Van platformers zijn er velen en uniek zijn in een overval genre is een kunst. Ewoud van der Werf en Nils Slijkerman beheren deze kunst, als er namelijk één woord is dat we op hun game SCHiM kunnen plakken dan is het wel uniek.
Hoewel je er mogelijk nooit weet van had zijn Schimmen altijd aanwezig. Alles om je heen, of het nu levende wezens of objecten zijn, hebben schaduwen waarin een Schim leeft. Deze zwarte substanties, gekenmerkt door hun twee heldere ogen, zijn de zielen van ieders bestaan en het is om deze reden belangrijk dat de twee nooit van elkaar gescheiden worden. Dit is ook terug te zien aan het begin van de game. Een kleuter gaat onbezorgd door het leven en de connectie met zijn Schim is weergegeven door een lijn die de twee met elkaar verbindt. Ook in de latere momenten van zijn leven, zoals bij het afstuderen en het verliezen van een baan, blijft deze verbinding bestaan. Tot er een moment komt waarbij de twee los van elkaar worden gerukt en je Schim tracht om terug te keren naar de mens waar hij toe behoort. Om het verhaal te vertellen is er geen gebruik gemaakt van tekst of duidende audio. Enerzijds juich ik dit toe, anderzijds zorgt het er wel voor dat je sommige situaties zelf in moet vullen en een deel van de mogelijke context verloren gaat.
Wat direct opvalt is de grafische stijl. Je zou het simplistisch kunnen noemen, ware het niet dat dit een negatieve toon heeft. Door gebruik te maken van slechts twee of drie kleuren, welke per level variëren, is het vooral heel duidelijk en worden er mooie contrasten gevormd. De verschillende objecten, dieren en mensen zijn eenvoudig getekend, zonder dat het effect verloren gaat. Dit komt mede omdat er gebruik is gemaakt van motion capture om bewegingen natuurgetrouw over te brengen. Voor ons Nederlanders is de inspiratiebron ook duidelijk. Veel van de omgevingen zijn gebaseerd op voor ons bekende aspecten, zo rijden er fietsers rond, zie je molens, begeef je je langs de grachten en kom je andere dingen tegen waar ons land bekend om staat.
Zoals gezegd is het doel van SCHiM om je terug te laten keren naar je eigenaar, iets wat je in meer dan zestig levels doet die variëren van enkele minuten tot ongeveer een kwartier. Gedurende een uur of vier spring je van schaduw naar schaduw in levels die soms lineair zijn, en op andere momenten een meer open opzet kennen. Om hierop in te haken zijn er collectibles, veelal verwaarloosde objecten van wie de verbinding met de Schim niet langer aanwezig is. Een voorbeeld is een fiets die in de sloot is gegooid en een hereniging pas plaats kan vinden als je het object gevonden hebt.
Om je tussen de schaduwen te begeven kun je één grotere sprong maken, gevolgd door een kleinere sprong om jezelf te corrigeren. Wanneer je na dit moment niet in een schaduw terecht bent gekomen zul je worden teruggeplaatst naar een vorig punt en dat gaat op momenten gepaard met de nodige irritatie. Daar waar je verwacht dat je terug zult gaan naar het laatste schaduwpunt vloog ik soms een heel eind terug, of juist vooruit. Deze willekeur zorgt ervoor dat je lastige situaties soms meermaals moet zien te overwinnen. In eerste instantie zul je hier nog weinig last van hebben. Door de lineaire opzet volg je veelal één rechte lijn, terwijl je in latere levels echt je weg moet zien te vinden.
Iedere schaduw heeft zijn eigen interactie, van een hond die gaat blaffen tot een transformatorhuisje die lampen laat branden. Op deze manier creëer je nieuwe schaduwen of ben je ze juist aan het verplaatsen om tot je einddoel te komen. De locatie van dit doel is met een druk op de knop altijd duidelijk, zodat je weet welke richting je op moet gaan. Door de collectibles loont het echter ook om van dit pad af te wijken.
Helaas is de camera op momenten een storende factor om je een goed overzicht te geven. Weliswaar kun je kiezen uit vier hoeken, alsnog zijn er situaties die je in een dode hoek laten kijken. Een camera die je geheel vrij had kunnen bewegen had mogelijk een oplossing geweest. Een ander kritiekpunt is dat de routes niet altijd even duidelijk zijn. Op deze momenten ga je lukraak interacties uitvoeren met objecten of meeliften met voertuigen. Ik zou het toejuichen als er een mogelijkheid komt om niet alleen vooruit te blikken naar waar je eindpunt is, maar ook uit te zoomen om een beter overzicht te krijgen. Ondanks deze kritieken is SCHiM een unieke game waar ik zeker nog wat uurtjes in ga stoppen, na het uitspelen zijn er namelijk nog genoeg collectibles om te vinden en kun je jezelf op verschillende manieren uitdagen. Naast de optie om checkpoints uit te schakelen, waardoor je bij een foute spring weer aan het begin van een level moet beginnen, kun je ook de tweede sprong uitzetten of trachten het einde te bereiken met slechts twintig levens. De ontwikkelaars denken er zelfs nog over na om een timer toe te voegen voor speedrunners, iets waar SCHiM zeker geschikt voor is.
Beoordeling
70
Ondanks enkele punten die beter uitgewerkt hadden mogen worden is SCHiM een unieke ervaring binnen het platformgenre. Net zoals je jezelf als kind vroeger regels oplegde dat je alleen in de schaduwen mocht lopen, daar is dit simpele idee uitgewerkt tot een leuke game.
