Zoekspelletjes kun je op verschillende manieren ervaren. Kinderen die alles in je huis verstoppen, naar de winkel gaan om een boekje met woordzoekers te kopen of objecten trachten te vinden in games. Dit laatste is vooral het bestaansrecht van ontwikkelaar Artifex Mundi.
De studio is bekend vanwege haar PC titels, maar heeft inmiddels ook de Xbox One ontdekt. Na Nightmares From The Deep: The Cursed Heart en Clockwork Tales: Of Glass and Ink brengen ze op 8 april ook Enigmatis: The Ghosts of Maple Creek naar de console. Van de namen moeten de games het overduidelijk niet hebben, maar de mix van zoekspelletjes en een begeleidend verhaal werken vooralsnog prima. Dit is niet anders in hun laatste uitgave. In de stad Maple Creek zijn recentelijk meermaals jonge vrouwen verdwenen en een onderzoekster is erop uit gegaan om onderzoek te doen. Het gaat echter mis wanneer ze met bebloede handen ontwaakt en haar geheugen verloren is. Ze kan enkel teruggrijpen op een notitieblokje, maar het is uiteindelijk aan de speler om de puzzelstukjes op zijn plaats te krijgen.
Dit laatste doe je door de stad en diens omringende gebieden te verkennen. Je komt onder andere bij een kerk, een tankstation en een gastenhuis en middels een dagboek blijven zowel je ontdekkingen als je bezochte locaties overzichtelijk. Het enige nadeel is dat je niet snel tussen deze locaties kunt wisselen middels een fast-travel systeem. Dit is de game echter te vergeven door de indrukwekkende sfeer. De donkere beelden onderstrepen het verhaal en wisten me gedurende het gehele spel te interesseren, benieuwd naar wat komen ging. Vragen worden opgeworpen, terwijl antwoorden lang niet altijd volgen. Ook de achtergrondgeluiden, zoals de klokken van de kerk die afgaan en een uil die je gadeslaat, onderstrepen dit gevoel. Het is wat dat betreft jammer dat de stemactrice voor het hoofdpersonage weinig persoonlijkheid heeft en vooral gekenmerkt wordt door een monotone stem.
In totaal zul je ongeveer zes uur bezig zijn om de game uit te spelen, maar deze tijd vliegt voorbij en eenmaal aan het einde had je gehoopt dat het wat langer door had gegaan. Qua gameplay hoef je echter geen grootse vernieuwingen te verwachten wanneer je dit vergelijkt met andere games binnen het genre. Je bent vooral bezig om kleinschalige puzzels op te lossen en objecten te zoeken, hetgeen niet altijd even makkelijk is omdat sommige dermate klein zijn dat ze niet snel opvallen. Dit is geen kritiek, maar meer een goede oefening voor het oog. De plaatjes zelf zijn duidelijk en mooi vormgegeven, net zoals we dit bij de eerdere games van de ontwikkelaar zagen.
Mocht je toch niet het geduld hebben om zelfstandig de juiste objecten aan te klikken of de puzzels op een juiste wijze op te lossen, dan kun je altijd nog het hintsysteem gebruiken. Het is een handige manier om je een zetje in de rug te geven en heeft een cooldown periode zodat je het niet ongelimiteerd in kunt zetten. Een ander hulpmiddel is te vinden op je map, hierop kun je aflezen welke locaties nog mysteriën bevatten die opgelost dienen te worden. De verkregen bewijsstukken zul je uiteindelijk in je hotelkamer moeten groeperen om orde in de chaos te scheppen. Fouten maken is toegestaan, het kan enkel een deuk in je eigen imago betekenen. Omdat de verhaallijn verder lineair verloopt zul je niet snel gefrustreerd raken en vooral genieten. Mocht Artifex Mundi besluiten om meer games over te zetten die van een soortgelijke kwaliteit zijn, dan juichen we dit van harte toe.
|
