In 2003 startte Electronic Arts de Def Jam gamefranchise met Def Jam: Vendetta, een worstelgame met een rapstijltje. Een jaar later volgde Def Jam: Fight for NY dat in 2006 naar de PlayStation Portable werd geport als Def Jam: Fight for NY: The Takeover.

The Takeover is een port van Def Jam: Fight for NY, maar terwijl die laatste onmiddellijk na het origineel begint, is The Takeover eigenlijk een prequel voor dat origineel. Je speelt een naamloze boef die in de wereld van het straatvechten terechtkomt nadat hij een andere straatvechter redt van de politie. In de originele Fight for NY red je D-Mob, maar in deze game is het Manny wiens hachje je redt. Hij leert je jouw mentor kennen waarna je strijdt om New York volledig over te nemen. Het is de start van een spannend avontuur waarin je vooral zal vechten. Het verhaal dat je hierbij begeleidt is niet echt diepgaand of spannend, maar dat is in dit geval geen probleem.

In Def Jam: Fight for NY verschijnen verschillende bekende Def Jam personages zoals Ludacris en Busta Rhymes, maar je gebruikt hen niet in de gevechten. Bij de start van de game moet je namelijk een eigen personage aanmaken. In Def Jam gebeurt dat op een unieke manier, je moet namelijk een politiesketch van je personage maken in plaats van hem echt te ontwerpen. Eens hij ontworpen is, kun je zijn woonplaats en zijn vechtstijl (uit vijf mogelijkheden) kiezen waarna het vechten kan beginnen. Op dit gebied is het grotendeels een één op één overzetting van Fight for NY. Je passeert in dezelfde arena's, winkels en ontmoet dezelfde personages. Zelfs het vechten verloopt op dezelfde manier, maar dan met minder knoppen.


De PSP heeft minder knoppen en dus hebben de D-Pad en de analoge pad verschillende functies. De besturing is echter niet altijd even aangenaam omdat je ze tegelijk moet gebruiken. Eens je gewend bent aan de besturing, krijg je echter wel een goede game onder je handen. De AKI worstelengine die voor deze game gebruikt wordt, blijft zijn werk goed doen hoewel de engine ondertussen meerdere jaren oud is. Je moet echter niet alleen worstelen, er zijn vijf vechtstijlen. Bij het begin krijg je enkel een basis aantal vaardigheden, waarna je moet trainen om meer bewegingen te leren. Hierdoor kun je tot drie vechtstijlen tegelijk gebruiken, welke je dus optimaal moet combineren. Het zorgt ervoor dat je strategisch te werk moet gaan.

Het vechten in de game kun je in een drietal modes doen, namelijk een verhaalmode, een mode waarin je snel een gevecht begint en een offline multiplayermode. Hierbij zal vooral de verhaalmode je aandacht krijgen. De andere modes zijn leuke extra's, maar stellen eigenlijk weinig voor. Een extra gemis is het feit dat de tagteam-matches verwijderd zijn. Het vechten is dus wel leuk, maar er is te weinig variatie qua modes om het leuk te houden. Gelukkig heeft men niet alleen features verwijderd. Er zijn namelijk enkele nieuwe features, zo kun je nu bijvoorbeeld voor het gevecht kleine schermutselingen aangaan, wat je een klein voordeel kan opleveren. Het is geen grote toevoeging, maar het is leuk om een extra strategisch voordeel te krijgen


The Takeover is een port, maar het is geen volwaardige port. Zo zijn alle tussenfilmpjes uit de game geschrapt. Het verhaal wordt nu verteld door tekstberichten die niet ingesproken zijn. Ook de commentaar op de gevechten is verwijderd. Alle stemmen zijn dus weg. Weg dus met de stemmen van onder andere House MD ster Omar Epps, en de rappers Ludacris, Method Man en Snoop Dogg. Het is dus gedaan met hiphoppers die elkaar uitschelden voor een gevecht. Je springt regelrecht in de actie. De hippe soundtrack uit het origineel is ook gereduceerd zodat de game eigenlijk maar een schaduw van zichzelf is qua geluid. En dat is een pijnlijke dobber voor een game die geroemd werd omwille van zijn sterke geluid.

De graphics zitten gelukkig wel goed. Buiten de geschrapte tussenfilmpjes bewaart The Takeover alle sterke punten van zijn voorganger. Jouw personages en de omgevingen zien er nog altijd goed uit, hoewel men bespaard heeft op textuurkwaliteit voor tweederangs objecten zoals het publiek om de framerate stabiel te houden, iets wat 90% van de tijd lukt. Aangezien de animaties en de personages nog altijd top zijn, zijn we echter al meer dan tevreden. The Takeover is uiteindelijk een afgezwakte versie van Fight for NY, maar gelukkig is de gameplay grotendeels bewaard gebleven. Als je het origineel nooit gespeeld hebt, is deze voor een budgetprijs wel leuk. Het spel is en blijft echter een port van een 2004 game, zonder noemenswaardige extra's.