Redelijk stilletjes werd afgelopen E3 Advance Wars II aangekondigd voor de Nintendo DS. De titel is verandert in Advance Wars: Dark Conflict en de game ligt amper een half jaar na de aankondiging alweer in de winkel. Vandaag kijken we of Nintendo met Dark Conflict nog steeds goud in handen heeft.

In 2002 mochten wij in Europa kennismaken met de ‘Nintendo Wars’ serie, die bij ons debuteerde met de titel Advance Wars. Dat we hier pak en beet 14 jaar later mee in aanraking kwamen dan de Japanners ligt aan Nintendo. Men had niet het idee dat de serie hier zou aanslaan, maar het debuut op de GameBoy Advance bewees het tegendeel. De titel, ontwikkeld door Intelligent Systems (bekend van o.a. Fire Emblem, Wario Ware en Paper Mario), bleek razend succesvol en de vervolgen kwamen stuk voor stuk naar het westen. De jongste telg in deze oude serie is Advance Wars: Dark Conflict.

De game begint wanneer de wereld is bedolven onder een laag van as en stof. Steden zijn verwoest, de mensheid grotendeels uitgeroeid en van beschaving is geen sprake meer. Een meteorietenregen heeft de planeet tot een hel gemaakt en plunderende bendes maken het er niet beter op. Ed, een voormalig cadet van het Laurentiaanse leger, wordt wakker in deze waanzin en hij wordt al snel opgepikt door kapitein O’Brain. Deze probeert de zwakkeren te beschermen tegen plunderende bendes en de Zephyrianen, een volk waar Laurentie mee in oorlog was voor de vernietigende ramp. De verhaallijn is een stuk duisterder dan de gemiddelde kleurrijke Nickolodeon sfeer die de vorige games met zich meedroegen. Geen kinderen die op tanks elkaar het leven zuur maken, maar serieuze karakters met een (duister) verleden, die redelijk hoogstaande dialogen voeren. Het is even wennen, maar onder dit donkere jasje schuilt nog altijd die ijzersterke Turn Based Strategy game waar we allemaal op gewacht hebben.



In grote lijnen verschilt Dark Conflict weinig van de voorgangers, iets wat in het geval van Advance Wars niet slecht is, aangezien de game stond als een huis. Voor diegene die niet bekend is met de serie (schaam je), leggen we het nog eenmaal uit. Ook ditmaal is het in de meeste gevallen de bedoeling om je vijand te verslaan door ze uit te roeien of het hoofdgebouw in te nemen. Dit doe je door om de beurt je eenheden over de kaart te verplaatsen, rekening houdend met de ondergrond waarover ze voortbewegen en soort eenheid (tank, soldaat enz.). Eenheid A is sterk tegen eenheid B, B kan weer goed tegen C, terwijl C juist A weer makkelijk onder de duim kan houden. Op deze manier is het dus van groot belang dat je weet wat je eenheden kunnen, waar je ze moet plaatsen etc. Tijdens de game kun je nieuwe eenheden aanschaffen met het geld dat je verdient door de steden die je hebt ingenomen. Advance Wars is het best te vergelijken met een potje schaken, Monopoly, Risk en Stratego in één.

Met de jaren heeft Nintendo de serie tot in details uitgebalanceerd en ook met Dark Conflict laten ze zien dat ze heer en meester in het genre zijn. Waar we in de vorige delen standaard enkele eenheden erbij kregen, heeft men ditmaal besloten om het aantal gelijk te houden, maar enkele (overbodige) eenheden te vervangen. Zo is de Neotank verdwenen, alsmede de Black Bomb. Andere eenheden zijn lichtelijk aangepast, zoals de helicopters en de vervoerswagentjes. Deze kunnen nu ook tijdelijke vliegvelden en havens op de kaart bouwen, waardoor je boten en vliegtuigen brandstof en munitie kunnen inslaan. Interessanter zijn de nieuwe eenheden, zoals de Flare, Duster, Anti-Tank, Motor en Sea Planes. De Flare is een eenheid die op een kaart met Fog of War (een schaduw over de kaart, je kunt niet zien wat de tegenstander doet) bepaalde plaatsen kan oplichten, terwijl de Motor grote afstanden kan afleggen, maar ook steden kan overnemen. Het Anti-Tank wapen kan zowel van dichtbij als veraf schieten en is zeer effectief tegen tanks.



Je leger heeft altijd een aanvoerder, die in de vorige delen speciale krachten had. In Dark Conflict zijn de invloeden van deze zogenaamde CO enigszins beperkt. Nieuw is wel dat je de CO in een eenheid kan plaatsen, waardoor de omliggende eenheden meeprofiteren van de toegevoegde waarde, zoals hogere aanval en verdedigingstatistieken. Voertuigen zelf zullen ook stijgen in rang, naarmate ze meer vijanden hebben gesloopt. Hoe hoger het niveau (maximaal niveau 3), hoe sterker de eenheid. Hierdoor kan het slim zijn om je tank van niveau drie niet op te offeren, maar te repareren.

Ook de ondergronden zijn uitgebreid. Naast de standaard ondergronden die we al in de vorige delen zagen zijn er nu ook ruige stukken zee, ruďnes en vuurpilaren. Die laatste zijn ondoordringbaar en vijf velden om de pilaar heen is alles verlicht en heb je dus geen last (of baat) van de stofwolken die het zicht belemmeren. Silo’s waarmee eenmalig raketten kunnen worden afgevuurd zijn ook weer terug, net als de speciale gebouwen die bijvoorbeeld meer zicht bieden of de statistieken van je eenheden verhogen.