Al binnen een jaar na diens lancering besloot Microsoft om de Xbox One ook zonder Kinect aan te bieden. Het is wellicht om deze reden dat Dance Central Spotlight redelijk geruisloos werd uitgebracht, wij trokken onze dansoutfit aan om te kijken of dit terecht is.

In vergelijking met eerder verschenen Dance Central delen is er met Spotlight een verandering doorgevoerd: gekozen is voor een digitale release met een prijskaartje van tien euro. Voor dit bedrag krijg je tien nummers, een kleine verzameling die uit te breiden is door nieuwe nummers in de Store te kopen. De nummers waar je direct op kunt dansen worden gevormd door artiesten als Lorde ('Royals'), Avicii ('Wake Me Up') en Pharrell Williams ('Happy'). Tevens zal het mogelijk zijn om eerder aangeschafte nummers van voorgaande games te importeren, echter is het aanbod hiervan vooralsnog mager. Harmonix belooft echter beterschap en zal de nummers geleidelijk invoeren.


Qua gameplay is de opzet op het eerste gezicht nauwelijks aangepast ten opzichte van eerdere delen. Als speler sta je voor de Kinect camera, terwijl je de bewegingen van de danser(es) op het scherm moet imiteren. Om te weten welke danspas je op moet volgen staan er rechts kaartjes die precies aan geven wat er van je wordt verwacht. Neem je de betreffende danspas verkeerd over, dan zal deze ledemaat op het scherm rood kleuren. Net als bij eerdere Harmonix titels, zoals Guitar Hero en Rock Band, is er nu ook een score multiplier. Wanneer je meerdere danspassen op rij goed doet, zal je score hierdoor verder oplopen.

Wat eveneens terugkeert zijn de vier moeilijkheidsgraden uit de voorgaande games, te weten Beginner, Easy, Normal en Hard. Nieuw is dat er ditmaal een tweede, alternatieve routine aan ieder van de liedjes is toegevoegd, evenals een Cardio en Strength optie. Het geeft de nummers daadwerkelijk een compleet andere choreografie, hetgeen de herspeelbaarheid zeker verlengt. Leuk is ook dat je ditmaal tijdens een nummer een oefenmodus in kunt roepen, waarbij je pasjes in een langzamer tempo kunt proberen alvorens jezelf in het diepe te storten.


Toch kleven er ook enkele nadelen aan de nieuwe opzet van het spel. Een verhalende modus is bijvoorbeeld geheel verdwenen. De één zal dit niet als een gemis zien, echter vond ik het persoonlijk een leuk manier om je dansjes meer betekenis te geven. Een andere, minder geslaagde implementatie is dat je in het begin enkel met de makkelijke danspassen aan de slag kunt. Omdat alle tien nummers direct beschikbaar zijn hoef je deze niet vrij te spelen, in plaats daarvan dien je de hogere moeilijkheidsgraden juist te ontgrendelen. Dit laatste doe je door Flawless ratings in een nummer te behalen, echter krijg je soms niet genoeg feedback om te weten waar je een fout maakte. Qua content is de game magerder dan diens voorgangers, waarbij je nu slechts zes dansers kunt selecteren en er vrijwel geen alternatieve outfits zijn om vrij te spelen.

Spotlight kan dan ook gezien worden als een uitgeklede versie van de voorgaande delen, echter is dit door de prijs prima te verklaren. Hoewel er enkele keuzes zijn doorgevoerd waar kritiek op gegeven kan worden, neem het gegeven dat je eerst op een lagere moeilijkheidsgraad zult moeten dansen, geeft de game je voor een klein bedrag een prima danservaring.