Het heeft meer dan tien jaar mogen duren, maar Nintendo heeft nu eindelijk een game uitgebracht waarin de koddige Mii’s de hoofdrol spelen. In Miitopia is het aan jouw heldhaftige Mii om het koninkrijk te redden van een duistere vorst die de gezichten van Mii’s steelt en op gevaarlijke wezens plaatst. Deze luchtige RPG is sinds kort verkrijgbaar op alle 3DS-systemen, maar is dit avontuur jouw tijd waard?

Het is met gemengde gevoelens dat ik deze game beoordeel. Miitopia kent namelijk hele vermakelijke elementen, waarin ik vaak gniffelde om de absurditeit die op de schermen van mijn handheld plaatsvond. Anderzijds raakte ik verveeld door lange, repetitieve stukken waar mijn inbreng minimaal was. Mogelijkerwijs ben ik dan ook niet de ideale doelgroep van deze game, die door een lage moeilijkheidsgraad en grote toegankelijkheid duidelijk een jonger publiek voor ogen heeft. Toch moet deze game ook een ouder publiek kunnen bekoren, voornamelijk diegene die in RPG’s zichzelf niet vast wilt binden aan zekerheden en de onderlinge relaties tussen karakters interessanter vindt dan actievolle gameplay.


Miitopia is dan ook een RPG-light met Mii’s in de hoofdrol. Het is aan jou om te bepalen wie welke rol krijgt. Jij kiest welke Mii je de hoofdrol wilt geven, maar je kiest daarnaast ook welke Mii’s de wereld bevolken, wie de duistere vorst is en wie jouw teamgenoten zullen zijn. Je kunt eigen Mii’s gebruiken, karakters die je met StreetPass bent tegengekomen of de meest populaire online karakters. Zo kon het gebeuren dat ik de ster was, mijn zusje de duistere vorst en voor het eerste gedeelte van mijn avontuur Brock, Link en Mr. Bean aan mijn zijde stonden. Jij hebt compleet in de hand wie het koninkrijk Miitopia bevolken, van het voetvolk tot aan de koningen. Hoe meer energie je in deze keuzes steekt, hoe meer plezier je hier uiteindelijk uit zult halen. Het is dan ook niet aan te bevelen bij deze keuzes op de knop ‘willekeurig’ te drukken.

In dit tweedimensionale avontuur ga je voor een groot gedeelte op pad tezamen met drie andere reizigers. Vooraleer je echter kan starten zal je voor deze karakters en die van jezelf een karaktereigenschap en klasse moeten kiezen. Is jouw karakter cool, energiek of chaotisch? Kies je ervoor om een kok, priester of dief te zijn? Veel info omtrent deze keuzes krijg je voorafgaand niet, maar tijdens het spelen blijkt al snel dat hier grote verschillen tussen bestaan. Achter deze opties schuilen dan ook vele combinaties die je uitdagen zoveel mogelijk variaties uit te proberen en zo te zien hoe deze zich in de gameplay uitten. Dit is dan ook één van de meest vermakelijke aspecten van de gameplay.


Wanneer je een level start rent jouw team volautomatisch van links naar rechts over het scherm. Onderweg voeren ze korte discussies en stoppen ze met enige regelmaat voor een willekeurige gebeurtenis. Zelf heb je enkel de mogelijkheid om bij een splitsing voor een bepaalde route te kiezen of bijvoorbeeld te beslissen of je nu wel of niet een schatkist openmaakt. Je bent dan ook voornamelijk aan het kijken hoe jouw gezelschap hun reis tezamen volbrengt. Deze reis wordt vaak onderbroken door de aanwezigheid van vijanden. Je team stelt zich gezamenlijk op en het gevecht speelt zich in beurten af. Je kunt echter enkel bepalen wat jouw eigen Mii zal doen, over de andere drie teamleden heb je geen controle. Aangezien de keuzes beperkt zijn worden de gevechten al snel minder interessant. In eerste instantie is het gaaf om te zien hoe de verschillende klassen en karaktereigenschappen zichzelf op vaak hilarische wijze uitten in deze hectische situaties, maar al snel zal je de knop ‘automatisch gevecht’ aantikken, waarmee het gevecht zichzelf uitspeelt en jij even iets anders kan doen. Al dit is tevens door te spoelen, waardoor je nog sneller bij je volgende eindbestemming bent. Al met al niet mijn idee van een vermakelijke gameplay.

Deze eindbestemming is vrijwel altijd de herberg. Hier kun je jouw Mii’s op verschillende kamers zetten of er juist voor kiezen verschillende karakters bij elkaar te zetten om hun onderlinge relatie te verbeteren. Hoe beter de relatie tussen verschillende karakters, hoe meer unieke aanvallen en acties ze samen kunnen uitvoeren. Het teammanagement is dan ook waar de game erg sterk uit de hoek komt. Relaties worden versterkt door gezamenlijke acties, waarbij karakters die andere teamleden van hulp voorzien al snel de meest geliefde personages worden in je team. Met slim management zal je dan ook de onderlinge verhoudingen goed moeten balanceren om ze efficiënt te laten presteren. In de herberg kun je daarnaast je gezelschap voorzien van nieuwe wapens en outfits, als ze daar om vragen althans. Gedurende gevechten verdien je geld, maar je hebt zelf niet in de hand waar de karakters het aan uitgeven. In plaats van de beoogde aankoop van een nieuwe opblaashamer staf kan je chaotische priester zomaar komen aanzetten met een krachtbanaan.


Miitopia geeft je dan ook maar ernstig weinig controle over het verloop van je avontuur, iets wat uiteindelijk zeker zal gaan storen. In eerste instantie zijn de avonturen nog leuk om te volgen, versterkt door charmerende graphics en opbeurende deuntjes, maar na enkele uren ben je al uitgekeken en dan is de game nog lang niet afgelopen. De game heeft simpelweg te weinig om het lijf om heel lang boeiend te blijven, ondanks interessante relatiemechanismen en verrassende humor. Het is een gemiste kans. Als het enkel al mogelijk was geweest om zelf meer invloed uit te oefenen door elk karakter te kunnen besturen in gevechten óf om zelf uit een grotere schaal outfits en wapens te kiezen, dan had de game een stuk interessanter gebleven. Jongere spelers zullen er mogelijk flink wat meer speelplezier uit halen, maar voor het gros van de ervaren gamers zal de pret in Miitopia snel verdwijnen.