Zelden werd een achterban zo betrokken bij de ontwikkeling van een game als in Project CARS. De naam verwijst dan ook niet alleen naar de auto’s in het spel, maar laat tevens ‘Community Assisted Racing Simulator’ noteren. Daar waar de ene racer een simulatie pretendeert te zijn kun je er hier simpelweg niet omheen.

Al bij het opstarten van de game zul je gevraagd worden in welke klasse je wilt starten. Op de laagste moeilijkheidsgraad zul je minder hard worden aangepakt, zo hoef je niet te schakelen, zijn er racelijnen die aantonen hoe je een bocht dient aan te snijden en is schade enkel visueel zichtbaar. Vergis je echter niet. Zelfs op deze lagere moeilijkheidsgraad zul je vol aan de bak moeten en kan het kleinste concentratieverlies je duur komen te staan. Verwacht niet dat er een Rewind functie is om je fouten ongedaan te maken, het doel is immers om het realisme zoveel mogelijk te benaderen.

De ontwikkelaar gaat behoorlijk ver in de mogelijkheden hiertoe. Nog voordat je ook maar in de wagen bent gestapt zijn er vele instellingen waar je mee kunt spelen. Te denken valt aan je bandenspanning, de hoeveelheid benzine die er in je tank zit, de downforce die je wilt hebben en ga zo maar door. Opties waar vele duizelig van zullen worden, maar door de Assist opties hoeft dit geen onoverkomelijk probleem te vormen. Wat helaas minder goed helpt is het onoverzichtelijke menu. De opties zijn dermate talrijk dat deze niet goed overzichtelijk worden en de donkere interface helpt eveneens niet mee.


Een ander kritiekpunt vinden we in het aantal auto’s dat de game levert. Hoewel er binnen iedere klasse wel een auto te vinden is blijft het totaalaanbod, zeker in vergelijking met andere racers, beperkt. Een Ferrari en Lamborghini zul je bijvoorbeeld niet tegen komen, hoewel tegelijkertijd genoteerd moet worden dat de ontwikkelaar in de toekomst gratis toevoegingen zal doen. De auto’s die op dit moment al wel onderdeel vormen van de game zijn vanaf de start direct in te stappen. Je speelt dus geen auto’s vrij, maar hebt direct een indrukwekkend wagenpark aan je voeten liggen. De één zal dit als positief ervaren, terwijl de ander enige vorm van progressie mist. Immers, waarom zou je in een mindere auto stappen als diens meerdere al op je staat te wachten?

Qua tracks hebben we geen klagen, of het moet het gemis van een Nederlandse baan zijn. Wat er wel is, is indrukwekkend te noemen. In totaal zijn er meer dan honderd verschillende tracks, verdeeld over zo’n dertig locaties. Allen zien er indrukwekkend uit, waarbij een enkele pop-in gelukkig amper stoort. Wat in onze gespeelde Xbox One versie wel opviel was de minder geslaagde anti-aliasing, hetgeen beter aanwezig is op de PlayStation 4 en de PC. Sowieso is de Xbox One versie met zijn 900p resolutie het ondergeschoven kindje binnen een onderlinge vergelijking, de PlayStation 4 versie draait namelijk op 1080p terwijl de PC gamers hun systeem tot 12k kunnen laten zweten.


Nu zijn al dit soort statistieken natuurlijk niets waard als de game zelf niet lekker rijdt. Al eerder gingen we in op het realisme, hetgeen in al zijn facetten naar voren komt. Je dient bijvoorbeeld rekening te houden met de temperatuur van je banden, hoe het wegdek erbij staat onder weersinvloeden en met welke motor je een race aanvangt. Hiernaast krijg je ook nog te maken met een AI die het je niet makkelijk maakt, hetgeen gelukkig wel in te schalen is qua moeilijkheidsgraad. Door al dit soort invloeden voelt iedere race spannend en zul je deze op het puntje van je stoel aanvangen. Deze ervaring voelt het beste met een stuurtje, zo werd de game door ons met een Mad Catz racestuur getest, maar ook met de controller is het spel een genot om te spelen. Omdat ook de cameraopties veelvuldig zijn kun je zelf ook het ideale standpunt vinden om je een race nog meer eigen te maken.

Qua spelopties moet de online gameplay ervoor zorgen dat het spel een lange houdbaarheidsdatum kent, waarbij er op de consoles 16 spelers online kunnen (zo ook op een 32-bit PC, terwijl er op een 64-bit PC maar liefst 32 spelers online de strijd met elkaar aan kunnen gaan). De wachttijden om een potje te starten waren kort en de lag minimaal, waardoor deze modus op voorhand een lang leven lijkt te hebben. Ook op ander gebied is er genoeg te beleven, denk aan een snelle race, Time Trial of Career. Deze laatste is opgedeeld in een drietal categorieën, namelijk Zero to Hero (een volledig kampioenschap, startend in de Kart en eindigend in de Formule 1), Defending Champ (blijf drie seizoenen achter elkaar ongeslagen) en Triple Crown (win drie verschillende kampioenschappen). In deze Career krijg je te maken met onder andere social media, diverse sponsoren, bijhorende contracten en disciplines, maar dit klinkt diepgaander dan dat het is. Zoals eerder benoemd speel je geen nieuwe auto’s vrij en omdat er ook geen ervaringssysteem is voelde het maken van een carrière toch wat minder persoonlijk aan.


Een ander punt waar we minder over te spreken zijn is de betrokkenheid van Ben Collins, uiteraard bekend als de Stig uit Top Gear. Zijn betrokkenheid bestaat uit het geven van ondersteuning door je te wijzen op fouten en het geven van verbeterpunten. Dat hij dit een keer doet is prima en leerzaam, dat hij dit een tweede keer doet is een handig middel om je er nog eens op te wijzen, maar als hij dit vervolgens blijft doen dan zorgt het eerder voor irritatie. Tel hier het ontbreken van muziek bij op en hier en daar een bug in de audio, en we kunnen stellen dat het geluid niet heel erg bijzonder is, ondanks dat de motoren wel het sterke geluid geven wat je ervan mag verwachten.

Het is door dit soort punten jammer dat Project CARS zijn potentie niet volledig kan benutten. Ondanks meerdere malen uitgesteld te zijn had de game nog net een paar maandjes ontwikkeling kunnen gebruiken om de laatste plooien glad te strijken. Het menu had hierdoor net wat beter geweest, de audio naar een hoger niveau getild kunnen worden en de autolijst zelf had nog wat uitgebreider gemogen. Tegelijkertijd lost Project CARS veel van zijn beloftes in. Arcaderacers hebben hier, ondanks de nodige hulpmiddelen, niets te zoeken. De simulatieracer kan zijn hart ophalen door de vele opties waar hij aan kan sleutelen om zich één te voelen met zijn bolide. Verwacht dan ook geen Need for Speed-achtige taferelen, hier worden de jongens van de mannen gescheiden.