De naam Pac-Man heeft natuurlijk geen uitleg nodig. De gele happer bestaat alweer 25 jaar en bij een verjaardag hoort natuurlijk een feestje. Dit feestje komt er in de vorm van een Xbox Live Arcadegame, wij keken of je blij moet zijn als je erbij aanwezig bent.

Veel uitleg over het spel hoef ik natuurlijk niet te geven. Het spel draait er nog steeds om dat je levels uitspeelt door alle bolletjes op te eten en daarbij zoveel mogelijk punten verzamelt. Het verzamelen van punten doe je niet alleen door deze bolletjes achterover te slaan, maar ook door fruit (later worden dit sleutels en andere objecten) op tijd op te eten. Dit fruit komt tevoorschijn op het moment dat je genoeg bolletjes hebt weten te verwerken, en verdwijnt weer even hard als je er niet op tijd bij bent. Natuurlijk zijn ook de alom bekende spoken er weer bij, die onschadelijk kunnen worden gemaakt door één van de vier glimmende bolletjes uit een level te eten. Na het eten van zo'n bolletje kleurt het spookje blauw / wit, zodat je weet dat hij de temperatuur heeft bereikt om gaar te zijn. Simpelere spellen dan dit zul je niet snel aantreffen.



Om dieper op dit spel in te gaan moet ik wellicht even uitleggen wat ik van een arcadegame verwacht. Veel oude arcadegames zijn gratis op het internet te vinden, en dus verwacht ik dat wanneer ik voor een Xbox Live Arcadegame betaal, dit een extra toegevoegde waarde heeft. Natuurlijk krijg je achievements als je het goed doet, maar dit is uiteraard niet wat ik bedoel. Vanuit deze mening kunnen we niet anders concluderen dat Pac-Man tekort schiet. Frogger heeft een tweespelermode, Street Fighter heeft online gameplay, maar afgezien van een leaderboard waarbij je online kunt kijken hoe je het doet ten opzichte van andere gamers is er niet de moeite genomen om in Pac-Man ook maar iets te veranderen. Hoewel er in beeld wordt gebracht dat een HD set-up ondersteund wordt, is dit natuurlijk onzin, het verschil met een normale set-up is namelijk minimaal en eerder een lokkertje dan een toegevoegde waarde voor het spel zelf.

Het verkrijgen van achievements is overigens totaal geen uitdaging. Enkel de achievement waarbij je vier keer in één level alle spookjes op moet eten is aardig pittig, de overige elf behaal je binnen een uurtje. Het is niet veel meer dan het stukje fruit meepakken in de levels of het behalen van level vijf en later level éénentwintig. Dit klinkt natuurlijk ideaal voor de achievementjagers, zelf had ik er liever wat meer uitdaging in gezien. Deze uitdaging wordt onder meer weggenomen doordat je, als je dood gaat, gewoon weer verder kunt in het level waar je gebleven was. Op deze manier kun je steeds een leveltje mee proberen te pakken voordat je dood gaat, en zo kom je er vanzelf.



Op zich is er helemaal niets mis met Pac-Man. De geluiden zijn als vanouds en ook grafisch is het geheel goed te volgen. Neem je daar genoegen mee, dan scoor het spel voor jou dan ook zeker een 80. Wat mij echter dwars zit zijn de makkelijke achievements en het gebrek aan vernieuwing. Zou je dan ook het gemiddelde nemen van onderstaande scores dan zou het spel het nog redelijk doen, het totaalpakket van de hierboven beschreven factoren zorgen er echter voor dat Pac-Man niet met de eer van die cijfers aan de haal mag gaan, daarvoor is het uitbrengen van Pac-Man op Xbox Live Arcade te makkelijk.