In 2002 verschenen Pokémon Ruby en Sapphire voor de Game Boy Advance. Deze Poké-generatie verfijnde oude en introduceerde nieuwe mechanieken die vandaag de dag nog steeds als de bouwstenen voor de serie dienen. De speelelementen die later geďntroduceerd zijn, kun je nu ook terugvinden in de remakes Pokémon Omega Ruby en Alpha Sapphire die vandaag onder de loep worden genomen.

Velen zullen Pokémon Ruby en Sapphire herdenken aan de muziek die draait om de trompetten en de vele waterwegen die de Hoenn regio kenmerkt. Het derde Pokémon kleur-duo kan ook gezien worden als de eerste reboot die de serie ondergaan heeft. De generatie gaf leven aan 135 nieuwe Pokémon en oude Pokémon kwamen pas na tientallen uren spelen aan bod. Spelers die bekend zijn met de GBA spellen, zullen dan ook met veel nostalgie door Pokémon Alpha Sapphire en Omega Ruby spelen. Vanaf het moment dat je het spel opstart, krijg je veel dingen te zien die geďnspireerd zijn op de originele spellen, of in het geval van de intro zelfs de oude GBA introductie erbij pakt. De muziek hoewel vernieuwd, doet niks af aan de oude klanken. Het verhaal is over het algemeen geweldig en je bezoekt ook nog steeds dezelfde steden om dezelfde gymleaders te verslaan voor dezelfde badges.


Hoewel het spel veel terug valt op de originele games, valt er ook genoeg nieuws te beleven. De game loopt op dezelfde engine die ook in Pokémon X en Y gebruikt wordt, en zorgt ervoor dat de game goed tot leven komt in 3D. De Hoenn wereld komt ditmaal echter niet helemaal goed uit de verf omdat de steden nogal hetzelfde lijken. Een minpunt dat nu sterker opvalt omdat de nieuwere games uit de serie veel meer variatie aanbieden in de gebieden waar je doortrekt. De enkele steden die wel een metamorfose ondergaan hebben, kan ik niet echt geslaagd noemen. De gebieden die wel goed gebruik maken van het nieuwe perspectief zijn jammer genoeg op één hand te tellen.

De remakes introduceren ook het begrip Mega Evolution in Hoenn. Het totale rooster van Pokémon die over deze tijdelijke power-up beschikken is uitgebreid met een vijftiental monsters. De aanpassingen aan de PokéNav zijn een geweldige toevoeging, en geven meer diepte aan het vangen van Pokémon. Pokémon steken soms een lichaamsdeel boven het gras uit, waardoor het mogelijk is om die te besluipen. Pokémon die je op deze manier benadert, hebben het voordeel dat ze een aanval hebben die ze normaal alleen kunnen leren door uitbundig Pokémon te fokken. De PokéNav maakt het mogelijk om het maximale uit deze Pokémon te halen door de mogelijk op chainen - het herhaaldelijk tegenkomen van dezelfde Poké's voor verscheidene bonussen - te herintroduceren. Ook is het nu mogelijk om op elk moment door middel van een item om het luchtruim van Hoenn onveilig te maken. Deze 'soar' modus plaatst je op de rug van een Pokémon waarmee je eerder ontdekte plaatsen kunt bezoeken. Deze optie is te vergelijken met Fly, ware het niet dat de Pokémon met soar niet in je party hoeft te zijn, om gebruikt te worden en daardoor een geweldig alternatief is om te gebruiken.


Daarnaast is er ook een hele nieuwe episode toegevoegd die niet in het origineel te spelen was. Deze saga geeft de speler meer inzicht in de legendarische Pokémon Rayquaza en Mega Evolution. De extra verhaallijn is echter niet echt imposant. De Delta Episode is uiteindelijk één grote fetch-quest die gepaard gaat met vele zinloze dialogen en het voelt daarom ook aan als een goedkope manier om de speeltijd op te rekken. Dit telt extra zwaar omdat de in Pokémon Emerald geďntroduceerde Battle Frontier op enkele referenties na niet in de game zit. De postgame is sowieso karig te noemen, want naast de Delta episode zijn er alleen maar de Battle Maison, een legio aan legendarische Pokémon en de sterke Pokémon League die je tijd waard zijn. Er is in de game ook geen enkele overbrugging aanwezig tussen het verslaan van de oude en nieuwe league waardoor je Pokémon geen plek hebben om sterker te worden voor de laatste vijf confrontaties in de game.

Het aanbod aan Pokémon is daarentegen een groot pluspunt te noemen want samen met Pokémon X en Y is het sinds lange tijd weer realistisch en relatief makkelijk om alle Pokémon te vangen binnen één Pokémon generatie. Makkelijk is echter ook het codewoord als het gaat om de richting waar Pokémon steeds meer naartoe neigt te gaan. Voorgangers X en Y waren al redelijk simpel en Omega Ruby en Alpha Sapphire slaan dezelfde richting in. De game biedt je al aardig snel een item aan dat de experience points, de punten die je Pokémon in niveau doen stijgen waardoor ze sterker worden, verdeelt over alle Pokémon die je bij je draagt. Dit zorgt ervoor dat de Pokémon veel te snel te sterk worden waardoor alle uitdaging binnen een paar uur al ver te zoeken is. Ik raad je dan ook aan om de game te spelen zonder de dat item te gebruiken. Ook heeft de game soms de neiging om je steeds bij de hand te houden, waardoor het ontdekken van je omgeving en vooral de flow van het spel vaak onnodig worden onderbroken.


Desalniettemin doen Pokémon Omega Ruby en Alpha Sapphire precies wat van ze verwacht wordt. Een oude game wordt opgepoetst en alle goede en slechte vernieuwingen worden doorgewerkt. Tegelijkertijd toont deze remake ook aan dat 3D in Pokémon naast de nostalgie geen toegevoegde waarde heeft als de omgevingen hiervoor niet ontworpen zijn. Of dit erg is, zal van de speler afhangen. Het blijft echter als een paal boven water dat Pokémon Omega Ruby en Alpha Sapphire de perfecte game is voor mensen die Hoenn nogmaals willen ervaren of personen die nu toch wel eens willen weten waar de Pokémon hype over gaat.