Tjonge, Carrier Command, dat brengt herinneringen naar boven! Het heeft een poosje geduurd maar uiteindelijk is de remake van de klassieker uit 1988 in ons midden. Pas wel op want een remake van een topper kan twee richtingen uitgaan: een geweldige game of een enorme flop. Met plezier nam Gamed het roer over om na te gaan of dit spel drijvende blijft.

Carrier Command brengt je twee keuzes om de game te spelen: campaign en strategy game. In de campaign nemen we de rol aan van Lt. Myrik, een veteraan wiens doel nu zal bestaan om controle te nemen over een vijandelijk carrier. Niet langer zitten we op aarde maar op euh... een andere planeet. Deze bestaat namelijk uit veel water, een grondstof die op aarde niet meer veelvuldig aanwezig is. Hoe het met de biervoorraad staat, is natuurlijk belangrijker maar daar wordt met geen woord over gerept. De campaign begint met een FPS missie, waar we directe controle over Myrik hebben. Gedurende deze uitgerekte campagne zullen er nog soms van deze missies opduiken en helaas is dat geen goed punt. Voor de 'normale' gameplay zoals het besturen van vliegtuigen en tanks is auto-aim een verplichte functie maar voor de FPS gedeeltes is het eigenlijk overdreven. Je hoeft immers enkel in een bepaalde richting te kijken en een seconde te klikken om vijanden neer te leggen. Gelukkig draait dit spel niet enkel om deze saaie gedeeltes en heeft het meer in petto.

Daar waar de campagne eigenlijk een extreem uitgerekte tutorial moet aanbieden van ongeveer tien tot vijftien uur, is de hoofdbrok van het spel Strategic game. Niet langer zal je je tijd verspillen met de saaie shooter-gedeeltes en kan er geconcentreerd worden op het beheren van je schip, zijn vliegtuigen en bijhorende amfibie-voertuigen. Van elk type krijg je vier eenheden die op verschillende manieren kunnen uitgerust worden. Zo kan je bijvoorbeeld verschillende pantsers toepassen, ten koste van de beweeglijkheid van die eenheid. Ook zijn er vanzelfsprekend verschillende wapens om te gebruiken. Deze variëren erg veel. Er zijn lasers, plasma-kannonen, gatling-guns, machine-guns en verschillende raketten. Elk heeft een voordeel en een nadeel. Zo zullen lasers erg precies zijn maar overhitten ze snel en kunnen ze niet enorm veel ammunitie meedragen. Het lijkt erg tactisch maar voor je manta (vliegtuig & heli combo) eenheden is er een combinatie waarvan het afwijken nutteloos overkomt. De grondvoertuigen zijn iets meer gevarieerd en zijn de enige eenheden die capsules kunnen dragen die benodigd zijn om eilanden te herstellen of over te nemen.


Het doel van de game is om vijandelijke eilanden over te nemen en hun vliegdekschip tot gruzelementen te herleiden. Een simpel concept dat gegarandeerd leuk kan zijn. Als je aan een eiland arriveert, undock je de eenheden die ingezet moeten worden. Je geeft ze orders of er kan manueel ingegrepen worden. Sommige eilanden hebben scramblers of firewalls die eerst gedeactiveerd moeten worden voordat het command center overgenomen kan worden. Nu moet dit slechts herhaald worden totdat de speler alleenheerser van de archipel wordt. Dat klinkt misschien eentonig maar de variatie in eilanden en sterkte van hun verdediging zorgt enigszins toch voor afwisseling. Helaas zijn er enkele fundamentele gebreken aanwezig in Carrier Command. Om te beginnen, de vijandelijke carrier AI. Deze doet namelijk niets anders dan wegvaren als de speler hem probeert aan te vallen en bij momenten blijft hij gewoon stilstaan zonder terug te vuren. Met zo een AI zou je haast verwachten dat hij voor een strand vast komt te zitten of tegen een ijsberg vaart.

