Vraag mij naar een top vijf van mijn beste games ooit gespeeld en The Legend of Zelda: A Link To The Past zal altijd bovenaan staan. Het is de game die ik minstens vijf keer van begin tot einde heb doorgespeeld (inderdaad, ik had vroeger veel vrije tijd) en die ik nog altijd beschouw als een tijdloos meesterwerk. Het is dan ook niet gek dat ik stond te springen toen Nintendo de Zelda titel A Link Between Worlds aankondigde.

Opvallend genoeg droeg de game bij zijn aankondiging deze naam nog niet, toen heette het spel simpelweg A Link To The Past. Het betrof een werknaam die niet zomaar gekozen was, het verhaal speelt zich namelijk af binnen de wereld van de SNES klassieker uit 1992. Een opvallende overeenkomst waarin we echter niet met hetzelfde hoofdpersonage spelen. Tussen het origineel en deze Nintendo 3DS uitgave liggen zes generaties, waardoor we te maken hebben met een reďncarnatie van Link. De wereld zelf bevat echter veel overeenkomsten, waarbij te denken valt aan Hyrule en de Dark World. Het klinkt misschien als een herhaling van zetten, maar gelukkig laat de gameplay zien dat Nintendo zich er niet makkelijk vanaf heeft gemaakt.


Wanneer we Link besturen gebeurt dit middels een bovenaanzicht, zodat we een goed overzicht hebben van de omgeving en de acties die hij hierin kan maken. Interessant is echter de mogelijkheid om Link tegen een muur aan te laten plakken en zich vanaf een zijwaarts perspectief te laten bewegen. Deze overzetting tot een wandtekening laat je op locaties komen die op het eerste gezicht onbegaanbaar lijken te zijn en ons als speler anders na laten denken over onze acties. Het stopt echter niet bij deze horizontale verbreding van de actie, ook op verticaal vlak heeft Nintendo de diepte gezocht. Een kerker kan bijvoorbeeld bestaan uit verschillende lagen die middels trampolines doorgrond kunnen worden. In combinatie met de 3D beelden moet dit schitterende plaatjes op gaan leveren.

Een andere belangrijke verandering in de game is dat we vanaf een gegeven punt in het spel zelf mogen bepalen hoe we de kerkers willen doorlopen. Dit alles valt samen met een nieuw personage onder de naam Ravio. Deze winkelier heeft in zijn shop verschillende voorwerpen liggen die Zelda fans bekend voor zullen komen, denk aan de hookshot, pijl en boog en de hamer. Al vanaf het begin van de game kun je deze items aanschaffen of zelfs huren, niet langer is het dan ook nodig om de verschillende voorwerpen op te sporen. Het is een verfrissing waarmee Nintendo aan geeft dat A Link Between Worlds zeker geen simpele herbeleving moet worden van A Link To The Past.


Ondanks deze positieve lofzang is er toch een puntje van kritiek. In een presentatie heeft Nintendo aangegeven dat ieder wapen, los van het zwaard, magie vereist. Links onderin het scherm is te zien hoeveel magie je nog hebt, waarbij deze automatisch bijgevuld zal worden. Je zult dus niet langer op jacht hoeven te gaan naar een nieuwe voorraad pijlen, simpelweg even wachten is voldoende om ze weer af te kunnen schieten. Het lijkt een knieval te zijn naar de casual gamer om het spel zo toegankelijker te maken, voor de ervaren Zelda gamer als ikzelf is het nogal een grote scheidingsbreuk met het verleden. Een definitief oordeel valt echter pas te vellen vanaf 22 november wanneer The Legend of Zelda: A Link Between Worlds in de winkels zal liggen en tevens digitaal verkrijgbaar is vanuit de eShop.