Review: FFCC: The Crystal Bearers
Door Simon op 14-02-2010 om 12:07
|
Bron: Gamed
|
Met de aankondiging van de Wii (toentertijd nog Revolution) kwam ook een aankondiging van een nieuwe telg in de Final Fantasy Crystal Chronicles serie: The Crystal Bearers. De game verdween echter lange tijd van de radar, totdat Square-Enix in 2008 de game weer nieuw leven inblies. Na vier jaar wachten is de game eindelijk hier, maar was hij het lange wachten wel waard?
De Final Fantasy serie gaat al lange tijd mee en als speler kunnen we met ieder nieuw deel enkele hoofdelementen verwachten: de game kent een groot en episch plot, je wordt overladen met metertjes en statistieken en je zult zeker 30 uur kwijt zijn om het verhaal tot een goed einde te brengen. Niets van dit is te vinden in Final Fantasy Crystal Chronicles: The Crystal Bearers. Het verhaal focust zich maar rond een aantal personen, de enige RPG-elementen in de game zijn de accessoires die je kunt dragen en na een uurtje of 15 krijg je de credits te zien. Square-Enix probeert de serie duidelijk een schop onder zijn hol te geven met deze radicale veranderingen, maar is innovatie wel beter?
Het gemis van de bovenstaande drie elementen betekent gelukkig niet dat er slechte elementen voor in de plaats zijn gekomen. Zo is er in plaats van een verhaal waarbij veel melodramatische personages te pas komen en waarin politieke complotten centraal staan nu een lekker persoonlijk verhaal geschreven. Je kruipt in de huid van Layle, één van de crystal bearers. Deze crystal bearers hebben ieder een speciale kracht, de speciale kracht van Layle is dat hij vanaf een afstand objecten en personen kan manipuleren. Deze kracht vormt één van de hoofdmoten van de gameplay, waar we het later over hebben. Layle is een jongen die gek is op actie en gevaar en hij zal dan ook regelmatig in kritische situaties belanden. In je avontuur ontmoet je tal van personages van de verschillende stammen die je al leerde kennen in eerdere Crystal Chronicles games. Dit is overigens de enige link met de vorige games uit de serie. De personages kennen stuk voor stuk een interessant karakter en je gaat op een gegeven moment echt met ze meeleven. Daartoe helpen de stemacteurs mee, die zijn namelijk uitstekend.
Zoals gezegd vormt Layle’s speciale kracht het grootste onderdeel van de gameplay. Door de cursor van je WiiMote op een voorwerp of personage te locken kun je met een simpele druk op B zijn bewegingen manipuleren. Gooi hem bijvoorbeeld naar rechts, links of boven, of til hem op zodat je hem in iedere richting kunt gooien. Klinkt erg leuk, en dat is het ook. Het is interessant om te experimenteren met de vele voorwerpen, personages en monsters om zo op iets unieks te stuiten. Gooi bijvoorbeeld twee skeletten tegen elkaar aan en ze vormen één groot skelet. Jammer genoeg moet je na een tijdje uitproberen constateren dat de mogelijkheden alles behalve oneindig zijn: bijna elke combinatie van voorwerp plus monster resulteert in hetzelfde, namelijk dat je een stukje van de HP-balk van het monster snoept. Rondgooien met mensen heeft sowieso weinig nut, behalve dat je hiermee hun humeur verandert (wat overigens ook weinig uitmaakt!).
Gevechten bestaan dus uit voorwerpen tegen monsters gooien, maar jammer genoeg ben je vaker in gevecht met de besturing en de camera dan met de werkelijke vijand. Het probleem is dat het spel jouw gooi-bewegingen slecht registreert. Zo resulteert een worp naar links dikwijls in een worp naar boven. Dit maakt voor het resultaat verder weinig uit (met elke worp raak je de vijand evenveel) maar wanneer je een vijand of voorwerp wilde optillen, kan dit voor nogal wat frustratie zorgen. Je tilt iets op door een subtiele beweging naar boven te maken, maar zoals je al raadt registreert de game jouw beweging verkeerd en wordt het voorwerp in een willekeurige richting geworpen. Ook de camera lijkt het leuk te vinden om telkens in een verkeerde positie te zitten, maar gelukkig kun je met de D-pad de positie gemakkelijk aanpassen.
Hoewel beide irritaties voor wat frustratie kunnen zorgen, zul je er op een gegeven moment toch wel aan wennen. Wat echter niet went is hoe gevechten verlopen. Je zou denken dat je een gevecht betreedt en dat het pas ophoudt wanneer je elke vijand verslagen hebt, maar spijtig genoeg is dit niet het geval. De heren bij Square-Enix dachten namelijk dat het een leuk idee was om een tijdlimiet op gevechten te zetten: voor ieder gevecht heb je grofweg vijf minuten de tijd. Dat er gekozen is voor zo’n systeem is natuurlijk om het tempo hoog te houden, maar het werkt simpelweg voor geen meter. Stel dat je een gebied binnenkomt waar vijanden zijn. Je begint dan als een gek voorwerpen op monsters te gooien want wanneer je elk monster verslagen hebt, kun je het portal waar ze uit komen sluiten om daarna beloond te worden met een zeer bijzonder voorwerp (die je kunt gebruiken om accessoires te maken) of een langer levensbalkje. Jammer genoeg komt het nogal eens voor dat je nog één of twee monsters moet verslaan, maar dat het portal dan verdwijnt. Conclusie: al je harde werk was voor niks, fru-stra-tie. Hoewel het gevechtssysteem al snel repetitief wordt, is de tijdslimiet de doodsteek. Het liefst ontwijk je iedere confrontatie met monsters.
