Een grote aap, een nog groter oerwoud en enkele bekende acteurs. Meer was er niet nodig om King Kong (de game) tot leven te laten komen. Is Michel Ancel erin geslaagd om van de game een meesterwerkje te maken?

Normaal durf ik weinig weg te geven over de verhaallijn, maar voor deze keer ga ik er maar vanuit dat iedereen bekend is met de verhaallijn. Carl Denham (in de film gespeeld door Jack Black) wil de film van zijn leven maken, maar krijgt problemen met de filmmaatschappij. Met een beperkt budget stapt hij op de boot, samen met de mooie Ann Darrow (Naomi Watts) en Jack Driscoll (Adrien Brody). Afgezien van Hayes (Evan Parke) en Jimmy (Jamie Bell) zijn de rest van de acteurs niet noemenswaardig gezien hun minimale rol binnen het spel.

Het doel van de boottocht is Skull Island, een eiland waar nog maar weinig mensen voet hebben gezet, maar wat de ideale locatie is voor de film van Carl. Wanneer de boot vastloopt voor het eiland begint het spel, waarna we ons vervolgens door het oerwoud heen moeten worstelen om de game tot een veilig einde te brengen.

Het spel is in twee stukken te hakken. Het ene moment spelen we met Jack Driscoll, het andere moment met Kong zelf. Deze stukken zijn niet evenredig verdeeld, het merendeel speel je namelijk met Jack. Degene die overigens verwachten de film na te mogen spelen, komen ook bedrogen uit, hoewel de hoofdlijnen worden aangehaald is de herkenning verder niet altijd aanwezig. Persoonlijk vond ik dit niet heel erg, omdat het de eentonigheid voorkwam.



Het eerste wat opvalt is dat we geen HUD hebben zoals we uit dit soort games gewend zijn. We hebben dus geen levensmeter in beeld en zien ook niet hoeveel kogels we nog in ons geweer hebben zitten. Het ontbreken hiervan moet bijdragen aan het realisme van het spel en dat is aardig gelukt. Door op de B-knop te drukken geeft Jack zelf aan hoeveel kogels hij nog heeft, waardoor het nooit als een gemis voelt. Mocht je een klap van een vijand te verduren krijgen, dan wordt het beeld rood en beweeg je slomer, als je even uitrust gaat dit ook weer weg. Toch bekroop me steeds het gevoel dat we hier nog altijd met een game te maken hebben, en realiteit is dan niet het eerste waar je aan denkt, zeker niet in een game met een aap zo groot als een flatgebouw.

Gedurende het spel moet je altijd letten op het aantal kogels dat je nog in bezit hebt, mede omdat je maar één wapen tegelijk met je mee kunt dragen (het spel zelf kent ook maar een beperkt aantal schietijzers). Mocht je munitie op zijn, kun je altijd nog een beroep doen op de stokken en botten die in vrijwel elk gebied op je liggen te wachten. Zolang je niet al je kogels in één keer in een vijand boort, is er overigens niet veel aan de hand. Je zult namelijk niet snel zonder wapens zitten.



Over deze vijanden gesproken, het zijn voornamelijk dinosaurussen in verschillende maten en uit de kluiten gewassen wormen die het je moeilijk zullen maken. Ook inboorlingen gooien later nog speren naar je, maar deze komen maar sporadisch voor. De meeste van deze vijanden zijn te doden met een speer of met je geweer, maar bij de grootste soorten (denk aan de Tyrannosaurus Rex) begin je niets en kun je hem enkel afleiden of natuurlijk hard weg rennen. Het zijn dan ook de stukken dat je met Kong speelt dat je deze vijanden te lijf kunt gaan en op grove wijze hun bek uiteen scheurt. Hoewel, grof? Je ziet er weinig van, maar het idee is leuk uitgewerkt.

Hoewel het schieten op zich leuk is, mist er de nodige diepgang. Eigenlijk ben je voortdurend met hetzelfde bezig, mede omdat het puzzelelement onderbelicht blijft. Het gaat niet veel verder dan een stok vinden om een rotatiepunt mee aan te draaien of vuur vinden om een bosje weg te branden dat de weg blokkeert.