leven lang. Maar wat is goed? Uiteindelijk worden zelfs de meest elementaire en basale menselijke emoties door veel godsdiensten veroordeeld als zijnde slecht en verderfelijk. Dat is wat er steeds is gebeurt in georganiseerde religies, vandaar dat Boeddha 600 jaar voor Christus de karmaleer niet zuiver genoeg vond, omdat veel mensen van zijn volk in India er alleen maar lui van werden. Als het toch duizenden levens duurt voordat je ooit van je slechte karma kunt afkomen, waarom zou je je dan haasten? Hier in het Westen hebben we daarentegen altijd haast, we geloven dan misschien niet actief meer in Christus en God, maar we gedragen ons wel volgens hun leer alsof we maar één leven hebben waarin alles moet worden gedaan.



Maar wat heeft de karmaleer te maken met een videogame als True Crime - Streets of L.A.? Van alles, omdat hoofdpersonage Nick Kang de straten van Los Angeles betreedt om als politieagent de criminaliteit te bestrijden. Het concept van dit spel is die van good cop of bad cop, hetgeen inhoudt dat je kunt kiezen voor de moeilijke weg (good cop) of de gemakkelijke weg (bad cop), waarbij je in het laatstgenoemde geval bijvoorbeeld niet schroomt om in de strijd tegen de misdaad argeloze burgers omver te rijden met je auto of ze kapot te schieten. In de strijd tegen de "true crime" treedt Nick Kang hard op, maar wel rechtvaardig. Althans, dat is de bedoeling. Het is dus zaak om Los Angeles te zuiveren van criminelen, maar arresteren is beter dan het doden van boeven. Dat betekent trouwens niet dat je niet hoeft te schieten! Je wordt juist aangemoedigd om veel te knallen in het spel, alleen is een headshot wat anders dan in een achtervolging de banden van de vluchtauto van de desbetreffende criminelen aan barrels schieten, zodat je de kans krijgt om met hen op de blote vuist te gaan. Kies je echter toch voor het gewetenloze vuile en ruige werk, dan loop je de kans om uiteindelijk via de spelstructuur van de game een bad ending te krijgen. Dus karmatisch gezien heb je de keuze: word ik een rechtgeaarde good cop of een onbeschofte bad cop. Daarmee kom ik meteen al op een duidelijk verschil met de Grand Theft Auto games, waarmee True Crime - Streets of L.A. namelijk veel wordt vergeleken. Ook al lijkt het laatstgenoemde spel een Grand Theft Auto-kloon te zijn, de gameplay is toch anders. In Grand Theft Auto III en in Grand Theft Auto - Vice City kon je naar hartelust en ongestoord de bad guy uithangen, maar in True Crime - Streets of L.A. zit je dus min of meer vast aan je karma met als keuze good cop of bad cop. Ik kom daar in de onderstaande review nog uitgebreider op terug.