‘Een klein stapje verder richting de top.’ Bovenstaande conclusie trok Roderick nadat hij vorig jaar NBA 2K9 reviewde. Hij gaf de game een 85, nadat NBA 2K8 een jaar ervoor een 84 had gehaald. Er is dus een stijgende lijn, en de vraag is of NBA 2K10 deze lijn vast kan houden.

Eén van de grootste toevoegingen bij deze nieuwe game is de My Player mode. Het betreft hier een mode waarin je een speler samen moet stellen, om deze vervolgens op te werken van zijn eerste trainingen, via kampen tot een NBA ster. Dit alles gaat samen met een berg statistieken die veranderen naarmate je beter, dan wel slechter speelt, en waarbij je vaardigheidspunten kunt verdienen om deze statistieken weer te verbeteren, denk aan beter kunnen dribbelen of juist sterker te verdedigen. Hoe aangenaam deze nieuwe mode ook is, het is duidelijk dat het een eerste poging betreft en nog lang niet volwaardig aanwezig is. Dit zie je bijvoorbeeld terug bij de eerder genoemde statistieken, welke zonder enige aanleiding sterk kunnen dalen. Stel bijvoorbeeld dat je een wedstrijd verdedigend staat opgesteld, dan wordt het je zwaar aangerekend wanneer je directe tegenstander in een wedstrijd slechts enkele punten maakt. Leuk is wel dat je de gecreëerde speler online mee kunt nemen, en daar met andere gecreëerde spelers samen kunt spelen. De statistieken van deze wedstrijden worden zelfs offline meegenomen, waardoor je ook online verder kunt werken aan je speler.

Vernieuwd is verder het systeem om te versnellen. Net zoals vorig jaar kun je de Trigger indrukken om tijdelijk sneller te lopen, maar dit is wel net even anders gedaan ten opzichte van NBA 2K9. Nadat je eerste meter namelijk leeg is ga je door naar de tweede meter, welke je Stamina weergeeft. Door deze aan te spreken zal je speler sneller moe worden, en hoe leger de meter raakt, hoe meer tijd hij nodig heeft voor een time-out. Dit voorkomt dat de beste spelers altijd in het veld staan, zonder ook maar even rust te hoeven nemen.


Niet zozeer nieuw, maar wel uitgebreid, is het snel wisselen tussen strategieën, de zogeheten Quick Play. Stel dat je de bal weet te onderscheppen, dan wil je ervoor kiezen om snel de aanval te kiezen, hetgeen middels een menuutje kan worden gedaan. In vorige uitgaven hadden we hier nog acht opties, hetgeen vaak wat gelimiteerd was om de juiste actie bij het spelmoment aan te laten sluiten. In NBA 2K10 is dit aantal omhoog gebracht van acht naar vierentwintig. Deze optie is vooral bedoeld voor mensen die al wat langer dit soort games spelen, de vierentwintig opties kunnen nogal overdonderend werken voor de nieuwkomers, en zij zullen ook niet weten waar alles precies voor staat. Ben je zo’n ervaren speler, dan nog is het handig om het menu uit je hoofd te leren, deze verschijnt namelijk gedurende het spel, welke tussendoor dus gewoon verder loopt. Snel een strategie kiezen is dan ook van belang, anders heeft de tegenstander de bal al verovert voordat jij je strategie toe hebt kunnen passen.

De A.I. is wat wisselvalliger geworden als we kijken naar de voorgaande editie(s). Aan de ene kant is het positiespel net wat scherper, zodat niet al het werk op jouw schouders terecht komt, maar aan de andere kant hebben ze soms ook onverklaarbare acties. Hierdoor willen ze nog wel eens een pass geven aan een gedekte speler (terwijl een andere medespeler helemaal vrij staat), passen ze de bal naar een speler die out of bounds is of plegen ze backcourt violations (teruglopen over de middenlijn als je in balbezit bent) zonder dat er ook maar enige druk is van de tegenpartij. Het zijn onverklaarbare acties die een smetje zijn op de gameplay. Helaas is dit echter niet het enige smetje dat voorbij komt, de game heeft op sommige momenten namelijk stevig te kampen met slowdown. Met name onder de basket kan dit soms ineens toeslaan, hetgeen vooral lastig is wanneer je net een actie wilt timen. Omdat de gameplay verder een heerlijk tempo kent is het vervelend te merken dat de ontwikkelaar net niet de puntjes op de bekende letter heeft weten te plaatsen.


De menu’s van het spel zijn allemaal strak ontworpen, het navigeren is zelfs makkelijker dan in NBA 2K9 en alles is overzichtelijk ingedeeld. Hetzelfde kan gezegd worden over het commentaar, ook deze is prima verzorgd en speelt prima in op de actie. Naast verschillende feiten en statistieken over de wedstrijden speelt ook het publiek een belangrijke rol, je hoort een duidelijk verschil of je thuis of uit speelt en je waant je daadwerkelijk te midden van een echte NBA wedstrijd. Wat ook bijdraagt aan het realisme is het zogeheten NBA Today, waarbij de laatste ontwikkelingen van de NBA (nieuws, transfers, statistieken, etc.) in de game worden overgenomen. Tevens is er een blog te lezen van de zogeheten ‘2K Insider’, welke nog eens met extra informatie komt. Een zeer welkome functie voor de mensen die niet simpelweg een potje willen spelen, maar alles uit hun game willen halen wat erin zit. Alsof dit alles nog niet genoeg bijdraagt aan een absurd realisme zijn er ook nog de graphics welke keurig verzorgd zijn. Het is allemaal erg realistisch, zonder dat het overdreven wordt. De mensen die enigszins bekend zijn met de NBA kunnen hun favoriete spelers ook makkelijk onderscheiden.

NBA 2K10 is wederom een heerlijke game geworden door een paar kleine toevoegingen en verbeteringen door te voeren. Tegelijkertijd zijn er nog altijd puntjes waar ze in NBA 2K11 mee af dienen te rekenen, neem bijvoorbeeld de slowdown die als zeer hinderlijk ervaren kan worden. Wanneer de ontwikkelaar ook deze punten naar een hoger niveau kan krijgen zal het cijfer nog verder toenemen, tot die tijd krijgen ze het cijfer waar ze een jaar geleden ook op zaten: een welverdiende 85!