Terwijl de UFC de serieuze vechtsport belicht zorgen federaties als TNA en WWE voor entertainment in gescripte evenementen. Dat er achter de schermen wel degelijk een serieuze strijd gaande is bewees ook de Attitude Era, een periode waarin WWE 13 zich op richt.

In onze eerdere preview gingen we al in op deze periode die vele miljoenen kijkers jarenlang in zijn greep hield. Zij keken naar iconische momenten als DX die binnen viel bij WCW, Mankind die door The Undertaker van een kooi werd geworpen, The Rock die heel werd, de Montreal Screwjob, de geboorte van Austin 3:16 en de betrokkenheid van Mike Tyson. Veel van deze momenten komen voorbij in de verhaallijn uit WWE 13, waarbij we de hoogtepunten in zes hoofdstukken doorlopen en bekijken door de ogen van bijvoorbeeld Stone Cold Steve Austin en The Rock. Het leuke is dat we niet alleen maar momenten aan het naspelen zijn, door de afwisseling met filmpjes en tekstuele uitleg herbeleven we het verleden of nemen we juist kennis van vroegere gebeurtenissen. De Road to Wrestlemania verhaallijn uit vorige WWE delen is hiermee komen te vervallen, hetgeen echter niet als een gemis voelt, maar juist als een frisse wind.


Leuk detail is dat je met het winnen van de match nog niet de hele geschiedenis leert kennen, hiervoor heeft de ontwikkelaar secundaire opdrachten ingevoerd. Eerder noemde we al het voorbeeld van The Undertaker die Mankind van de Steel Cage worp door de tafel van de commentatoren, enkel wanneer ook jij dit doet krijg je inzicht in de volledige geschiedenis. Vind je dit echter niet zo interessant dan kun je de secundaire opdrachten links laten liggen en simpelweg voor de winst gaan.

Juist door deze Attitude Era ligt veel aandacht in het verleden, zo ook bij de Superstars. We zien niet alleen oude namen, maar ook nog altijd actieve worstelaars uit deze periode in hun oude voorkomen. Ook aan de hedendaagse worstelaars is gedacht, hoewel deze line-up iets minder compleet is dan gehoopt. Met name het gemis van AJ Lee, Ryback en de United Champion Antiono Cesaro vallen op, allen zijn ze de laatste tijd veel in de spotlights gezet en laten zich nu enkel tegen betaling toevoegen aan het roster. Het is jammer dat THQ deze grotere namen niet gratis ter beschikking stelt.


Naast de Attitude Era zit WWE 13 ook dit jaar weer goed qua content, waarbij we online kunnen spelen, worstelaars aan kunnen passen, eigen shows kunnen creëren, titels veranderen, finishers bedenken en in de Universe Mode een doorlopende show als manager kunnen samenstellen. Hoewel veel van deze modi bekend zijn voor de fans is wel duidelijk dat er de nodige toevoegingen zijn gedaan om ze toch weer nieuw aan te laten voelen, toch mag de interface weleens een nieuwe lik verf gebruiken.

Iets minder enthousiast zijn we over het geluid, hetgeen wel wat uitleg vereist. Om de oude tijden te doen herleven zijn veel van de klassieke opkomstmuziekjes (en bijkomende visuele achtergronden) opnieuw gebruikt en ook de stemmen zorgen misschien wel voor het ‘vroeger was het toch echt beter’-gevoel. Leuk is ook dat citaten van de commentatoren uit die tijd zijn gebruikt om de iconische momenten opnieuw te onderstrepen. Dit laatste vormt tegelijkertijd een probleem, het maakt namelijk duidelijk dat het hedendaagse commentaar hier net iets op achter blijft. Deze tweedeling is ook in de graphics waarneembaar, zo zien sommige gezichten er wat onwerkelijk uit en zijn er enkele animaties die niet vloeiend in elkaar over lopen.


Deze animaties zijn één van de terugkerende problemen in de franchise, ook dit jaar zijn er enkele opvallende momenten waarbij bewegingen niet helemaal goed aansluiten en objecten verkeerd reageren. Hoewel dit door de Predator Engine, ingezet met WWE 12, al is teruggedrongen blijven deze momenten bestaan. De belevenis blijft ondanks deze kritieken overeind staan aangezien het kleine puntjes zijn, zo werkt de gameplay weer heerlijk en is de grootte en zwaarte van een worstelaar daadwerkelijk van belang voor zijn acties, of je moet dit uiteraard uit zetten binnen de opties. Het maakt WWE 13 tot een indrukwekkend totaalpakket die ons af doet vragen hoe THQ dit met WWE 14 wil verbeteren, of de WWE moet in de tussentijd een overnamebod hebben gedaan op TNA.