Met The Last Guardian ontwikkelt Sony Computer Entertainment's Team Ico momenteel de afsluiter voor hun 'trilogie,' maar tegelijk brengt Sony ook ICO en Shadow of the Colossus terug met ICO & Shadow of the Colossus Classics HD. Een slimme zet?

Met God of War Collection, The Sly Trilogy en de God of War Collection: Volume II bracht Sony Computer Entertainment natuurlijk reeds meerdere Classics HD spellen, maar desondanks blijft de terugkeer van ICO en Shadow of the Colossus speciaal. Geen van beide verkocht overtuigend, maar dankzij goede mond-tot-mond reclame kregen ze wel beide een legendarische status. Het was die mond-tot-mond reclame die vele PlayStation 3 bezitters deed eisen dat de spellen de Classics HD behandeling kregen, en Sony gehoorzaamde dus. Ongetwijfeld een groot risico aangezien beide games nu een legendarisch statuut hebben, maar na het opstarten van ICO & Shadow of the Colossus zul je snel overtuigd zijn dat ICO & Shadow of the Colossus Classics HD een slimme zet is. Noch ICO, noch Shadow of the Colossus draaiden ooit rond spectaculaire gameplay of een overdonderend verhaal, ze bouwden daarentegen in de eerste plaats op onze emoties.


In ICO maken we zo kennis met hoofdrolspeler Ico, die dreigt opgeofferd te worden door zijn dorpsgenoten. Tijdens zijn ontsnapping maakt hij kennis met Yorda, een anderstalig meisje dat opgesloten zit in hetzelfde kasteel en hetzelfde lot dreigt te ondergaan. De goedhartige Ico besluit dan ook om haar te redden, iets wat een hele klus wordt. Yorda kan namelijk niet zelfstandig reizen en Ico zal haar dan ook continu dienen te begeleiden; wat eveneens de reden is dat de speler zo'n band opbouwt met het personage. Haar begeleiden is ook de drijfveer voor de meeste puzzels, je moet namelijk een manier zoeken voor Yorda om het kasteel te verlaten. De puzzels vereisen vooral het verschuiven van blokken en het activeren van schakels, maar ze worden op ingenieuze wijze in de game ingewerkt zodat de puzzels voldoende interessant en uitdagend zijn. Iets minder interessant is het vechten dat met opzet zeer eenvoudig is gehouden. De vijanden zijn niet spectaculair en Ico beschikt alleen over één armtierig wapen. Ico is dan ook geen game die je speelt voor zijn legendarische gevechten, maar voor zijn puzzels die ook vandaag de dag nog interessant zijn.

Shadow of the Colossus is dan juist weer het compleet tegenovergestelde, elke vijand binnen deze game is legendarisch en een eindbaas op zich. De game bevat namelijk maar zestien vijanden, elk een kolos die dient verslagen te worden door hoofdpersonage Wander om zo een mysterieuze dame opnieuw tot leven te wekken. Samen met zijn paard Agro reist hij door verlaten gebieden welke bevolkt worden door de kolossen, waarbij de relatie tussen Agro en Wander en de mysterieuze natuur van de kolossen voor het verhaal zorgt. Het verhaal dient wel vooral afgeleid te worden uit de gevechten aangezien het spel net als Ico werkt met minimalistische tussenfilmpjes. Ook het vechten zelf is eigenlijk minimaal, met niet meer dan een zwaard en een boog dient Wander de gigantische bazen neer te halen. Wild inhakken op de wezens is geen goed idee, je zal voorzichtig op zoek moeten gaan naar hun zwakke plek, hen beklimmen en zo hun zwakke plekken raken. Zelfs het beklimmen van de kolossen is al vaak een hele opgave zodat het gevecht eerder een puzzel is welk zo'n half uur tot een uur kan duren in zijn totaliteit waarbij het gevecht van begin tot eind spannend is.


De gameplay - met uitzondering van de toevoeging van Trophies - werd dus ongemoeid gelaten, maar aan de graphics werd wel gesleuteld. Beide games kregen een HD upgrade en 3D ondersteuning, met zeer positief resultaat. Vooral Shadow of the Colossus ziet er hierdoor eerder uit als een eerste generatie PlayStation 3 titel dan als een laatste generatie PlayStation 2 game. Dankzij ijzersterk level-design maakt het ook niet uit dat beide spellen niet de meest moderne graphics hebben. Ze zijn namelijk zo ontworpen dat je grote delen van de tijd kunt genieten van de omgevingen en - in het geval van Shadow of the Colossus - van de vijanden die je erin tegenkomt. Sony gebruikte wel een deel van de extra rekenkracht om de framerate van Shadow of the Colossus te stabiliseren. Op de PlayStation 2 had de game zware framerate-problemen, maar op de PlayStation 3 loopt deze nu zeer vlotjes.

ICO & Shadow of the Colossus Classics HD is een welkome toevoeging aan de PlayStation 3 line-up. De games zijn niet zo knap als moderne PlayStation 3 games, maar dat is geen bezwaar. Je zal zowel van gameplay als graphics genieten, waarbij dit het soort games zijn welke videospellen tot een kunstvorm kunnen verheven. Zowel ICO als Shadow of the Colossus zijn zoveel jaar later nog steeds aanraders, zeker voor de lagere prijs van een Classics HD titel.