Ontwikkelhuis Level-5 was ooit een kleine studio die nauw samenwerkte met Sony Computer Entertainment, maar het staat sinds het Nintendo DS tijdperk op eigen benen. Het bedrijf groeide na het succes van Professor Layton exponentieel met Inazuma Eleven, Little Battlers eXperience en de megahit Yo-Kai Watch.

De jonge franchise Yo-Kai Watch is geen huishoudnaam in onze contreien, maar het is een gigantische hit in het land van de rijzende zon waar de games als zoete broodjes over de toonbank gaan. De drie varianten van Yo-Kai Watch 2 verkochten afgelopen jaar samen vijf miljoen exemplaren, en de spin-off Yo-Kai Watch Busters verkocht op het eerste weekend verspreid over twee versies ongeveer 600.000 versies. Het zijn cijfers waarmee Yo-Kai Watch vlot de vergelijking met franchises op het niveau van Dragon Quest en Pokémon doorstaat. Er is ondertussen ook een animatieserie van de hand van Oriental Light & Magic, de studio achter de Pokémon serie. Nintendo gaat Level-5 nu helpen om hun megahit naar het Westen te exporteren. Het brengt de originele game in de serie eind 2015 naar Noord-Amerika en begin 2016 naar Europa. Het Nintendo 3DS spel kreeg zelfs een plaats binnen hun Gamescom line-up zodat wij de game konden testen.


De jongen Nathan ‘Nate’ Adams krijgt tijdens een boswandeling de verrassing van zijn leven. Hij ontdekt een gekke capsule waaruit de vreemde geest Whisper, een Yo-Kai, tevoorschijn springt. Whisper blijkt een aardige Yo-Kai, maar hij waarschuwt dat zijn soortgenoten vaak kwade bedoelingen hebben. Ze veroorzaken namelijk kwalijke emoties in de mensen die ze besmetten. Ze maken hen bijvoorbeeld depressief of extreem hongerig. Whisper wil deze kwaadaardige soortgenoten samen met Nate aanpakken, een ‘strijd’ die de focus vormt van de game. De demo gaf hiervan alvast een klein voorsmaakje. Het was de bedoeling dat ik op zoek ging naar drie Yo-Kai, waarbij ik mooi werd losgelaten in een klein wijkje van het stadje Springdale. Het was de bedoeling om rond te lopen tot ik de drie geďnfecteerde personen vond – twee ervan waren aangeduid op de kaart, de derde moest ik vinden door te spreken met de inwoners op zoek naar mensen die zich vreemd gedroegen – waarna ik de Yo-Kai moest verdrijven.

Dit bestaat eigenlijk uit twee delen. Je moet in de eerste plaats de Yo-Kai vinden. Eens aangekomen op de locatie, moet je de omgeving scannen via Lens Mode in de hoop de Yo-Kai te zien. Dit leek me op het eerste zicht nogal saai, het was gewoon een loep over de omgeving sleuren in de hoop dat er resultaat was. Hopelijk werkt dit een stuk meer gefocust in de eigenlijke game. Eens dit stuk voorbij was, kon het gevecht beginnen. Ik beschikte over zes Yo-Kai die voorgesteld worden op een rad. De drie eerste stonden op het slagveld en de andere drie in de reservebank. Door een draai te geven aan het rad, kon ik snel wisselen zonder mijn ‘beurt’ te verliezen. Het was dan gewoon een kwestie van een Yo-Kai te kiezen en hem een aanval te laten uitvoeren. Daarna was het even wachten alvorens opnieuw aan te vallen. Dit ging door tot alle vijanden waren verslagen en ik de drie gevechten had gewonnen.


Dat doet allemaal wat denken aan Pokémon, wat logisch is. Ook hier draait het eigenlijk allemaal om het trainen en verzamelen van de monstertjes, die zelfs kunnen evolueren. Het is echter geen snelle kopie. Het gevecht verloopt bijvoorbeeld compleet anders, het is eigenlijk geen turn-based gevecht en vijanden kunnen aanvallen terwijl je jouw aanval voorbereidt. Dat is belangrijk want acties zoals het lanceren van een aanval en het genezen van een Yo-Kai vereisen interactie met het touchscreen. Denk aan het natekenen van een figuur of het snel ronddraaien van de stylus. Het blijft steeds eenvoudig, maar het zorgt voor wat meer interactie in de gevechten. Deze gevechten waren ook nog redelijk tam, het leek een gebied aan de start van het spel, maar later zou het veel meer strategie vergen wat een flink onderscheid met Pokémon kan worden. Ook de levendige wereld is een flink onderscheid, Yo-Kai Watch leent duidelijk elementen van de meer traditionele Level-5 RPGs.

De game wist ook indruk te maken met het grafische aspect waar met name de gekke Yo-Kai opvallen. De ontwerpen zijn natuurlijk deels geďnspireerd door de echte wereld, maar de designers van Level-5 zorgden voor de nodige twists. In combinatie met de typische kleurrijke Level-5 stijl voor de omgevingen zorgde het voor een knappe omgeving, zowel in 2D als 3D. Yo-Kai Watch is al een hit in Japan, maar het lijkt ook een ideale game voor Westerse Nintendo 3DS-bezitters. Zij moeten de kalender in de gaten blijven houden zodat ze deze niet missen.