Met hoge verwachtingen gingen Gideon en Martijn richting Nieuwegein. Nintendo had Gamed een uitnodiging gestuurd om Metroid Prime 3: Corruption te spelen en uiteraard konden we dat niet aan ons voorbij laten gaan. Na ruim twee uur spelen konden we een ding concluderen: deze game gaat heel anders en heel vet worden.
Metroid Prime 2: Echoes was een geweldig spel, maar veel vernieuwends bracht het eigenlijk niet. De verschillen tussen de lichte en de donkere wereld waren leuk gedaan en de meeste nieuwe gadgets mochten er zijn, maar je had toch het gevoel een afgeleide van het origineel te spelen. Sommige eindbazen waren enkel een tikkeltje anders dan hun voorgangers, veel monsters oogden hetzelfde en ook de opzet en verhaallijn verschilde niet echt. Tijd voor iets nieuws dus.
En Corruption lijkt dat te gaan leveren. En het is niet alleen de Wii-besturing. De eerste twee uur volgden we de strakke lijnen van een spannend plot, die ons meer aan Half-Life dan aan de eerste twee delen van Metroid Prime deden denken. Daarnaast zitten er dit keer ook andere karakters in (zoals de collega premiejagers van Samus) die ook écht kunnen praten. Geen gebrabbel meer zoals in de vorige games, waardoor deze Metroid meer persoonlijkheid krijgt.
Er is meer. Samus raakt dit keer niet voor de zoveelste keer haar spullen kwijt om ze later weer uit het lijk van een eindbaas te trekken. Dit keer houdt ze haar uitrusting met onder andere Morphball, Double Jump en Chargeshot. Ook haar ruimteschip blijft niet de hele game op een plek staan. Je kan hem – op bepaalde plekken - oproepen als mobiel savepoint én je gaat hem ook besturen. Niet te hard juichen. Het blijft beperkt tot een knopje indrukken en een hendeltje overhalen.
Nu we het toch over de besturing hebben: tijdens de intro kregen we een voorproefje van de Wii besturing. Speciale deuren waren enkel te openen door eerst de Wii-mote naar voren brengen, de arm tegen de klok in draaien om vervolgens hem weer terug te trekken. Later in het spel wierpen we met een voorwaartse knik van de linkerpols een lasso om een stuk plaat heen en met een ruk naar achteren maakten we een pad vrij. Dit klinkt allemaal lastig, maar is in de praktijk vrij simpel te doen.
Veel nieuwe wapens hebben we overigens nog niet gezien. Afgezien van de raketwerper en de traditionele blaster, krijgt Samus na de intro een speciale Hypermode. Vijfentwintig seconden lang verandert haar vuurwapen in een Phazongun (dat gevaarlijke goedje uit de vorige delen) waarmee ze serieuze schade kan uitdelen. Daar zit wel een keerzijde aan. Iedere keer als de premiejager er gebruik van maakt, verliest ze een hele levensbalk.
En dan komen we automatisch op het grote vraagstuk van richten en draaien. In Red Steel – de eerste shooter op de Nintendo Wii - ging dat niet vlekkeloos. De grens tussen beide bewegingen lag bij de randen van het tv-scherm, waardoor de cursor soms op het scherm bleef hangen. Zoals Gideon in zijn review aangaf, liep je vooral in het begin als een dronkeman door het spel heen. Beginners moesten een flink kwartier tot een uur oefenen voordat ze lekker konden spelen.
|
