In Spanje heb je een dorpje waar bijzonder weinig te beleven is, een dorpje zonder historie, zonder natuur en zonder strand. Wel is er een arcadehal met een aantal oude arcadekasten die House of the Dead spelen. Een jongen, die op vakantie is in dat dorp, brengt opvallend veel tijd door achter de arcadekasten. Met zakken vol munten en een lightgun in zijn hand schiet de jongen zombie na zombie aan gort.

Hoe de jongen heet weet ik niet. Ik ben nog nooit in Spanje geweest en zou ik er heen gaan dan zou ik niet achter de arcadekasten kruipen. House of the Dead kan ik namelijk ook gewoon thuis spelen en ik niet alleen, iedereen met een Wii kan dat. Of The House of the Dead 2 & 3 Return ook echt jouw aanschaf waard is lees je in deze review.

Zoals de titel al prijsgeeft heeft Sega twee oude House of the Dead games gebundeld en ze klaargemaakt voor de Wii. Dat klaarmaken heeft ze waarschijnlijk niet heel veel tijd gekost, de Wii versies van de games zijn vrijwel identiek aan de oude arcadeversies. Geen grafische update, geen extra levels, geen nieuw geluid en geen leuke extraatjes. Nee, een nieuwe (beetje overbodige) mode in House of the Dead 3 en natuurlijk de Wii besturing i.p.v. de originele lightgun. Oja, en natuurlijk dat je nu niet een nieuw muntje in de kast hoeft te werpen als je dood gaat, maar gewoon vooraf betaalt en dan onbeperkt mag spelen.


In beide House of the Dead games schiet je op zombies en andere monsters. Je personage loopt automatisch door het level en jouw taak bestaat dus uit het schieten en het schieten alleen. Dit schieten is echter wel verrassend leuk. Het richten en knallen door het zombievlees voelt goed en gaat niet snel vervelen, ondanks dat ik me eind vorig jaar al een weg door Resident Evil: The Umbrella Chronicles knalde. House of the Dead verschilt overigens toch ook wel behoorlijk wat van Umbrella Chronicles, het tempo ligt bijvoorbeeld een stuk hoger. Doordat je na elke vijf schoten moeten herladen (dit doe je door de WiiMote even buiten beeld te richten), moet je de hele tijd proberen strategisch te schieten om niet vlak voor een woest monster met een leeg geweer te zitten.

Beide House of the Dead games zijn opgebouwd uit verschillende modes, waarvan de Arcade Mode degene zal zijn die je het meest zult spelen. Hierin doorloop je verschillende levels die meestal worden afgesloten met een toffe eindbaas. Vooraf stel je in op welke moeilijkheidsgraad je het level wil doorlopen en met hoeveel levens (maximaal 5). Zijn de levens op dat moet je de hele mode weer opnieuw beginnen, ongeacht welk level je zat. Dit klinkt vervelend en dat is het ook wel. Gelukkig is het ook weer niet zo vervelend omdat je in praktijk niet de hele tijd hetzelfde stuk opnieuw loopt. Door goed te schieten en angstige mensen uit zombieklauwen te redden, kiest het spel namelijk een andere route. In elk level zijn er zo een aantal verschillende wegen die naar het eindpunt leiden en dit zorgt voor de nodige afwisseling. In House of the Dead 3 is de route die je neemt af en toe gewoon als vrij keuze voor de speler in beeld gebracht, je kiest bijvoorbeeld of je liever langs de parkeerplaats of door de hoofdingang loopt.


Door een tweede controller te activeren, druk op A van de tweede WiiMote, kun je de levels met z’n tweeën doorlopen wat natuurlijk een stukje leuker is. Wanneer een tweede WiiMote is geactiveerd, verschijnen automatisch meer vijanden waardoor de uitdaging blijft. Ook leuk is het om als speler de controller van de tweede speler in de linkerhand te nemen en dan met twee controllers, dus twee geweren, je een weg te schieten door de monsters.

Grafisch is House of the Dead natuurlijk niet meer zo van deze tijd, maar echt lelijk is het ook allemaal niet. Na een kwartiertje ben je de stap terug in graphics wel gewend en zit je helemaal in het spel. Als je na het spelen van deel 2 aan deel 3 begint krijg je overigens een mooie grafische update voor je kiezen. Het geluid in het spel doet z’n ding, de muziek is aardig en de geluidseffecten gewoon goed. De voice-acting (in House of the Dead 2) is echter wel heel erg slecht, lachwekkend slecht zelfs. ‘How could anyone do this,’ zegt de hoofdpersoon bijvoorbeeld een aantal keer als hij een dood mensenlichaam ziet liggen, maar dit dan op een vreselijk monotone toon. De eerste keer dat je het hoort schrik je van de slechte voice-acting, de tweede keer lach je erom en de derde keer wordt het irritant.

The House of the Dead 2 & 3 Return staat voor 40 euro op Bol.com, maar waarschijnlijk kun je hem nog wel ergens goedkoper krijgen, in Amerika ligt het spel namelijk voor 30 dollar in de winkel. Met de aanschaf haal je in ieder geval een zeer vermakelijk zombieschietspel in huis, die je zowel alleen als met een vriend/vriendin kan spelen. De gameplay is na al die jaren nog steeds goed, maar op de andere terreinen is dit spel gewoon achterhaald.