Review: Dead Rising 4
Door Rene Groen op 15-12-2016 om 11:16
|
Bron: Gamed
|
Het is alweer tien jaar geleden dat Dead Rising het levenslicht zag en terugdenkend weet ik nog altijd de (voor mij) sterke factoren te benoemen. De timer die je opjoeg bij het uitvoeren van opdrachten, zoektochten naar de meest absurde wapens en de angstaanjagende psychopaten die me nachtmerries bezorgden waren er enkele van. Dat was toen en nu is nu.
Dead Rising 4 doet namelijk veel dingen anders, hoewel je dit op papier niet direct zou vermoeden. Frank West is terug, de duizenden zombies zijn terug en ook het winkelcentrum is terug. En toch is dit vierde deel ook heel anders dan zijn voorgangers. De protagonist uit het origineel keert op papier weliswaar terug, maar met een andere stemacteur en ietwat ander uiterlijk voelt dit toch niet geheel hetzelfde. Al te erg is dit overigens niet, deze nieuwe Frank West is namelijk nog altijd een stuk beter te pruimen dan Chuck Greene en Nick Ramos uit respectievelijk het tweede en derde deel. We moeten dan wel opmerken dat de scheidingslijn tussen grappig en irritant erg dun is. Voortdurend worden er opmerkingen richting de speler geworpen die de nieuw ingeslagen, luchtigere weg van de game moeten onderstrepen. Persoonlijk vond ik veel van de grappen geslaagd, ik besef me echter terdege dat dit smaakgevoelig is.
Deze luchtigheid uit zich niet alleen in de opmerkingen maar ook in andere facetten. Daar waar we in vorige delen opgejaagd werden door een timer is deze nu (vrijwel) geheel verdwenen. Hiermee haalt de ontwikkelaar een deel van de spanning onderuit en lijken ze een meer speelse opzet na te willen streven. Het zorgt ervoor dat je als speler een vrijere hand krijgt om op ontdekkingstocht te gaan. Even de hoofdmissies laten voor wat ze zijn om wat aan te klooien, een overlevende te begeleiden of een blauwdruk te zoeken die toegang geeft tot nieuwe auto's en wapens. Voor dit laatste hoef je overigens geen werktafel meer te zoeken om de absurde wapens uit te werken, dit doe je on the fly. Net zoals je geen toilet meer hoeft te zoeken om je spel op te slaan.
Ook andere dingen zijn niet meer zoals je ze gewend was. Daar waar ik in vorige games situaties goed bewapend aan moest vangen ligt er hier in iedere hoek wel een krachtig wapen om te pakken. Neem bijvoorbeeld het bijzonder krachtige exoskelet die je meermaals aan kunt trekken op willekeurige locaties, waardoor het gebruik van alledaagse, absurde items een stuk minder prominent naar voren komt. En mocht je toch het onderspit delven dan ligt er voldoende health om je weer op de been te helpen. Het maakt dit vierde deel er een stuk makkelijker op en zorgt ervoor dat je minder op je hoede hoeft te zijn. Zelfs de toevoeging van een menselijk leger en twee nieuwe zombies, die vooral sneller en agressiever zijn, brengt hier geen verandering in. Om je nog iets meer op weg te helpen is er een ware skill tree die Frank West sterker laat worden op divers vlak. De uitwerking zal weinig wenkbrauwen doen fronzen en draait vooral om de klassieke versterkingen als verbetere gezondheid en uithoudingsvermogen, het vergroten van je inventaris en het beter kunnen hanteren van wapens.
Het verhaal waarin al het bovenstaande zit verpakt zou overigens op een bierviltje genoteerd kunnen zijn. Het stadje Willamette vormt wederom het podium van een ware zombie invasie. Frank West is eigenlijk al met pensioen maar hij laat zich nog één keer aansporen om op onderzoek uit te gaan en al snel leer je dat de handen van de overheid niet bepaald schoon zijn. Een simpel gegeven en toch weet de ontwikkelaar het interessant te houden en de speler geďnteresseerd te houden. Een winkelcentrum mag uiteraard niet ontbreken, tevens is dit uitgebreid met een buitengebied dat een behoorlijke oppervlakte kent. Het lijkt een ware speeltuin voor spelers maar in de praktijk valt dit toch wat tegen. Dit komt vooral omdat de optionele missies, zoals het redden van overlevenden of het zombievrij maken van safe houses, behoorlijk herhalend zijn. Om een onbegrijpelijke reden is tevens besloten de psychopaten te vervangen door maniacs. Eveneens gestoorde figuren, maar dan minder angstaanjagend, vrijwel zonder introductie en bovenal veel te makkelijk om te verslaan. Wel leuk is de integratie van de camera – Frank West blijft immers een fotograaf – waarmee je naast het maken van selfies ook speciale missies mee dient te voltooien. Het is allemaal niet erg diepgaand, wel weet het een aangenaam rustmomentje in te bouwen.
