De eerste stappen in het huis zijn nog wat onwennig terwijl ik ondertussen de WiiMote langs de kastjes beweeg. Ineens zie ik er één en vlieg ik met de WiiMote naar de koffiepot. Snel klik ik op de Elebit en schiet mijn Wattaantal omhoog. Met nog dertig seconden te gaan vlucht ik naar buiten, op zoek naar meer Elebits.

Toegegeven, ik had tot het moment van spelen nog weinig op met Elebits. Met je WiiMote beestjes zoeken klonk nu niet echt als een game-ervaring die ik tot nu toe gemist had in mijn leven, maar zoals vaker zat ik er naast. Voordat ik hier verder in zal gaan, verdient de game Elebits enige uitleg. Het spel laat zich besturen met zowel de Nunchuk en de WiiMote. Eerstgenoemde heeft ten doel om rond te lopen terwijl je met de WiiMote kunt richten en met A objecten op kunt pakken en, indien gewenst, weg kunt smijten. Nu is het natuurlijk leuk om van een huis simpelweg een ravage te maken door alles in het rond te slingeren, zonder enig doel zou dit echter al snel saai worden. Het doel van het spel is dan ook om de Elebits te vinden, kleine wezentjes die zich overal schuil houden binnen de gebieden waar je in loopt. Volgens het verhaal bestaan deze Elebits al honderden jaren en zorgen ze ervoor dat wij elektriciteit hebben in onze wereld. Op een dag zijn ze echter allemaal verdwenen terwijl ze een wereld achterlaten zonder onze geliefde elektriciteit. Gewapend met de WiiMote trek jij erop uit om ervoor te zorgen dat de wereld weer een vertrouwde plek wordt, inclusief elektriciteit!



In onze speelsessie was het de bedoeling om binnen zeven minuten een zo hoog mogelijke Wattscore neer te zetten. In het begin liepen we nog wat onwennig door het huis en richtten we onze laserstraal op enkele objecten om voorzichtig te kijken of er een Elebit achter zat, al snel transformeerden we echter in beesten en vlogen de objecten uit de huiskamer in het rond, terwijl we de Elebits in rap tempo verzamelden. Het leuke van een game als Elebits is dan ook dat iedereen het kan spelen, binnen een minuut maak je je de simpele besturing eigen en speel je het alsof je nooit anders gedaan hebt. Nu klinkt dit misschien alsof Elebits redelijk oppervlakkig blijft, maar het gaat verder dan je in eerste instantie zou verwachten. Hoewel we slechts een afgebakend deel speelden (de keuken en de tuin om precies te zijn) is hierin genoeg te beleven. Niet alleen zitten Elebits namelijk verstopt achter objecten, je kunt ook nog eens extra Elebits ontdekken door combinaties te maken. Voorbeelden hiervan zijn het openen van de magnetron, popcorn erin te doen en te wachten tot deze klaar is. Terwijl het deurtje open gaat, vliegen de Elebits naar buiten om je Wattgetal aan te vullen. Een ander voorbeeld is een basket met een basketbal of het brood dat naast een broodrooster ligt. Naarmate we de game meer speelden ontdekten we steeds meer van dit soort combinaties, en terwijl het aantal Watt in het scherm opliep, konden we ook steeds meer dingen doen. Elebits werkt namelijk via het simpele principe dat hoe meer Elebits je verzamelt, hoe hoger je Wattpercentage is en hoe meer er mogelijk is. Zo heb je bijvoorbeeld duizend Watt nodig om de vaatwasser te openen of tweeduizend Watt om een kist in de tuin te openen.



Elebits maakt ook op een andere manier gebruik van de WiiMote bewegingen, bijvoorbeeld door bestaande bewegingen te maken. Om een deur open te maken maak je met de WiiMote dan ook een draaiende beweging zoals je dit in het echt ook zou doen. Hoewel Konami uiteindelijk vijftien verschillende levels belooft (denk hierbij aan de verschillende kamers in een huis) waren er op dit moment al wat kleine puntjes op te merken die nog wat beter uitgewerkt kunnen worden. Ten eerste reageerde de WiiMote veel te scherp in de game, waardoor elke kleine trilling in de hand werd overgenomen op het scherm. Hoewel dit een afstelling van de WiiMote zelf kan zijn, hopen we dat het niet aan het spel ligt en dat deze iets strakker afgesteld zal zijn. Grafisch maakte het spel nog niet heel veel indruk, hoewel elk object duidelijk te onderscheiden was, voelde het kleurgebruik nog niet ideaal aan. Een laatste puntje van kritiek waren de objecten zelf, die qua gewicht geen onderscheid tussen elkaar leken te maken. Of je nu een papiertje of een broodrooster door de lucht slingerde, er leek geen onderscheid te zijn als het gaat om het gewicht van het object zelf. Met de toevoeging van een multiplayeroptie en de wetenschap dat dit een vroegere build was, hebben we echter alle hoop dat deze titel zeer veel mensen plezier zal gaan geven.



Gamed over Elebits.

René: Helaas is Elebits zo'n titel die vanuit factsheets en screenshots weinig interessant lijkt. Het moment dat ik het echter zelf kon spelen vergat ik dit gevoel en vermaakte ik me er prima mee. Er zijn nog wel wat foutjes in te ontdekken die de aandacht van de ontwikkelaar verdienen, maar als deze weggewerkt kunnen worden zou ik deze zomaar in huis kunnen halen!

Timo: Om dit spel volledig te waarderen, moet je het echt vaker spelen want zelfs toen ik het spel in werking zag vond ik het maar niks. Hier kwam echter snel verandering in op het moment dat ik het speelde. Bijna alles in je omgeving is interactief en de Elebits kunnen werkelijk overal verstopt zijn. Een groot pluspunt van het spel is de besturing met de controller. Deze is namelijk ontzettend gevoelig en je voelt je na een paar minuten spelen al een professioneel Wii speler.

Arnout: Ik had al dingen van Elebits gelezen en ik wist hoe het spel werkte, maar het leek me maar saai en ik had totaal geen verwachtingen. Toen ging ik het spelen en al was het in het begin een beetje onwennig, het is veel leuker dan je denkt. Het is natuurlijk leuk om met dingen te gooien, maar het leukste vond ik dat je dingen met elkaar kan combineren voor meer Elebits. Dit is ook echt een spel waarbij het leuk is om levels meerdere keren te spelen. Qua graphics was het wat minder, maar al met al vond ik het een leuke game.

Gideon: Positief verrast is het eerste wat in mij opkomt als ik denk aan Elebits. Net als René wist de game mij op screens en in filmpjes niet echt te boeien, maar nadat ik het zelf heb gespeeld, voelde het best goed. Vooral het idee dat je steeds meer ontdekt en al puzzelend de levels ook steeds beter leert kennen maakt Elebits een titel waarmee ik mij best wel eens kan vermaken. Het is namelijk zo dat een level meerdere malen gespeeld dient te worden, omdat je zodoende precies weet welke Elebits waar zitten en welke objecten met elkaar te combineren zijn. Ik houd deze game zeker in de gaten, al ben ik bang dat Elebits alsnog wordt ondergesneeuwd door andere titels.