Naast de gevechten bestaat de gameplay uit minigames en reizen door de grootse wereld. De minigames zijn leuker dan verwacht. Je kunt deelnemen aan races met Chocobo’s, portalen ervan weerhouden koeien of schapen op te slokken of zoveel mogelijk vlaggetjes verzamelen terwijl je van een rivier afdaalt. Het gros van deze minigames is leuk om te spelen en zorgt voor flink wat afwisseling. Natuurlijk zitten er een aantal niet leuke onderdelen tussen, maar deze minigames heten niet voor niets ‘mini’: voor je het weet zijn ze weer voorbij.
Het verhaal is dus erg leuk en de stemacteurs weten het verhaal overtuigend te brengen, maar waar Square-Enix echt goed werk geleverd heeft is op grafisch gebied. Ik durf hierbij te stellen dat The Crystal Bearers wellicht één van de mooiste Wii games is. De uitgestrekte gebieden zijn prachtig, de bossen van de Moogles zijn oogstrelend en steden zijn lekker bevolkt. Hoewel het rondgooien met mensen weinig uithaalt, is het op een of andere manier toch altijd weer leuk om met personages spelen. Het zal wel te maken hebben met een gevoel van macht. Over de muziek ben ik ook te spreken. Dit is niet wat je gewend bent van Final Fantasy: de epische melodieën maken plaats voor meer Western muziek, en dat bevalt goed.
Verdient The Crystal Bearers het kopje ‘Final Fantasy’ eigenlijk wel? Ja en nee. Hoewel de game in veel opzichten erg anders is, zijn sommige nieuwe elementen toch vermakelijk. Het gemis van RPG-elementen is echter groot. Nooit krijg je het gevoel dat je progressie boekt of dat het wel nuttig is wat je allemaal doet: het haalt verder toch niks uit. Ook het gevechtssysteem, de camera en besturing zorgen voor veel frustratie. Toch kent de game ook veel charme. De personages zijn stuk voor stuk prachtig vormgegeven en barsten van karakter, het verhaal nodigt uit om te spelen en de omgevingen zijn werkelijk oogstrelend. De minpunten wegen bij vlagen toch zwaarder dan de pluspunten, maar als ik eerlijk ben: ik ben een beetje verliefd geworden op Final Fantasy Crystal Chronicles: The Crystal Bearers, ondanks de irritaties. Ik hoop dan ook van harte dat Square-Enix de moeite zal nemen om een vervolg te ontwikkelen, maar dan zonder de verschillende slordigheden.
|
|
|
Beoordeling
| Gameplay |
 60 |
| Sound |
75 |
| Graphics |
85 |
| Replay |
65 |
Innovatie is niet altijd beter.
|
70 |
|
|
|
|
 12:15 Meer dan half miljoen spelers voor MAG
 12:07 Bioshock 3 niet meer in Rapture?
|
| Reacties (10) |
|
|
Pagina:
1
|
|
dantekloon
op 14-02-2010 om 12:18
[Niv: 186 / Exp: 9289]
|
|
ben het helemaal mee eens met de cijfer
game is best gaaf de gevechten nog al eentonig
is de game maar 15uur wel kort
de beste WII Game is Tales of Symphonia 2
|
|
No'tje
op 14-02-2010 om 12:25
[Niv: 205 / Exp: 10245]
|
|
Toch wel jammer dat er zowat nog geen enkele JRPG is op de console`s deze gen die boven de 90 scoort.
|
|
Stammetje91
op 14-02-2010 om 12:47
[Niv: 302 / Exp: 15113]
|
|
Deze game lijkt me echt zo saai en eentonig.
|
|
Uchiha_Shadow
op 14-02-2010 om 13:06
[Niv: 344 / Exp: 17178]
|
|
Een paar leuke nieuwe concepten, *eindelijk* wat verfrissing in de FF franchise. Jammer dat het niet helemaal goed afgelopen is.
|
|
|
Gast (217.27.227.xxx)
op 14-02-2010 om 13:33
|
|
bummer dus deze laat ik liggen net als zoveel Wii games die veel te laat uit komen. Erg jammer maar voor mij is de Wii al minstens een half jaar dood. Met een 360 in huis op een grote LCD tv is het met de Wii niet meer te doen. Het is met die lage resolutie gewoon niet te doen op die grote schermen. De pixelbrei is niet om aan te zien en ja dan is deze pixelbrei iets mooier dan de rest maar bout kwa gameplay. Spijtig
|
|
asianck
op 14-02-2010 om 13:47
[Niv: 380 / Exp: 19012]
|
|
Ben niet echt weg van deze game. Misschien dat de Crystal Chronicles serie niks voor mij is.
En ach, als je Wii al een half jaar dood is, dan is het beter als je iemand anders een plezier doet en je Wii verkoopt? Genoeg goede spellen uitgekomen de afgelopen maanden.
|
|
|
Gast (83.84.54.xxx)
op 14-02-2010 om 15:53
|
|
wacht nog steeds totdat mijn bestelling afgeleverd wordt......
15uur klinkt wel erg kort!
|
|
Subastion
op 15-02-2010 om 09:55
[Niv: 14 / Exp: 699]
|
|
Hmm ik denk dat ik deze ook voorbij laat schieten.
Weet iemand wanneer we Sin & Punishment 2 voor de Wii kunnen verwachten?
|
|
|
Gast (145.100.69.xxx)
op 15-02-2010 om 10:20
|
|
eind 2010 dacht ik
|
|
Asianator
op 15-02-2010 om 13:13
[Niv: 164 / Exp: 8198]
|
|
Deze wil ik wel hebben, zeker. Maar ik zou toch liever wat meer zien van Sakaguchi's "The Last Story".
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
