Sonic the Hedgehog was vroeger een naam die garant stond voor kwaliteit, maar tegenwoordig scoort de blauwe egel nogal wisselvallig. Ook op de PSP scoorde Sonic al eerder matig, kan Sonic Rivals 2 wel overtuigen?

In Sonic Rivals 2 draait alles opnieuw rond Eggman, de aartsvijand van Sonic heeft opnieuw heel wat kwaad in petto. Sonic is echter niet van plan om Eggman te laten begaan, en hij is zeker niet de enige die Eggman wil stoppen. Zeven andere vrienden en rivalen van Sonic duiken ook op, grote namen zoals Shadow, Silver, Metal en Tails zijn aanwezig. De acht werken echter niet samen, het zijn en blijven rivalen, ze zijn opgedeeld in vier teams van twee personen. Elk van deze teams heeft zijn eigen reden om achter Eggman aan te gaan, wat bij sommige echt tot grote verrassingen leidt. Om alle verhaallijnen te kennen zul je de game dus achtmaal moeten uitspelen, één keer met elk personage. Qua replaywaarde zit het dus in ieder geval goed, zeker omdat je kaarten kunt verzamelen door bepaalde opdrachten in de game te voltooien.

De game is, in tegenstelling tot wat je verwacht van een Sonic, geen platformspel. Het is eigenlijk een racespel. De game bestaat uit traditioneel lijkende omgevingen, maar het is de bedoeling om geen tijd te verliezen en het einde van het level te bereiken voor je rivaal hetzelfde doet. Je hebt in principe geen tijd om te slapen aangezien je rivaal nooit treuzelt, maar het is belangrijk om je niet enkel op je snelheid te concentreren. In de levels zijn allerlei obstakels, ringen en power-ups aanwezig. Ringen stellen de gezondheid van Sonic en andere personages voor, zolang je minstens één ring hebt, kun je niet sterven. Met deze ringen kun je ook de speciale vaardigheid van een personage bevrijden. Het verzamelen van power-ups is dan weer nodig om de tegenstander aan te vallen zodat hij een pak tijd en ringen verliest. Jouw tegenstanders zullen dit ook vaak doen, en dat valt spijtig genoeg moeilijk te vermijden.


Het aanvalssysteem is zeker niet het best uitgewerkte punt van de game en het is dan ook jammer dat verschillende levels in de game puur draaien rond vechten. Deze gevechten kunnen het beste vergeleken worden met Mario Bros. en Super Smash Bros., maar dan niet leuk en minder overzichtelijk. In redelijk eenvoudige omgevingen vechten jij en je tegenstander tegen elkaar, en eventueel nog tegen een eindbaas. Deze mode bevat verschillende soorten gevechten. In sommige gevechten moet geprobeerd worden om het aantal ringen van de tegenstander op nul te brengen, terwijl je in andere gevechten de tegenstander moet aanvallen om een bom door te geven. Het is de bedoeling om deze zo snel mogelijk opnieuw door te geven voor de teller afloopt en de bom ontploft. In sommige gevechten komt hier nog een baas bij wiens aanvallen die je moet ontwijken en die je moet aanvallen voor de tegenstander hem verslaat. Hier is alle plezier dan ook snel weg.

Met Sonic Rivals 2 heeft Backbone de fouten in het race-element kunnen rechtzetten door het toevoegen van verschillende paden in elk level. Op deze manier ben je niet direct uitgeschakeld wanneer je ergens valt. Het zorgt er ook voor dat je bij volgende speelbeurten op zoek kunt naar andere, snellere paden door een level. Op deze manier voelt het level niet steeds hetzelfde aan. Ook de AI is aangepakt ten opzichte van het vorige deel, de Rubberband AI is bijna compleet weggewerkt. Desondanks is de game nog steeds moeilijk omdat de AI redelijk foutloos werkt. Met het race-element zit het dus wel goed, tegelijk creëert men nieuwe fouten met het vechtelement. De vechtstukken zijn allesbehalve leuk. Dit element is spijtig genoeg verplicht in de Story Mode en die moet je uitspelen om ten volste te kunnen profiteren van de andere modes. Daarnaast heeft men ook de power-ups onder handen genomen, die nu compleet ineffectief zijn tenzij ze tegen je gebruikt worden.


Een ander goed element van de game is de immense replaywaarde. Je moet de game niet alleen acht keer uitspelen om alle kaarten vrij te spelen, maar er is ook een lekker pak extra modes zoals Free Play. Eén van die extra modes is de multiplayer, in deze multiplayer kun je onder andere vechten met een vriend, racen tegen een vriend en spelen met de kaarten die je verzameld hebt. De game ondersteunt Game Sharing zodat je met één exemplaar van de game een deel van de multiplayer kunt spelen. Spijtig genoeg zijn de leuke multiplayerspellen, het lopen en het kaarten, enkel mogelijk met twee exemplaren van de game. Dit is een kleine teleurstelling want op deze manier wordt de multiplayer nutteloos. De kans is namelijk miniem dat je een vriend met Sonic Rivals 2 hebt.

Op gebied van gameplay zijn er enkele teleurstellingen, maar op grafisch gebied doet Sonic Rivals 2 het niet slecht. Het leveldesign uit de vorige game is aangepakt en nu is er een grote variëteit met meer leuke levels. Het gaat iets te snel om op alle details te letten, maar de kleurrijke Sonic levels lijken zeer aangenaam. Het scherm van de PlayStation Portable is misschien wel iets te klein voor de hectische levels, door het scherm verlies je wel eens het overzicht. Het geluid aan de andere kant stelt opnieuw teleur met een weinigzeggende en irritante rocksoundtrack. Gecombineerd met een uiterst domme dialoog zorgt de muziek ervoor dat je liever het geluid van de PlayStation Portable afzet.

Sonic Rivals 2 lost de problemen van Sonic Rivals op, maar lbrengt ook nieuwe problemen. De problemen van dit deel zijn gelukkig geen fouten tegen de kern van de gameplay. Het is dus zeker mogelijk om te genieten van het spel. Fans van het origineel moeten deze game zeker in huis halen want het is een serieuze verbetering. Uiteindelijk is Sonic Rivals 2 geen slechte game, maar de game schiet tekort om een aanrader te zijn. Backbone pakt deze problemen hopelijk aan voor Sonic Rivals 3, Sonic fans kunnen ondertussen beter aan de slag met Sonic Rush Adventure.