De charts worden veelal gedomineerd door sequels. De nieuwste Call of Duty, Battlefield, FIFA en Grand Theft Auto uitgaven staan jaarlijks garant voor miljoenen verkopen, waardoor veel ontwikkelaars zich beperken tot vervolgen. Gelukkig speelt niet iedereen het op safe, zo werkt het in 2010 opgerichte Respawn Entertainment aan een geheel nieuwe titel onder de naam Titanfall.

De totstandkoming van de studio is meermaals besproken, maar voor de volledigheid nog een kleine terugblik. Na een vermeende contractbreuk van Jason West en Vince Zampella werd het duo in maart 2010 aan de kant geschoven door Activision, het moederbedrijf van ontwikkelaar Infinity Ward. Samen met veel andere medewerkers van de studio, die hiervoor hun contract indienden, werd Respawn Entertainment opgericht. Hoewel Jason West in maart vorig jaar liet weten vanwege familieomstandigheden zijn werkzaamheden voor de studio neer te leggen, mogen we vanaf 13 maart toch aan de slag met de multiplayer, first-person shooter Titanfall.

Dat het team voorheen aan Call of Duty titels werkte, is te merken aan de snelle gameplay die ook in deze titel de boventoon voert. Dat het echter geen kopie betreft merken we onder andere aan de proloog en epiloog welke zich voor en na een match afspelen. Vanuit een dropship krijg je orders mee en na de afronding van een gevecht zien we het verliezende team vluchten met in diens kielzog de overwinnaars. Om het gevoel van overwinning nog eens te versterken kun je extra XP vergaren door iemand van het verliezende team om te brengen. Getracht is om met dit soort features je meer betrokken te laten zijn binnen het strijdgeweld, maar aangezien dit soort momenten slechts zo’n dertig seconden duren, hoeven gamers die hier niet op zitten te wachten zich niet lang te ergeren.


Qua gameplay tracht het spel een eigen identiteit te verkrijgen door de schietactie te combineren met het zogeheten parkour, een bewegingsvrijheid die ook naar voren kwam in Mirror’s Edge. Was een billboard voorheen niets meer dan opsmuk voor een level, daar is het nu een manier om je – middels een sprint – van het ene gebouw naar het andere mee te begeven. Het is zelfs mogelijk om halverwege een sprint jezelf vast te pinnen met een mes zodat je een stabielere aim hebt voor het richten. Ook de implementatie van dubbele sprongen zorgt ervoor dat de gameplay snel en dynamisch is, waarbij het minstens even belangrijk is om in de gaten te houden wat er verticaal als horizontaal gebeurt. In cover blijven lijkt in deze game dan ook verre van de beste oplossing te zijn.

Ieder van de twaalf (menselijke) spelers in de game worden Pilots genoemd en komen in drie klassen: de Rifleman, de Assassin en de Close Quarters Battle. Allen hebben ze hun eigen wapens en specialismen, maar er is één overeenkomstig punt: het inzetten van een Titan. Wanneer een match start loopt er een timer die je kunt versnellen door andere spelers uit te schakelen. Is de timer eenmaal ten einde dan bepaalt de speler waar de Titan neer zal komen, waarna deze dertig seconden is beveiligd middels een krachtveld. In deze tijd kun je beslissen om de Titan in een Guard-modus te plaatsen, waarbij hij een gebied beschermt of je achtervolgt, of dat je er zelf in stapt.


Zittend in een Titan verandert de gameplay, hoewel zeker niet langzaam kun je niet langer kruipen of springen en heb je enkel een korte dash tot je beschikking. Bijkomend voordeel is dat je veel schade uit kunt delen en kunt incasseren. Mocht het vuur dat je aan de schenen wordt gelegd toch te heet worden dan kun je altijd nog ontsnappen middels de eject-knop. De tegenstander zal immers ten doel hebben om je zo snel mogelijk te ontdoen van je Titan, hetgeen te bereiken is door de krachtbron bloot te leggen en deze te vernietigen. Net als de spelersklassen komen ook de Titans in diverse smaken, zo is er bijvoorbeeld de loggere Ogre die veel schade kan incasseren en de snellere, maar meer kwetsbare Stryder.

Het lijkt erop dat Titanfall een multiplayer shooter gaat worden met een eigen gezicht, maar toch blijven er nog enkele vragen overeind. Zijn twaalf spelers bijvoorbeeld niet wat minimalistisch in het hedendaagse shooterlandschap? En had er niet wat meer kleur gekund in de grijze screenshots die ons werden voorgeschoteld? Het zijn vragen waarvan de invulling nog heel even op zich laat wachten, maar waar we zeker op terug zullen komen eens de game in de winkels ligt.