Dankzij Command & Conquer kloon Act of War werd Eugen Systems een noemenswaardig bedrijf in het RTS genre, maar met R.U.S.E. moet men nu bevestigen dat het bedrijf onze aandacht waard is. Wij namen de PlayStation 3 versie onder de loep om te kijken of dat gelukt is.

Natuurlijk is R.U.S.E. een originele naam, maar qua setting moeten we niets origineel verwachten. In R.U.S.E. keren we terug naar de Tweede Wereldoorlog, waarbij we controle krijgen over de Amerikaanse legercommandant Jim Sheridan. Hij is op zoek naar een spion genaamd Prometheus die vitale informatie doorsijpelt aan de vijand. De man besluit zijn volledige leger aan te wenden om de spion en iedereen die aan hem verbonden is te vernietigen. Het had de basis kunnen zijn voor een sterk verhaal, maar spijtig genoeg gaat Eugen Systems op dat gebied totaal de mist in. Het lijkt wel een flauwe actiefilm met slechte acteurs wiens voice-acting en animatie op je zenuwen gaan werken telkens als ze het spel onderbreken. Je zal het spel niet uitzetten omwille van het verhaal, maar het is geen goede start en je begint snel te vrezen voor de rest van de game. Dat is echter nergens voor nodig.

Ondanks een valse start door het verhaal kom je snel tot de conclusie dat R.U.S.E. een goede game is, de game speelt namelijk zeer vlot weg. Met de linker analoge stick vliegt de camera over het slagveld wat je toelaat om bepaalde eenheden te selecteren. Selecteer een eenheid en met een druk op de knop selecteer je ze allemaal. Op dat moment verschijnt er een 'geest' in beeld die toont waarnaar je jouw troepen kunt verplaatsen. Plaats hen in de buurt van vijandelijke troepen en ze vallen automatisch aan eens aangekomen. Je hebt natuurlijk behoefte aan een goed overzicht en dat krijg je met de rechter stick die voor de ‘magie’ zorgt. Je kunt met gemak in- en uitzoomen door deze stick te gebruiken waarbij je vlot van een globaal bovenaanzicht naar de details gaat en terug. Omwille van deze mogelijkheid heeft Eugen besloten geen minimap toe te voegen. Je zal dus regelmatig moeten veranderen van perspectief.


Uitzoomen zorgt er eveneens voor dat nabije eenheden automatisch bij elkaar worden geteld tot één stapeltje, terwijl je door in te zoomen controle kunt krijgen over specifieke eenheden. Met deze besturing kun je zeer gemakkelijk je troepen besturen, wat zeker met een console-RTS wel eens fout dreigt te lopen. Het in- en uitzoomen werkt dus verbazingwekkend goed. Het maakt de game zeer toegankelijk voor nieuwkomers en toont ten tweede een krachtige engine. Tegelijk moeten we wel opmerken dat het deels mogelijk is omdat de eenheden zelf weinig spectaculair zijn. Zelfs wanneer je compleet inzoomt, zie je nauwelijks detail en zie je amper verschillen tussen bijvoorbeeld de verschillende tanks. De omgevingen zelf zien er iets leuker uit, maar ook hier moet je niet te veel detail verwachten. Het is een game die je vanaf grote hoogte moet spelen en niet voor het detail. Over de muziek kun je hetzelfde zeggen, zolang je er niet te nauw op let, is het meer dan voldoende.

Natuurlijk moet er ook nog enige diepgang in het strategiegedeelte zitten om R.U.S.E. aangenaam te maken, maar die diepgang is in het begin ver te zoeken. Dit komt grotendeels door een zwakke singleplayer AI die weinig uitdaging zal bieden. Je krijgt ook zeer weinig informatie over je units en ziet de overblijvende gezondheid van een unit niet onmiddellijk op het scherm. De game beperkt je ook in dingen als de evolutie van je eenheden. Het zorgt ervoor dat nieuwkomers niet meteen overrompeld worden met opties zoals in andere RTS games, maar tegelijk kan het afschrikken want het duurt even eer je het concept van de 'Ruse' begint te appreciëren. Zij zorgen voor een alternatieve 'fog of war' die ervoor zorgt dat de vijand jouw tactiek niet ziet. Je kan hierbij denken aan spionnen, schijnaanvallen of het verdwijnen van een gebouw van de kaart zodat je tegenstander het niet kan vinden.

Het aantal Ruses dat je tegelijk kunt gebruiken, is natuurlijk beperkt wat betekent dat je daarmee moet leren leven en ze efficiënt moet inzetten. Tegelijk moet je proberen om de Ruse van je tegenstander te ontdekken om zo niet in de val te lopen. Buiten de Ruses moet je ook rekening houden met de omgeving die je kan gebruiken om valstrikken op te zetten. Hiervoor gebruik je misschien geen Ruse, maar het is zeker even nuttig en leuk! Je zal beide meester moeten worden om te strijden voor de grondstoffen die je nodig hebt om je leger uit te breiden en de tegenstander weg te vagen. Tussen twee goede tegenstanders kan dit een tactisch meester-spel opleveren. Die tegenstand zal je in de AI niet vinden, maar online wel. De online community is spijtig genoeg niet erg groot zodat matchmaking even kan duren, maar zit wel vol met goede spelers.


Voor nieuwkomers is het geen ideale omgeving, dus oefenen in singleplayer waar alles langzaam wordt geďntroduceerd is zeer belangrijk. Buiten de zwakke Story mode bevat die namelijk ook nog een Skirmish mode, een simpele match tegen de AI en een Operation Mode waarin je aan zeer specifieke criteria moet voldoen. Eens je die ervaring hebt opgedaan, wordt het wel leuk om deel te nemen aan online matches, zeker wanneer je met acht spelers tegelijk aan de slag kunt op een map. Hierbij kan elke speler kiezen uit zes naties, waarbij de verschillen voornamelijk esthetisch zijn. Dit is geen StarCraft II waarbij je hele speelstijl zal veranderen, maar het is simpelweg om wat onderscheid te brengen met lichte verschillen qua toegang tot units. Dat betekent ook dat alle naties zowat evenwaardig zijn - wat spijtig genoeg niet geldt voor alle units - en je dus niet benadeeld wordt omdat je toevallig als andere natie moet spelen.

Een RTS op console is iets wat veel mensen afschrikt, uitgebreide RTSen zijn nu eenmaal niet mogelijk met de beperkte controller van een console, maar R.U.S.E. lijkt een ideale oplossing gevonden te hebben. De game draait niet rond het individueel manipuleren van kleine groepjes troepen, maar rond grootse manoeuvres die je gemakkelijk kunt opzetten. Dankzij de Ruses en de impact van de omgeving creeërt men echter wel een laag met diepgang op dit eenvoudige uitgangspunt zodat je toch kunt genieten. Op de PC zou het onvoldoende zijn, maar op de console blijkt R.U.S.E. een aangename en smakelijke RTS die goed omgaat met de beperkingen van de controller. Enkel het zwakke verhaal inclusief slechte voice-acting en de kleine online community zetten soms een domper op de pret.