Met releases als Crysis 2 en Shift 2: Unleashed, alsmede aankomende releases van Brink en Portal 2 verschijnt Gray Matter redelijk onder de radar. Toch betreft het een geheel andere game dan de eerder genoemde titels, of deze ook daadwerkelijk het spelen waard is lezen jullie in onderstaande review.
Gray Matter, een titel die al acht jaar in ontwikkeling is, verschijnt op de PC en Xbox 360 en het verhaal is er eentje waar je meteen de aandacht bij zult moeten houden. De jonge goochelaar Samantha Everett is op een avond op zoek naar de Daedalus Club, een genootschap van mensen die magie centraal hebben staan. Wanneer haar motor echter pech krijgt, besluit ze aan te bellen bij het Dead Hill House, een verlaten villa die deels het decor zal vormen voor het spel. Het blijkt de verblijfplaats te zijn van Dr. Styles, een man die na de dood van zijn vrouw een teruggetrokken bestaan leeft. Hij vult zijn tijd met experimenten om het contact met zijn overleden vrouw te herstellen. Aangetrokken door het magische wat hiermee samen gaat besluit Samantha zich voor te doen als zijn nieuwe assistent. Het bezorgt haar niet alleen een verblijfplaats, maar tevens een intrigerend avontuur, zeker wanneer de experimenten ervoor zorgen dat een geest ontwaakt.
Gedurende het spelen zullen we vele puzzels op moeten lossen middels point-and-click gameplay. De ontwikkelaar lijkt hierbij bang geweest te zijn dat we vast kwamen te zitten getuige de vele hulpmiddelen die ons, het zij optioneel, geboden worden. Een boek geeft aan waar we moeten zijn en welke puzzels we nog op moeten lossen en tevens is het mogelijk om alle objecten op te laten lichten die we aan kunnen klikken. Eén van de belangrijkste gameplay-elementen, het goochelen om mensen te misleiden, is eveneens een koud kunstje omdat ook hier redelijk veel werk voor je wordt ingevuld. Jammer is het hierbij ook dat de spreuken niet in beeld worden uitgevoerd, het beperkt zich tot het aanklikken van de spreuk zelf. Het staat haaks op de verhaallijn die juist een duistere toon weerspiegelt, terwijl de gameplay voor een veel jongere doelgroep gemaakt lijkt te zijn, afgezien van enkele puzzels die juist weer redelijk onlogisch in elkaar zitten. Leuk is wel dat we gedurende het verhaal niet alleen vanuit Samantha, maar ook vanuit Dr. Styles spelen, hetgeen net wat meer variatie met zich mee brengt.
Helaas is het bovenstaande niet het enige waar de game steken laat vallen. Het selecteren van objecten wordt je zeer lastig gemaakt door deze erg dicht op elkaar te plaatsen, waardoor je meer dan eens de verkeerde zult selecteren. Ook de kleine vertraging tussen input op je controller en handeling op het scherm zal na verloop van tijd irriteren. Het past echter wel precies bij de houterige animaties die extra verduidelijken dat de game al ruime tijd in ontwikkeling is.
Toch is zeker niet alles slecht te noemen aan de game. Het verhaal blijft je boeien en duwt je ongemerkt steeds verder om toch nog even dat ene geheim te achterhalen. De game duurt hierdoor ongeveer tien uur die redelijk snel voorbij zullen gaan, maar je echter wel met vragen laten zitten. De ontwikkelaar heeft expres enkele zaken open gelaten zodat je deze met je eigen fantasie in kunt vullen. De ene gamer zal dit geen probleem vinden, persoonlijk liet het echter een gevoel achter dat de ontwikkelaar zelf niet meer wist hoe ze eruit moest komen. Ondanks de achterhaalde animaties weet de game verder best een aardige sfeer uit te stralen die onderstreept is met de muziek van Robert Holmes, de man van schrijfster Jane Jensen die verantwoordelijk is voor het verhaal. Het is echter jammer dat de game zijn acht jaar ontwikkeltijd niet om heeft weten te zetten in een kwalitatieve game, want ondanks dat je best een aardige tijd zult beleven met deze titel zijn er teveel factoren die beter uitgewerkt hadden moeten worden.
|
65
