We hebben er dertien jaar op moeten wachten en nu is daar dan eindelijk een nieuwe TopSpin. Een franchise die ik hoog heb zitten en waar vele uren in zijn gegaan, vraag is of deze magie nog altijd aanwezig is.
De introductie weet de sfeer in ieder geval meteen goed neer te zetten. Je duikt direct in een wedstrijd tussen Roger Federer en Andy Murray en speelt enkele belangrijke punten. Wat misschien niet geheel de bedoeling is van deze introductie, is dat de expressieloze gezichten meteen in het oog springen. Net als bij vele andere sporten komt er ook bij tennis een hoop emotie kijken, alleen zien we dit niet terug. Sowieso was ik wat teleurgesteld over de gezichten. Daar waar Federer nog wel te herkennen is kan dit niet worden gezegd voor Murray. Een kritiek dat toepasbaar is op het totale roster, dat bestaat uit huidige namen als Alcaraz en Medvedev, en oudgedienden als Agassi, Sampras en Serena Williams.
Eenmaal enkele ballen geraakt is het oefenpotje afgelopen en is het tijd om … te oefenen! Om alle fijne kneepjes te leren staat oudgediende scheldkanonnade John McEnroe klaar in de TopSpin Academy. Alle aspecten komen aan bod, denk aan de verschillende slagen en wanneer je deze het beste kunt gebruiken, en je positionering op de court. Wanneer je een bal slaat gaat er een meter lopen en door deze in het groen los te laten lever je de perfecte return. Bij iedere slag krijg je direct feedback door aan te geven of je return te snel, te laat, goed of perfect is. Verschillende slagen vereisen een andere timing en daarmee tracht ontwikkelaar Hangar 13 meer realisme te implementeren. In deze opzet slagen ze slechts deels. Bij iedere slag ben je toch vooral naar de meter aan het kijken en ook na vele uren spelen kreeg ik de timing nooit echt lekker onder de knie. Wel moet gezegd worden dat het steeds iets beter ging en het loont dan ook om te blijven oefenen. Realisme op het court zelf is goed uitgewerkt, zo hebben de verschillende ondergronden daadwerkelijk een andere invloed op de gameplay.
Als je genoeg vertrouwen hebt gekweekt is het tijd om via de uitgebreide MyPlayer je eigen personage te creëren en carrière te gaan maken. Als beginnende speler heb je matige statistieken en door te trainen en toernooien af te werken vergaar je punten die je in kunt zetten voor bijvoorbeeld je forehand, backhand, service, volley en conditie. Dit laatste element is belangrijk, met een slechte conditie zul je na een langere rally uitgeput raken en loop je minder snel en raak je ballen minder goed. De ontwikkelaar voert dit wel erg ver door, zo is het niet erg realistisch dat je energie in de eerste wedstrijd van een toernooi na een paar punten al terugloopt. Energie is overigens wel terug te winnen door niet voortdurend power shots te maken, simpelweg een tikje op de knop is met de juiste timing ook voldoende om punten te winnen.
De opzet van MyCareer is behoorlijk saai ingevuld. In een maand kun je één training afwerken, deelnemen aan een speciaal opgezette uitdaging en aan ATP toernooien. Je uiteindelijke doel is om de nummer één van de wereld te worden en de weg richting dit doel is een herhaling van zetten. Weliswaar introduceren ze zo nu en dan extra elementen, denk aan het inzetten van een coach of vrijspelen van locaties om je reistijden te verkorten om energie te besparen, alleen iets meer persoonlijkheid had welkom geweest. In plaats daarvan verloopt alles via menu’s, tekst en voice-overs. Wel zul je altijd met een schuin oog naar de planning moeten kijken. Wanneer je energie onder de 35 procent komt heb je kans om lichte blessures op te lopen en als dit eenmaal onder de 15 procent komt kan het zijn dat je maandenlang aan de kant staat. Tijdig rust nemen om te herstellen is dan ook belangrijk.
Wanneer je liever wil spelen als een gevestigde speler is dit mogelijk in 2K Tour, en ook online kun je je krachten meten met je eigen gecreëerde speler of een tennisser uit het heden of verleden. Helaas is het niet mogelijk om direct een match tegen een vriend te spelen en ook dubbelen is online vooralsnog niet mogelijk. Het staat haaks op het realisme dat ze wel weten te bewerkstelligen met de implementatie van de vier hoofdtoernooien – de US Open, Wimbledon, Australian Open en Roland Garross –, en de negen ATP Masters 1000, en de tegenstanders die goed weerstand bieden en zelf ook fouten maken. Door vijf verschillende moeilijkheidsgraden is er voor iedereen wel een niveau die bij je kwaliteiten past.
Op voorhand vreesde ik voor de microtransacties maar gelukkig blijkt dit nergens voor nodig. Ja, je kunt punten kopen, en nee, hier krijg je geen voordeel bij. Het draait voornamelijk om cosmetische items, met als enige uitzondering de mogelijkheid om een XP-boost te kopen. Gelukkig is de invloed hiervan minimaal en kun je de punten ook gewoon verdienen door te spelen. Ondanks deze geruststelling viel TopSpin 2K25 me toch een beetje tegen. Het is zeker geen slechte tennisgame, alleen had ik er na dertien jaar meer van verwacht. De gameplay had iets meer arcade gemogen, de opzet van de carrière is saai en eerder toegezegde online gameplay – waaronder de mogelijkheid om te dubbelen – worden pas later toegevoegd. De competitieve speler in me zal nog wel de nodige online potjes spelen, alleen gaat dit niet gepaard met de nostalgische gevoelens waar ik op gehoopt had.
Beoordeling
75
We hebben er dertien jaar op moeten wachten, maar eindelijk is de TopSpin franchise terug. De ontwikkelaar heeft ervoor gekozen om voor iets meer realisme te gaan, een keuze die ik niet toejuich, hoewel oefening in dit geval kunst baart. De ietwat saaie Career is een smetje op de modi, want de verveling slaat hier te snel toe. Mocht je weinig hebben met online spelen dan is het ook maar de vraag of je er niet te snel op uitgekeken zal raken.
