Bassie en Adriaan, Jip en Janneke, Banjo en Kazooie of Rachet en Clank; sommige duo's zijn zo met elkaar verweven dat je ze niet uit elkaar moet halen. Met Skylar en Plux hoopt het vierkoppige team van ontwikkelaar Right Nice Games een plaatsje tussen deze grootheden te verwerven, toch blijkt dit nog iets te hooggegrepen.
Het verhaal is er eentje die doet denken aan Ratchet & Clank en hier zelfs zo overduidelijk elementen van leent dat het bijna beschamend is. Skylar is een poes die het aan de stok krijgt met een gemene robot onder de naam CRT. Ze is de schakel om de wereld over te nemen, toch weet ze uiteindelijk te ontkomen en ontwaakt op Clover Island. Alhier ontmoet ze de uil Plux en een nieuw duo is geboren. Snel is duidelijk dat Plux vooral in het leven is geroepen om als spreekbuis te dienen aangezien Skylar dit zelf niet kan en hierdoor ontstaat er nooit een echte binding tussen de twee. Wanneer ze de poes simpelweg van een stem hadden voorzien had Plux geen enkele rol van betekenis gehad en hadden we hem ook nergens gemist. Het zou tevens betekenen dat enkele geforceerde, tergende grappen achterweg gelaten hadden kunnen worden.
Als 3D platformer kleurt het spel keurig binnen de lijntjes. Het weet nergens echt te verrassen, maar omdat het vooral gericht is op een jongere doelgroep is dit ook niet erg. Zoals we van het genre gewend zijn zul je al snel de nodige hulpmiddelen worden aangeboden om mee verder te komen. Te denken valt aan een grijphaak om over grote dieptes te slingeren, een handschoen waarmee je zwaardere objecten kunt tillen, een jetpack om kleine stukken te kunnen vliegen en de mogelijkheid om de tijd te vertragen. De meer ervaren speler zal het allemaal al eens eerder hebben gezien, toch is de geleidelijke opbouw en de lage moeilijkheidsgraad perfect voor kinderen.
Zoals het een goede platformer betaamt moet er ook worden gevochten en ook dit is simpel gehouden. Je hebt een standaard aanval, een spin aanval en een aanval waarbij je op de grond stampt en je kunt zelfs wapens van vijanden gebruiken. De uitdaging zit hem niet zozeer in de verschillende type vijanden, maar vooral in de getale waarmee ze op je af worden gestuurd. Hier komt helaas een ander probleem om de hoek kijken, op technisch vlak is namelijk pijnlijk duidelijk dat de ontwikkelaar te weinig expertise heeft om het vloeiend te laten verlopen. Wanneer er meerdere vijanden ten tonele verschijnen heeft de game het moeilijk en met enige regelmaat kwamen we ook op plekken binnen de levels terecht waar we niet hoorden te zijn. In combinatie met lange laadtijden is al snel duidelijk dat de studio hier ernstig tekort schiet.
Het is wellicht ook om deze reden dat Skylar & Plux: Adventure on Clover Island niet al te lang is. In twee tot drie uur heb je de game uitgespeeld en je kunt hier nog twee uur bij optellen als je de honderd procent wil behalen. Dit laatste doe je door Lo'a uit hun kooien te bevrijden met de verkregen kristallen. Je hoeft hier niet al teveel moeite voor te doen aangezien ze deze kristallen in grote getale over de speler worden uitgestort. Op grafisch vlak is het gelukkig iets beter gesteld, met verschillende omgevingen en passend kleurgebruik. Wel valt op dat er niet altijd evenveel aandacht uit is gegaan naar de details, zo is lava niet meer dan een oranje kleurvlak zonder verder vorm van animatie en zijn er meer van dit soort oneffenheden waarneembaar. Toch mogen we niet vergeten dat de ontwikkelaar zich op de jongere doelgroep heeft gericht. Zij zijn ongetwijfeld vergeeflijker in veel van de in deze review benoemde minpunten, helaas neemt dit niet weg dat Skylar en Plux voorlopig geen plaatsje weten te vergaren in de lijst met iconische duo's.
|