Het grootste hekelpunt is echter niet de AI van je vijanden, maar van je eigen eenheden, met name de AI en pathfinding van de walrus eenheden. Als je deze orders geeft terwijl ze dicht bij elkaar staan, doen ze liever een Russische volksdans dan jouw bevel opvolgen. Mocht je toch geluk hebben en beginnen ze er eindelijk eens aan dan kan het nog mislopen. Als ze bijvoorbeeld een brug moeten oversteken, is er 85% kans dat ze er doodleuk naast de brug rijden en vast komen te zitten in het ravijn. Ook een simpele helling kan een probleem vormen want als ze er niet over geraken, proberen ze liever duizend keer dan dat ze een omweggetje maken. Die keren dat ze nou net geen omweg moeten maken, rijden ze het halve eiland rond om te gaan repareren. Rechtstreeks door het vijandelijke kamp. De Artificiële Idioot in dit spel is zo mogelijk van het zwakste dat ik ooit heb meegemaakt. Het wordt dus babysitten op je landeenheden en ze één voor één over een brug loodsen. Wat een tijdverspilling en serieuze domper op het plezier betekent.


Tevens zal je veel tijd spenderen in dit spel met te wachten op van alles en nog wat. Ofwel tot je eenheden terug aan boord van je schip zijn om naar het volgende eiland te gaan of wachten totdat jouw productie klaar is en de items geleverd worden. Dit kan soms, I kid you not, een half uur of langer duren. Daar zit je dan, te staren naar je scherm, wachtend op nieuwe eenheden of brandstof om verder te kunnen. Maar Maarten! Alt-tab dan en kijk een filmpje of check Gamed? Nope. Het spel pauzeert gewoonweg als je het spel niet actief hebt. Op dit moment is er dus een reden om de consoleversie aan te schaffen. Dan kan je tenminste het kanaal wijzigen terwijl je wacht. Er is dan wel een programma waarmee je de tijd kan versnellen (CheatEngine) maar echt efficiënt is het toch ook niet allemaal. Een rare keuze van de ontwikkelaars om deze timewarp niet manueel te maken want je koopt toch geen spel om een half uur met je duimen te zitten draaien?

Nou goed, op technisch vlak is Carrier Command zeker te pruimen. De omgeving geniet van mooi detail en ook eenheden zien er overtuigend uit. Een pluim gaat zeker en vast naar de weerseffecten en dynamische dag- en nachtcyclus. Zo zal een sneeuwstorm echt irritant zijn om door te geraken want je zicht is zeer miniem. Ook zandstormen, regenbuien en stormen worden prachtig weergegeven. Het geluid is eveneens in orde, maar niet meer dan dat. De stemmen tijdens de campagne (vooral die van het hoofdpersonage) zijn best irritant en de dialogen zijn zo cheesy als een B-film uit 1980 met Dolph Lundgren in de hoofdrol. Geluidseffecten zijn aanvaardbaar maar missen overduidelijk een dosis 'oomph'. De muziek komt soms gepast, soms ongepast. Ben je gewoon aan het terugrijden naar je schip, knalt er plots een soort Skyrim soundtrack door je speakers. Nou spannend zeg, rotsen ontwijken enzo.


En dat brengt ons natuurlijk bij de conclusie! Als je echt een enorme fan was van het origineel, zul je ook wel plezier beleven met Carrier Command: Gaea Mission. Maar wees gewaarschuwd! De lange wachttijden in de gameplay en haast onbestaande AI van je eenheden zullen zeker voor frustratie gaan zorgen. Eigenlijk is dat jammer want zonder die twee zware minpunten zou de game heel wat plezieriger zijn geweest. Maar aangezien dit niet het geval is, zal je dat ook merken aan de score. Mensen die twijfelen of ze deze game nog willen aankopen, kunnen misschien beter wachten totdat de AI gemaakt (of geïmplementeerd) wordt, hetgeen waarschijnlijk nooit zal gebeuren als we moeten afgaan op de patches van Bohemia's vorige games (waaronder ArmA II). Spijtig om een game met zoveel potentieel te zien zinken.