Napoleon Bonaparte, Abraham Lincoln en Julius Caesar, allemaal grote namen uit de geschiedenis van onze wereldbol. Samen met dertien andere grote namen reis je 4000 jaar door de tijd om de wereld te veroveren. Sid Meier’s Civilization Revolution laat je dit allemaal strategisch beleven en dat op een console.

Sid Meier’s Civilization Revolution is een turn-based strategiegame. Dit houdt dus in dat je steeds alles zelf kunt plannen en dat alles stap voor stap gaat zodat iedereen een beurt heeft. Hierdoor behoud je ten allen tijde het overzicht en hoef je jezelf niet te haasten. De gameplay in Civilization Revolution werkt naar behoren. Je navigeert op het gemakje door goed opgebouwde menu’s en het spel zelf helpt daar een handje aan mee. Als jij aan de beurt bent gaat eerst het spel zelf langs alle openstaande ontwikkelingen, zoals een leger dat op een bevel wacht of een stad die net klaar is met het produceren van een gebouw en wacht op een nieuwe order.

Door gebrek aan muis en toetsenbord is dit naar mijn mening één van de betere oplossingen voor het controllerprobleem bij een strategiespel. De gameplay in deze titel gaat niet echt diep, de diepste diepgang is verscholen in een klein onopvallend menu waarbij je kan kiezen waar iedereen in de stad zich op moet gaan richten. Verder draait het spel om het nemen van de grote beslissingen. Beslissingen die luiden: “Wat voor technologie gaan we nu onderzoeken?” of “Oorlog of geen oorlog?”. Toch is het op de één of andere manier toch steeds anders, helaas loopt alles wel op bijna dezelfde manier af.


Met jouw volk, dat zijn unieke mogelijkheden kent, start je ongeveer 4000 jaar voor Christus en ga je per beurt 100 jaar verder de tijd in. Alles is dan nog erg oppervlakkig en meestal neem je steeds dezelfde keuzes. Dit leidt ertoe dat pas na 1600 de eerste echt grote ontwikkelingen voorkomen en de stappen steeds kleiner worden. Vooral na 1900 gaat het allemaal wat langzamer. Gelukkig wordt het spel dan ook steeds interessanter omdat je te maken krijgt met wat zwaarder materiaal. Waar je eerst een katapult had, heb je nu een tank en vliegtuigen.

Je voelt je onoverwinnelijk en zeer machtig. Als je op alle vier de gebieden waarin je kan winnen, respectievelijk dominantie, technologie, cultureel en economisch ver vooruit ligt ten opzichte van andere heersers keren zij je de rug toe. Iedereen zal stap voor stap een oorlog tegen je beginnen die niet valt te ontwijken. Dit is op zijn minst vervelend te noemen, want als je al eeuwen bezig bent met het laten groeien van je steden zul je nu toch echt eens troepen gaan moeten produceren.

Natuurlijk kun je met één troep al een stad verdedigen, maar het beste is om er toch maar drie van te produceren zodat je de drie troepen tot één groot leger kan vormen, waarmee je veel sterker in je schoenen staat dan met één zielige troep die zo door de vijand vermorzeld kan worden. Hiermee kan je ook strategieën bepalen, ga je voor een sterke verdediging of je ben je wat agressiever aangelegd en probeer je de tegenstander zelf aan te vallen?

Ondanks al het geweld, zonder bloed, blijft alles er vrolijk uitzien. De wereld is kleurrijk en de schaalverdeling is ver te zoeken. Wereldleiders en je adviseurs worden goed weergeven, met wat gebrabbel proberen ze je van alles duidelijk te maken, maar gelukkig bevind zich rechtsonder een tekstkader waarin alles geschreven staat. Alles wordt vergezeld met de nodige geluidseffecten en een euforisch muziekje dat goed in de stijl van het spel past.


Natuurlijk kan een strategiespel op de Xbox 360 en de PlayStation 3 niet zonder een online multiplayer en die is ook hier van de partij. Met maximaal vier mensen kun jij online elkaar proberen af te troeven. Online tegen andere spelers strijden is een pak leuker dan het offline tegen de computer op te nemen. Online heb je meer het gevoel dat je echt aan het onderhandelen bent. Online winnen geeft je een beter gevoel dan offline de overwinning binnen te halen. Deze multiplayer zorgt duidelijk voor een pak extra uren spelplezier.

Online werkt alles hetzelfde als offline, alleen kun je in sommige potjes te maken krijgen met een tijdslimiet die de host heeft ingesteld. Als de eerste persoon klaar is met alles te managen heb jijzelf bijvoorbeeld nog maar 30 seconden de tijd om alles rond te krijgen. Zo voorkom je lange wachttijden en verloopt het spel nog enigszins vlot. Maar denk nu niet dat je even snel een match kunt spelen, want één match duurt ongeveer twee tot drie uur. Je vergeet de tijd en je speelt maar door, tot dat je moeder je uit je trance komt halen door je te vertellen dat je thee beneden staat koud te worden.

Sid Meier’s Civilization Revolution is een spel geworden met twee kanten. Aan de ene kant kan het af en toe zeer repetitief aanvoelen en aan de andere kant speelt het weer heerlijk weg. Het spel kent enige grafische glitches, maar die doen geen afbreuk aan je spel ervaring. Het spel bezorgt je een goede tijd en zolang je het niet dagen achter elkaar non-stop speelt blijft het leuk om als je even de tijd hebt het gewoon uit de kast te halen.