Aan plezier heeft Dead Rising 4 dan ook geen gebrek, er uiteraard vanuit gaande dat je de luchtige insteek kunt waarderen en de graphics ondergeschikt vindt aan de gameplay. Het betreft hier namelijk niet de meest indrukwekkende titel op de Xbox One. Er is duidelijk voor gekozen om een soepele framerate te prefereren boven grafisch vernuft. Ze zijn duidelijk hierin geslaagd maar niet zonder de nodige oneffenheden. Regelmatig kreeg ik te maken met glitches die het spel gelukkig nergens in de weg stonden. Denk aan zombies die spontaan konden zweven, door muren heen liepen of juist in een object vast kwamen te zitten. Deze inconsequenties bemerkten we gelukkig niet bij de muziek. Gekozen is voor een kerstthema en een soundtrack die hiermee samenvalt en er is niets leukers dan lekker los gaan tijdens deze vrolijke klanken.
Kerst beleef je natuurlijk het liefste met vrienden en familie en het is dan ook goed te weten dat er een coöperatieve mode aanwezig is. Eentje die, afgezien van enkele raakvlakken en gedeelde karakters, los staat van de singleplayer. In vier episodes dien je diverse activiteiten te verrichten die hier wel onder druk staan van een timer. De coöp mode kent zijn eigen level- en progressiesysteem, wel worden je verzamelde blauwdrukken gedeeld met de singleplayer. Hoewel het vooral draait om samenwerking is er wel degelijk een competitief element, je verdient namelijk punten die je onderling kunt vergelijken en toegang geven tot upgrades en wapens. Ik begrijp dat velen het jammer vinden dat je de verhaallijn niet met anderen kunt beleven, toch is deze oplossing interessant genoeg om je prima te vermaken. Het neemt echter niet weg dat Dead Rising 4 een stijlbreuk vormt met de eerdere delen, iets waar je op bedacht moet zijn als je de oude titels een warm hart toedroeg en hier een vervolg op verwacht.
|
|
|
Beoordeling
75
Dead Rising 4 is mogelijk niet wat je ervan verwacht. We zien een duidelijke breuk met de eerdere titels door te kiezen voor een luchtigere aanpak. Dit uit zich niet alleen in een voortdurende stroom aan grappen maar ook in een moeilijkheidsgraad die een stuk lager is komen te liggen. De echte spanning is hiermee verdwenen, hetgeen eveneens tot uiting komt door de timer (in de singleplayer) achterwege te laten en de psychopaten te vervangen door oninteressante maniacs. De framerate is stabiel maar om dit te bereiken is er wel ingeboet op het grafische vlak. Dead Rising 4 is door dit alles een leuke game, wel is het een andere game dan je gewend bent vanuit de serie.
|
|
|
|
 14:44 Werk samen met een trol in Troll and I
 11:16 Electronic Arts' Porsche deal gaat eindigen
|
| Reacties (2) |
|
|
Pagina:
1
|
|
Zuigertje
op 15-12-2016 om 13:19
[Niv: 118 / Exp: 5884]
|
|
Jammer, kvond dat ze met DR3 niet de goede richting in zijn geslagen. 1 en 2 waren superleuk.
Doet me denken aan Resident Evil, van een spannende survival horror naar een call of duty shooter bewijs van spreken.
|
|
|
Gast (86.208.11.xxx)
op 15-12-2016 om 18:53
|
|
3 was nog OK, 4 is echt minder voor de fans. Nieuwelingen vinden het kennelijk wel een erg toffe game zonder die timer.
Het einde van de game is echter een asociale rotstreek van Capcom (ik zal het niet verklappen).
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
